H leona lewis τάραξε τα νερά με το πρώτο της album spirit και το τραγούδι bleeding love. Απίστευτη φωνή και φοβερή παρουσία. Ελπίζω τέτοιο ταλέντο να μην πάει χαμένο!!!
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008
QTRAX!!!
Επιτελους δωρεαν και νόμιμο p2p για τραγουδια μετα από μάχες
δισκογραφικων με την πειρατεία!!!! (δείτε εδώ)
Οπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος στο τέλος του 2007 όλα τα μουσικά περιοδικά δημοσίευσαν τις λίστες τους με τα καλύτερα της χρονιάς.Τα ονόματα που επικράτησαν ήταν οι lcd soundsystem,η Μ.Ι.Α.,ο Bruce springsteen,οι arcade fire,o Burial,οι Spoon,οι Battles,Radiohead,κλπ,.Μέσα σ'αυτόν τον πανικό έγιναν πολλές συζητησεις για το ποιό θα ειναι το μέλλον της μουσικης βιομηχανίας,με αφορμή φυσικά την κινηση των radiohead να επιτρέψουν στο κοινό να εκτιμησει αυτό την τιμ;ή της καινούργιας τους κυκλοφορίας που δικαιωματικά της αξιζει η πρώτη θέση.Εκτός αυτού έγινε λόγος για έλλειψη απ τα νεα συγκροτηματα του λεγόμενου high fidelity,που σημαίνειοτι ο ηχος τους που κατα πάσα πιθανοτητα θα καταληξει στο ipod ενος νεου, είναι επιπεδος, κατι το οποιο δεν συμβαίνει π.χ. στο raising sand(plant/krauss).Και ''ποιός νοιαζεται σημερα για το high fidelity?'' οπως λεει και ο Πετρίδης, ισως o donald fagen που περιμενουμε την καινουργια κυκλοφορια του.Οι φιλοι του μαρτακη και τους τζουλιας παντως δεν νομιζω να τους απασχολει ιδιαιτερα τετοια ειδους παραγωγη(Στα μαγαζια δεν τσουζει ηθελα να ηξερα ρε Ελλαδάρα το 180/φιαλη για τετοια σκουπιδια).Τελος παντων αυτα που βγαζουν ασπροπρόσωπους τους φίλους της μουσικής είναι τα soundtracks που η ποιοτητα τους παραμένει αναλοίωτη και δεν βρισκω λογο να αλλαξει αυτό.Εδω θα σταθώ και θα φέρω σαν παραδειγμα τον Nick Cave που όλοι τον ξέρουμε μέσα απο την rock,ένα είδος μουσικης που όλοι λίγο πολυ αγαπήσαμε.Αυτος λοιπόν εγραψε την μουσική για την ταινια 'THE ASSASSINATION OF JESSE JAMES BY THE COWARD ROBERT FORD'που είναι εξαιρετική.Μιλαμε βέβαια για κλασικές συνθέσεις που αποδεικνυουν φυσικά ποσο αρρηκτα ειναι συνδεδεμένη η κλασικη μουσική με την rock.Πραγματικά μοναδικό!!!Τώρα το 2008 περιμένουμε να δουμε live wishbone ash,radiohead,mark knopfler,το όνομα που πιθανον θα φερει ο παναθηναικος για τα 100 χρονια του,blue oyster cult,την ταινια του martin scorsese παρεα με τους rolling stones,τα καινουργια των sex pistols(με κάθε επιφύλαξη),metallica κ.α. που δεν μπορά να θυμηθώ αυτή την στιγμή...Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους(αν και καθυστερημένα)με πολλή μουσική απο τις 4 στις 5 παρεα με τον ενα και μοναδικό........
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008
Ηρεμία
Να ξέρεις ότι τα πράγματα έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Να μην θεωρείς παροδικά προβλήματα, το κέντρο του κόσμου. Να σκέφτεσαι όποτε γουστάρεις ό'τι σου δίνει ευτυχία και να μαθαίνεις ποια πράγματα σε κάνουν ευτυχισμένο. Να ξέρεις ότι καθώς προχωράς κάποια πράγματα παραμένουν σημαντικά και κάποια όχι. Πάντως σε κάθε περίπτωση, πάντα υπάρχουν καινούρια πράγματα κάπου εκεί γύρω, τα οποία ίσως να υπήρχαν πάντα για να σου τραβήξουν το ενδιαφέρον.
Υ.Γ: Ακόμη και μια καρέκλα της προκοπής, αν έχει πιαστεί η μέση σου από το γαμωδιάβασμα μπορεί να προσφέρει αρκετά. ΚΑΙ να αρχίσουμε τα φραπεδάκια σιγά σιγά εεε..... γιατί Φλεβάρης έρχεται, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ.
Μανούρα
- Να προσπαθείς να κάνεις τα πάντα σε μία μέρα για να μην κάνεις τίποτα όλες τις υπόλοιπες
- Να προσπαθείς να προλάβεις το τρένο ενώ βλέπεις ότι φεύγει
- Να λες στον εαυτό σου ότι εγώ δεν θα πέσω σε κίνηση
- Να προσπαθείς να ανάψεις τσιγάρο κόντρα στον άνεμο
- Να προσπαθείς να κάνεις τσιγάρο κόντρα στον άνεμο
- Να προσπαθείς να σκεφτείς ενώ σε θερίζει η πείνα
- Να προσπαθείς να το παίξεις άνετος ενώ είσαι κομμάτια
- Να προσπαθείς να γίνεις κομμάτια ενώ το σηκώνεις πέρα από τα λεφτά σου
- Να επιμένεις να κοιτάς την γκόμενα απέναντι όταν απλά σε έχει γραμμένο
- Να προσπαθείς να απολαύσεις μία στιγμή όταν το μυαλό σου μόνο εκεί δεν είναι
- Να απολαμβάνεις τη στιγμή και πάντα κάποιος γύρω να στη χαλάει
- Να απαιτείς να δουλεύουν όλα ρολόι όταν δεν φροντίζεις ποτέ για αυτό
- Να θεωρείς το μανούριασμα ζωντάνεμα της όλης κατάστασης
- Να κάθεσαι να απαριθμείς τρόπους να μανουριάσεις
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
Για να ξεχνιόμαστε..
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008
Μέτρο, Ύβρις , Κάθαρση
Υπάρχει μία προσωπικότητα της αρχαιότητας με την οποία μπορώ να παρομοιάσω ως προς πολλά σημεία τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο Αλκιβιάδης , μία αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της αρχαιότητας, μοιάζει να συγκεντρώνει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα του διαπρεπή πολιτικού του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
.
Ξεχωρίζοντας από αρκετά νέος, θαρραλέος αλλά και νάρκισσος, πατριώτης αλλά με ισχυρά ψήγματα συντηρητισμού. Προστατευόμενος του Περικλή, έχοντας κερδίσει το θαυμασμό του Σωκράτη για τη γοητεία του, ο Αλκιβιάδης κατάφερε να αναρριχηθεί νωρίς στην κοινωνία των Αθηνών, αποκτώντας τόσο φίλους όσο και εχθρούς. Εκφράζοντας την δίψα των νέων των Αθηνών για ενδυνάμωση της Αθηναϊκής δύναμης προέτρεψε τους Αθηναίους για την πραγματοποίηση της Σικελικής εκστρατείας. Συντηρητικός, εχθρός των δημοκρατικότερων δυνάμεων των Αθηνών, προτίμησε να καταφύγει στη Σπάρτη παρά να γυρίσει και να δικαστεί στην Αθήνα. Εκεί, ενδεχομένως και από πατριωτισμό (πίστευε πιθανόν ότι μόνο αυτός ήξερε το καλό της Αθήνας) βοήθησε τους Σπαρτιάτες να καταστρέψουν τους Αθηναίους στη Σικελία ενώ προέβη και σε άλλες ενέργειες εναντίον της Αθήνας. Επειδή όμως ήταν καλό παιδί, πήρε πόδι και από εκεί για να καταλήξει κοντά στον Τισσαφέρνη, από εκεί στον Ελλήσποντο, και όταν οι Σπαρτιάτες επικράτησαν εντελώς, εξόριστος και από εκεί, δολοφονήθηκε καθ' οδόν προς τα Σούσα, στη Μέλισσα της Φρυγίας.
.
Έτσι και σήμερα, ο διαπρεπής συνταγματολόγος Βαγγέλης δείχνει μία ιδιαίτερη αγάπη στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το θέμα είναι πως την αγάπη του αυτή την εκμεταλλεύονται τα γνωστά παπαγαλάκια-τηλεπροστάτες της δημοκρατίας μας για να βλάψουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ σαν κόμμα και την δημοκρατία έμμεσα, παρεμβαίνοντας χωρίς αιδώ στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σε κοινή πορεία με τον Αλκιβιάδη, ο Βενιζέλος, φαίνεται να μην είναι ικανός να αποδεχθεί ότι κάποιος άλλος, ο οποίος δεν διαθέτει την καθηγητική του ευφυΐα είναι ικανότερος από αυτόν να οδηγήσει αυτό το κόμμα και την χώρα σε μία προοπτική πολύ καλύτερη από τη σημερινό νεοδημοκρατικό της χάλι. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, μετά την ήττα του είναι άφαντος, ενώ οι παρεμβάσεις των συνεργατών του είναι το λιγότερο ατυχείς. Όχι απλώς δεν έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι έκαναν αντάρτικο, αλλά μόλις ο Γιώργος μίλησε για μικρομάγαζα και λευκή απεργία, η παρθενογένεση από την οποία προέρχονται αδυνατούσε να καταπιεί αυτά τα "βαριά" λόγια. Με αρχιτηλεπρόσωπο, τον έτερο συνταγματολόγο του κόμματος μας Λοβέρδο οι προσκείμενοι στον Βαγγέλη προσπαθούν να τον πείσουν να ακολουθήσει ένα μονοπάτι μακριά από το ενωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο ίδιος ο Βενιζέλος ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, ξέρει την βιογραφία του Αλκιβιάδη πολύ καλύτερα από εμένα.
Το αν θα διαλέξει το κατηφορικό μονοπάτι του προγόνου μας, η πορεία των γεγονότων θα δείξει. Το αν θα διαλέξει να κλείσει τα μάτια στην κάθαρση της ήττας, μη αποδεχόμενος την κοινή πορεία ενός ενωμένου ΠΑ.ΣΟ.Κ μένει να φανεί. Προσοχή όμως, αν ο ίδιος δεν διαβλέπει το νόημα πίσω από τις προοικονομίες της ιστορίας τότε ρόλο αναλαμβάνει η μοίρα για να τιμωρήσει την ύβρι. Και οι φωνές για διαγραφή από μια νεολαία που δεν είναι οι γονείς της, αλλά πρόλαβε αρκετά τον Ανδρέα και το πως αυτός χειριζόταν τα πράγματα, θα πληθαίνουν συνεχώς. Γιατί και η υπομονή έχει τα όρια της. Και ο διάλογος και η διαφορετική γνώμη έχουν νόημα όσο γίνονται για να συμβάλλουν και όχι για να πριονίζουν την καρέκλα του Γιώργου. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο, για να βγει σύντομα ο τόπος μας από αυτό το βούρκο που κολυμπάμε.
.
Ξεχωρίζοντας από αρκετά νέος, θαρραλέος αλλά και νάρκισσος, πατριώτης αλλά με ισχυρά ψήγματα συντηρητισμού. Προστατευόμενος του Περικλή, έχοντας κερδίσει το θαυμασμό του Σωκράτη για τη γοητεία του, ο Αλκιβιάδης κατάφερε να αναρριχηθεί νωρίς στην κοινωνία των Αθηνών, αποκτώντας τόσο φίλους όσο και εχθρούς. Εκφράζοντας την δίψα των νέων των Αθηνών για ενδυνάμωση της Αθηναϊκής δύναμης προέτρεψε τους Αθηναίους για την πραγματοποίηση της Σικελικής εκστρατείας. Συντηρητικός, εχθρός των δημοκρατικότερων δυνάμεων των Αθηνών, προτίμησε να καταφύγει στη Σπάρτη παρά να γυρίσει και να δικαστεί στην Αθήνα. Εκεί, ενδεχομένως και από πατριωτισμό (πίστευε πιθανόν ότι μόνο αυτός ήξερε το καλό της Αθήνας) βοήθησε τους Σπαρτιάτες να καταστρέψουν τους Αθηναίους στη Σικελία ενώ προέβη και σε άλλες ενέργειες εναντίον της Αθήνας. Επειδή όμως ήταν καλό παιδί, πήρε πόδι και από εκεί για να καταλήξει κοντά στον Τισσαφέρνη, από εκεί στον Ελλήσποντο, και όταν οι Σπαρτιάτες επικράτησαν εντελώς, εξόριστος και από εκεί, δολοφονήθηκε καθ' οδόν προς τα Σούσα, στη Μέλισσα της Φρυγίας.
.
Έτσι και σήμερα, ο διαπρεπής συνταγματολόγος Βαγγέλης δείχνει μία ιδιαίτερη αγάπη στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το θέμα είναι πως την αγάπη του αυτή την εκμεταλλεύονται τα γνωστά παπαγαλάκια-τηλεπροστάτες της δημοκρατίας μας για να βλάψουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ σαν κόμμα και την δημοκρατία έμμεσα, παρεμβαίνοντας χωρίς αιδώ στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σε κοινή πορεία με τον Αλκιβιάδη, ο Βενιζέλος, φαίνεται να μην είναι ικανός να αποδεχθεί ότι κάποιος άλλος, ο οποίος δεν διαθέτει την καθηγητική του ευφυΐα είναι ικανότερος από αυτόν να οδηγήσει αυτό το κόμμα και την χώρα σε μία προοπτική πολύ καλύτερη από τη σημερινό νεοδημοκρατικό της χάλι. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, μετά την ήττα του είναι άφαντος, ενώ οι παρεμβάσεις των συνεργατών του είναι το λιγότερο ατυχείς. Όχι απλώς δεν έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι έκαναν αντάρτικο, αλλά μόλις ο Γιώργος μίλησε για μικρομάγαζα και λευκή απεργία, η παρθενογένεση από την οποία προέρχονται αδυνατούσε να καταπιεί αυτά τα "βαριά" λόγια. Με αρχιτηλεπρόσωπο, τον έτερο συνταγματολόγο του κόμματος μας Λοβέρδο οι προσκείμενοι στον Βαγγέλη προσπαθούν να τον πείσουν να ακολουθήσει ένα μονοπάτι μακριά από το ενωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο ίδιος ο Βενιζέλος ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, ξέρει την βιογραφία του Αλκιβιάδη πολύ καλύτερα από εμένα.
Το αν θα διαλέξει το κατηφορικό μονοπάτι του προγόνου μας, η πορεία των γεγονότων θα δείξει. Το αν θα διαλέξει να κλείσει τα μάτια στην κάθαρση της ήττας, μη αποδεχόμενος την κοινή πορεία ενός ενωμένου ΠΑ.ΣΟ.Κ μένει να φανεί. Προσοχή όμως, αν ο ίδιος δεν διαβλέπει το νόημα πίσω από τις προοικονομίες της ιστορίας τότε ρόλο αναλαμβάνει η μοίρα για να τιμωρήσει την ύβρι. Και οι φωνές για διαγραφή από μια νεολαία που δεν είναι οι γονείς της, αλλά πρόλαβε αρκετά τον Ανδρέα και το πως αυτός χειριζόταν τα πράγματα, θα πληθαίνουν συνεχώς. Γιατί και η υπομονή έχει τα όρια της. Και ο διάλογος και η διαφορετική γνώμη έχουν νόημα όσο γίνονται για να συμβάλλουν και όχι για να πριονίζουν την καρέκλα του Γιώργου. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο, για να βγει σύντομα ο τόπος μας από αυτό το βούρκο που κολυμπάμε.
Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008
Ερωτήσεις απολύτως φιλοσοφικού περιεχομένου
Χειμώνας: Πώς να διαβάσεις όταν γυρνάς σπίτι και έχει ήδη βραδιάσει; Πως να διαβάσεις όταν μπορείς να πας για καφέ και να λιώσεις άπειρες ώρες σχολιάζοντας πάσης φύσεως καραγκιοζιλίκια, τι ειπώθηκε χτες στο fight club, με ποιον βρίστηκε ο Αποστόλης στην ώρα του λαού και το ποδοσφαιρικό σύστημα του Αστέρα Τρίπολης;
Άνοιξη: Ο καιρός έχει ζεστάνει. Τα ρούχα είναι ανάλαφρα και ο καιρός είναι ακόμα καλύτερος για καφέ. Εξακολουθείς να διαφωνείς για τη κανονική θέση του Ρομανά Λούα Λούα ενώ και η μέρα έχει μεγαλώσει κάνοντας ιδανικότερες και πιο μακροσκελείς πάσης φύσεως βόλτα. Συνεχίζεις να ακούς αθλητικά ραδιόφωνα και η μεταγραφολογία του καλοκαιριού έχει ξεπροβάλλει στις "έγκυρες" ελληνικές αθλητικές εφημερίδες. Πώς να διαβάσεις;
Καλοκαίρι: Κάνει ζέστη. Δεν υπάρχουν πλέον και πολλά ρούχα, οπότε το κίνητρο για καφέ είναι ακόμη μεγαλύτερο. Αν δεν έχει euro ή mundial σχολιάζεις μεταγραφές που δεν θα γίνουν ποτέ. Εκτός από τις μέρες και οι νύχτες έχουν γίνει ακόμη ιδανικότερες. Το δίλημμα πλέον είναι οχτάωρο παραλία ή δεύτερο καφέ με θέα; Γιατί να διαβάσεις;
Φθινόπωρο: Δεν υπάρχει και δεν σε νοιάζει. Όσο διαρκεί κλείνεις τα αυτιά και νομίζεις ότι είναι ακόμη καλοκαίρι. Μέχρι την 1η Δεκεμβρίου συζητάς για τον Αύγουστο. Προσπαθείς με ελάχιστη επιτυχία να μπεις σε ψυχολογία διαβάσματος.
Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008
Επιχείρηση "Καθαρά Χέρια"
Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008
Επιταχύνοντας την ιστορία
"Ζούμε σε μία συναρπαστική εποχή". Διάσημη φράση, χιλιοειπωμένη ίσως αλλά καθ' όλα αληθινή. Ακόμα και με όσες γκρίνιες και με μύριες αποτυχίες η ανθρωπότητα συνεχίζει να εξελίσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κάθε γενιά μοιάζει να αποθηκεύει όλο και περισσότερη γνώση και τεχνολογία και τα όρια του ανθρώπινου νου συνεχώς να εξελίσσονται.
Πρόσφατα διάβαζα για το θάνατο του e-mail. Η νέα γενιά προτιμά τα σύντομα μηνύματα πολυμέσων από τα κινητά, καθώς αυτά είναι πιο εύχρηστα, πιο προσβάσιμα και φυσικά πιο "ζωντανά". Στο τελευταίο τεύχος ο Economist αναφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σε άρθρο του για τη μουσική βιομηχανία. Στελέχη της ΕΜΙ κάλεσαν κάποιους νέους να τους μιλήσουν για τις μουσικές τους συνήθειες και όταν η συνάντηση τέλειωσε τους πρόσφεραν ένα πάκο cd. Αλλά πολύ απλά, κανείς νέος δεν ενδιαφέρθηκε. Γιατί άλλωστε να ενδιαφερθεί για ένα ψηφιακό μέσο αποθήκευσης με ηλικία μισού αιώνα;
Όταν ακούς όλα αυτά ενώ είσαι 23 ξαφνικά παύεις να νιώθεις τόσο νέος. Σίγουρα, αποκτάς μια άλλη προοπτική στο γιατί οι σημερινοί έφηβοι διαφέρουν τόσο πολύ από αυτούς της προηγούμενης δεκαετίας, δηλαδή εσένα. Αλλά σε κάνουν να σκέφτεσαι και κάποιες άλλες όψεις του νομίσματος.
Άραγε τελικά η ιστορική εξέλιξη ήταν κάποτε βραδύτερη και επιταχύνει με το πέρασμα του χρόνου ή απλώς εμείς είμαστε αρκετά προσωρινοί για να το καταλάβουμε; Η πρώτη θέση ταιριάζει με κάτι που μου αναφέρει συχνά ένας φίλος μου, την φυσική εντροπία. Πιστεύει ,δηλαδή, πως η ιστορία και οι πολιτισμοί είναι πιθανόν να κάνουν κύκλους ζωής και αναγέννησης με ρυθμούς περίπου όπως η βαρυτική έλξη. Καθώς πλησιάζουμε προς ένα εξελικτικό τέλος η πορεία των πολιτισμών επιταχύνεται. Από την άλλη ίσως τα πράγματα να ήταν έτσι για κάθε γενιά.Κάποτε η πυρίτιδα, μετά ο ηλεκτρισμός και σήμερα η πληροφόρηση. Αλλά αυτή είναι μια μάλλον ακαδημαϊκή, θεωρητική και όχι τόσο χρήσιμη κουβέντα.
Αντίθετα ενδιαφέρον έχει το πως μέσα από αυτό το χάσμα γενεών ανακύπτει το διαχρονικό πρόβλημα του αποκλεισμού των μεγαλύτερων. Π.χ οι γονείς μας, που καλά καλά δεν είναι εξοικειωμένοι με το internet, κατά πόσο θα μπορούν να δραστηριοποιούνται σε μια κοινωνία βασισμένη σε πιο σύγχρονα και φορητά τεχνολογικά μέσα; Ή εμείς οι ίδιοι.. Πως είμαστε τόσο σίγουροι τελικά ότι θα μπορούμε να ακολουθήσουμε την τεχνολογία εξίσου καλά και μετά από πολλά χρόνια;
Ίσως τελικά, λοιπόν, οι πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας που απευθύνονται στους κοινωνικά αποκλεισμένους να απευθύνονται σε ένα σαφώς πιο ευρύ κοινωνικό φάσμα από ότι φανταζόμαστε. Ίσως σε μία κοινωνία του μέλλοντος το κράτος να παίζει σημαντικότερο ρόλο από ότι η αγορά καταδεικνύει. Σε κάθε περίπτωση, οι απόψεις διαφέρουν ανάλογα με το που στέκεσαι. Εξάλλου, ο χρόνος θα δείξει.
Πρόσφατα διάβαζα για το θάνατο του e-mail. Η νέα γενιά προτιμά τα σύντομα μηνύματα πολυμέσων από τα κινητά, καθώς αυτά είναι πιο εύχρηστα, πιο προσβάσιμα και φυσικά πιο "ζωντανά". Στο τελευταίο τεύχος ο Economist αναφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σε άρθρο του για τη μουσική βιομηχανία. Στελέχη της ΕΜΙ κάλεσαν κάποιους νέους να τους μιλήσουν για τις μουσικές τους συνήθειες και όταν η συνάντηση τέλειωσε τους πρόσφεραν ένα πάκο cd. Αλλά πολύ απλά, κανείς νέος δεν ενδιαφέρθηκε. Γιατί άλλωστε να ενδιαφερθεί για ένα ψηφιακό μέσο αποθήκευσης με ηλικία μισού αιώνα;
Όταν ακούς όλα αυτά ενώ είσαι 23 ξαφνικά παύεις να νιώθεις τόσο νέος. Σίγουρα, αποκτάς μια άλλη προοπτική στο γιατί οι σημερινοί έφηβοι διαφέρουν τόσο πολύ από αυτούς της προηγούμενης δεκαετίας, δηλαδή εσένα. Αλλά σε κάνουν να σκέφτεσαι και κάποιες άλλες όψεις του νομίσματος.
Άραγε τελικά η ιστορική εξέλιξη ήταν κάποτε βραδύτερη και επιταχύνει με το πέρασμα του χρόνου ή απλώς εμείς είμαστε αρκετά προσωρινοί για να το καταλάβουμε; Η πρώτη θέση ταιριάζει με κάτι που μου αναφέρει συχνά ένας φίλος μου, την φυσική εντροπία. Πιστεύει ,δηλαδή, πως η ιστορία και οι πολιτισμοί είναι πιθανόν να κάνουν κύκλους ζωής και αναγέννησης με ρυθμούς περίπου όπως η βαρυτική έλξη. Καθώς πλησιάζουμε προς ένα εξελικτικό τέλος η πορεία των πολιτισμών επιταχύνεται. Από την άλλη ίσως τα πράγματα να ήταν έτσι για κάθε γενιά.Κάποτε η πυρίτιδα, μετά ο ηλεκτρισμός και σήμερα η πληροφόρηση. Αλλά αυτή είναι μια μάλλον ακαδημαϊκή, θεωρητική και όχι τόσο χρήσιμη κουβέντα.
Αντίθετα ενδιαφέρον έχει το πως μέσα από αυτό το χάσμα γενεών ανακύπτει το διαχρονικό πρόβλημα του αποκλεισμού των μεγαλύτερων. Π.χ οι γονείς μας, που καλά καλά δεν είναι εξοικειωμένοι με το internet, κατά πόσο θα μπορούν να δραστηριοποιούνται σε μια κοινωνία βασισμένη σε πιο σύγχρονα και φορητά τεχνολογικά μέσα; Ή εμείς οι ίδιοι.. Πως είμαστε τόσο σίγουροι τελικά ότι θα μπορούμε να ακολουθήσουμε την τεχνολογία εξίσου καλά και μετά από πολλά χρόνια;
Ίσως τελικά, λοιπόν, οι πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας που απευθύνονται στους κοινωνικά αποκλεισμένους να απευθύνονται σε ένα σαφώς πιο ευρύ κοινωνικό φάσμα από ότι φανταζόμαστε. Ίσως σε μία κοινωνία του μέλλοντος το κράτος να παίζει σημαντικότερο ρόλο από ότι η αγορά καταδεικνύει. Σε κάθε περίπτωση, οι απόψεις διαφέρουν ανάλογα με το που στέκεσαι. Εξάλλου, ο χρόνος θα δείξει.
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008
1st PhD Conference in Economics 2008, In memory of Vassilis Patsatzis (16th of May 2008 - Athens)
1st PhD Conference in Economics 2008
In memory of Vassilis Patsatzis
May 16th, 2008
Athens
Call for Papers
The Department of Economics and the University of Athens Doctoral Program in Economics (UADPhilEcon) at the National and Kapodistrian University of Athens invite PhD Students and Junior Researchers, all around the world, in economics and related disciplines to submit papers for presentation at the 1st PhD Conference in Economics 2008 in memory of Vassilis Patsatzis. Research papers to be presented may source from all fields of economic theory, both theoretical and applied.
Researchers interested in applying must send a one-page abstract, summarizing the content and contribution to economic theory of their work. The document submitted should additionally include contact information (name, affiliation, phone number, e-mail address), 3-4 keywords and JEL classification codes. All the above necessary information must be included in a single PDF file, sent at econphdconference@gmail.com.
The deadline for submitting the research papers’ abstract is January 31st, 2008. Notification of acceptance will have been announced by March 15th, 2008.
Papers and presentations must be in English.
No registration or participation fee will be required.
Please do not hesitate to contact with any member of the organizing committee for any questions.
In memory of Vassilis Patsatzis
May 16th, 2008
Athens
Call for Papers
The Department of Economics and the University of Athens Doctoral Program in Economics (UADPhilEcon) at the National and Kapodistrian University of Athens invite PhD Students and Junior Researchers, all around the world, in economics and related disciplines to submit papers for presentation at the 1st PhD Conference in Economics 2008 in memory of Vassilis Patsatzis. Research papers to be presented may source from all fields of economic theory, both theoretical and applied.
Researchers interested in applying must send a one-page abstract, summarizing the content and contribution to economic theory of their work. The document submitted should additionally include contact information (name, affiliation, phone number, e-mail address), 3-4 keywords and JEL classification codes. All the above necessary information must be included in a single PDF file, sent at econphdconference@gmail.com.
The deadline for submitting the research papers’ abstract is January 31st, 2008. Notification of acceptance will have been announced by March 15th, 2008.
Papers and presentations must be in English.
No registration or participation fee will be required.
Please do not hesitate to contact with any member of the organizing committee for any questions.
Vrettos Konstantinos: kvrettos@econ.uoa.gr
Zekente Kalliopi-Maria: popizek@econ.uoa.gr
Magonis George: gmagonis@econ.uoa.gr
Dafermos Yannis: yannis.dafermos@gmail.com
Kitsios Manos: manoskitsios@gmail.com
For more information check: www.uadphilecon.gr
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008
Ω ναι..
Χτες ο Γιώργος, μεταξύ άλλων που είπε στην ομιλία του στη βουλή, έκανε την παρακάτω δήλωση: "Μας λέτε, επίσης, ότι στέλνετε τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται στη Δικαιοσύνη. Μόνο που για σας, Δικαιοσύνη, είναι κάποιοι συγκεκριμένοι εγκάθετοι δικαστικοί λειτουργοί -που, ευτυχώς, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού- οι οποίοι έχουν ταχθεί να υπηρετούν όχι την Δικαιοσύνη, αλλά την κυβέρνηση. Μάλιστα, θα έλεγα, όχι την κυβέρνηση, την κυβερνητική παράταξη και, αυτό, δεν αποτελεί μόνον σκάνδαλο, αποτελεί υπονόμευση των δημοκρατικών μας θεσμών."
Προσωπικά σέβομαι πάρα πολύ την ιδιότητα του δικαστή, όχι μόνο για την διάνοια όσων καταφέρνουν να γίνουν δικαστές, αλλά και γιατί στη μπανανία το να προσπαθείς να αποδώσεις δικαιοσύνη θέλει μεγάλο κουράγιο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αποδέχομαι την αντίδραση στην δήλωση του Γιώργου. Εντάξει, ξέρω ότι μας θεωρούν όλους ηλίθιους αφού γίνεται ότι γίνεται και η Ελλάδα αναστενάζει στις καφετέριες και σε ένα κινητό, αλλά αυτό που βλέπουμε το βλέπουμε. Είναι απλό και κατανοητό. Και όπως εύστοχα σημείωσε και ο δημοσιογράφος κ. Λοβέρδος "οι χούντες σήμερα δεν γίνονται με όπλα αλλά με τη χειραγώγηση των θεσμών".
Το ωραίο του θέματος όμως, είναι ότι την αυριανή της ομιλίας του Γιώργου στη βουλή για ΔΕΗ, ΟΤΕ, "κρατικοποίηση καταστημάτων" Γερμανού και λοιπά, όλη η καούρα του τύπου είναι τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Και ρωτάω, και να υπάρχει ένας άνθρωπος που να μην πιστεύει ότι υπάρχει ένα σύστημα που να υπονομεύει τον Παπανδρέου, μπορεί ο άνθρωπος αυτός να αγιάσει;
Τεσπά, ο Γιώργος χθες είπε κάποιες αλήθειες για το πόσο στραβά πάμε σε οικονομικό αλλά και θεσμικό επίπεδο. Εγώ είμαι ικανοποιημένος γιατί ικανοποιεί τα κριτήρια με τα οποία τον επέλεξα, για να τον υποστηρίξω. Αλλά για όλους μας, ένα έχω να πω για όσα συμβαίνουν. Αν κλείνεις συνεχώς τα μάτια, επαναλαμβάνοντας "ο κόσμος δεν αλλάζει, ο κόσμος δεν αλλάζει...", όταν τα ανοίξετε ψάξτε να δείτε μήπως λείπει το σώβρακο σας. Γιατί όπου να 'ναι θα σας το ζητήσουν και αυτό.
Προσωπικά σέβομαι πάρα πολύ την ιδιότητα του δικαστή, όχι μόνο για την διάνοια όσων καταφέρνουν να γίνουν δικαστές, αλλά και γιατί στη μπανανία το να προσπαθείς να αποδώσεις δικαιοσύνη θέλει μεγάλο κουράγιο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αποδέχομαι την αντίδραση στην δήλωση του Γιώργου. Εντάξει, ξέρω ότι μας θεωρούν όλους ηλίθιους αφού γίνεται ότι γίνεται και η Ελλάδα αναστενάζει στις καφετέριες και σε ένα κινητό, αλλά αυτό που βλέπουμε το βλέπουμε. Είναι απλό και κατανοητό. Και όπως εύστοχα σημείωσε και ο δημοσιογράφος κ. Λοβέρδος "οι χούντες σήμερα δεν γίνονται με όπλα αλλά με τη χειραγώγηση των θεσμών".
Το ωραίο του θέματος όμως, είναι ότι την αυριανή της ομιλίας του Γιώργου στη βουλή για ΔΕΗ, ΟΤΕ, "κρατικοποίηση καταστημάτων" Γερμανού και λοιπά, όλη η καούρα του τύπου είναι τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Και ρωτάω, και να υπάρχει ένας άνθρωπος που να μην πιστεύει ότι υπάρχει ένα σύστημα που να υπονομεύει τον Παπανδρέου, μπορεί ο άνθρωπος αυτός να αγιάσει;
Τεσπά, ο Γιώργος χθες είπε κάποιες αλήθειες για το πόσο στραβά πάμε σε οικονομικό αλλά και θεσμικό επίπεδο. Εγώ είμαι ικανοποιημένος γιατί ικανοποιεί τα κριτήρια με τα οποία τον επέλεξα, για να τον υποστηρίξω. Αλλά για όλους μας, ένα έχω να πω για όσα συμβαίνουν. Αν κλείνεις συνεχώς τα μάτια, επαναλαμβάνοντας "ο κόσμος δεν αλλάζει, ο κόσμος δεν αλλάζει...", όταν τα ανοίξετε ψάξτε να δείτε μήπως λείπει το σώβρακο σας. Γιατί όπου να 'ναι θα σας το ζητήσουν και αυτό.
Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008
Πειρασμοί
Κάθε άνθρωπος ονειρεύεται. Και αυτό είναι πολύ καλό. Για τον ίδιο αλλά και τους γύρω του. Γιατί οι άνθρωποι που ονειρεύονται συνήθως χαμογελούν περισσότερο, όταν γυροφέρνουν τα όνειρα τους γίνονται πιο ευχάριστοι και όταν βάλουν πλώρη για αυτά η επιμονή τους χαρίζει αισιοδοξία και στους άλλους.
Όταν όμως το όνειρο πραγματώνεται έρχονται οι πειρασμοί. Και ένας πειρασμός μπορεί να αποδειχθεί δύσκολος να τον ξεφορτωθείς. Ειδικά αν και ο ίδιος ο πειρασμός θεωρεί πρόκληση να σε απομακρύνει από το όνειρο σου. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μάλλον χιλιοειπωμένη ιστορία. Το θέμα είναι τι δίνει αξία στον πειρασμό, και αυτό δεν είναι άλλο από το όνειρο που με τόσο κόπο κάνει κανείς πραγματικότητα. Για παράδειγμα:
Αν ο Ηρώδης δεν είχε τη μάνα της Σαλώμης, η Σαλώμη δεν θα ήταν πειρασμός αλλά απλώς πόθος.
Μερικές φορές ο πειρασμός δεν υπάρχει καν, αλλά είναι απλώς η ανάγκη του μυαλού να πηγαίνει μακρύτερα. Γενικά ο άνθρωπος έχει την τάση να μανουριάζει τον εαυτό του. Καλό είναι λοιπόν, που και που να χαλαρώνουμε, να αράζουμε πίσω στην καρέκλα μας, και να σκεφτόμαστε τι έχει αξία για μας. Γιατί ο πειρασμός έχει και αυτός τα ωραία του, αλλά όσο παραμένει πειρασμός, χωρίς συνέπειες και λοιπά παρατρεχάμενα.
Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008
Θηλυκό
Πριν από 44 χρόνια ο Θεός αποφάσισε να κάνει ένα δώρο στη γενιά μου. Ένα δώρο πέρα από κάθε προσδοκία. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 (και όμως) γεννήθηκε (που αλλού;) στην γειτονική Ιταλία η Monica Bellucci. Αρχικά προορισμένη για δικηγόρος, άφησε τις σπουδές για να γίνει μοντέλο και αργότερα και ηθοποιός (δόξα το Πάνσοφο!!!).
Αφού κατάφερε να βρεθεί στη πρώτη θέση διαφόρων τοπ ομορφιάς ανά τον κόσμο και να κάνει πάταγο σε όποια χώρα και σε όποιο κόκκινο χαλί πάτησε, η Bellucci θεωρείται πλέον από τους περισσότερους ο ορισμός του θηλυκού. Πέρα από κάθε σύγκριση και κάθε μέτρο, η γυναίκα αυτή αναγνωρίζει την ομορφιά της, δεν κρύβεται πίσω από αυτή αλλά ούτε προσπαθεί να την αποποιηθεί. Έχει χαρακτήρα και έχει συμμετάσχει σε συνολικά 48 ταινίες-από το ξεκαρδιστικό Συμμορία Ντόπερμαν που παριστάνει την κουφή τσιγγάνα μέχρι το ακραίο Μη αναστρέψιμος.
Το μόνο που μπορώ να πω: Ασύγκριτα Μοναδική
Το μόνο που μπορώ να πω: Ασύγκριτα Μοναδική
Mέτρον άριστον
Στην κριτική του προς τον Kaynes ο Hayek διατυπώνει τις εξής σκέψεις: "because Keynes believed that he was fundamentally still a classical English liberal and wasn't quite aware of how far he had moved away from it. His basic ideas were still those of individual freedom. He did not think systematically enough to see the conflicts" Η φράση αυτή διατυπώνει μία βασική αλήθεια. Συνήθως είμαστε τόσο προσκολλημένοι σε μία καθολική έννοια ή σκοπό ώστε να είναι πολύ αργά όταν πια αντιλαμβανόμαστε πόσο μακριά από αυτήν έχουμε απομακρυνθεί εξαιτίας των πράξεων μας.
.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους μετέχοντες στο τρέχον δράμα που εξελίσσεται στην κοινωνικοπολιτική μας ζωή. Η Ν.Δ και οι αυλοκόλακες της υπερασπιζόμενοι τον υπέρ πάντων αγώνα για την διατήρηση της εξουσίας προσπαθούν να μας πείσουν για την "αθωότητα" του σκανδάλου. Οι δημοσιογράφοι στον αγώνα τους για την πρωτοπορία στην αποκάλυψη της αλήθειας λειτουργούν περίπου ως κανίβαλοι πάνω στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Οι ίδιοι οι θύτες-θύματα υπό την επήρεια της έπαρσης της εξουσίας δεν κατάφεραν να δουν την πτώση να πλησιάζει.
.
Γι' αυτό και ίσως αυτό το σκάνδαλο να έσκασε στα μούτρα μας πιο ξαφνικά και πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο. Γιατί κανείς δεν έβλεπε αυτό που ερχόταν. Γιατί είναι τέτοια η αλαζονεία της εξουσίας (δικαιολογημένη εν μέρει αν σκεφτεί κανείς ότι κάηκε η μισή Ελλάδα και απλώς τους ξαναψήφισαν) που αδυνατεί να δει ότι το ίδιο σύστημα που λειτουργεί ως στυλοβάτης του θρόνου της, το ίδιο ακριβώς σύστημα ροκανίζει με απληστία τις βάσεις του.
.
Σε κάθε περίπτωση , δεν καταλαβαίνω γιατί η εξουσία μπορεί να είναι τόσο μεθυστική και μακάρι ποτέ να μην το καταλάβω. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι πριν τρέξουμε όλοι να ρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους στον Καιάδα, ας δούμε πως πράττουμε εμείς στα μικρότερα σκάνδαλα της καθημερινής μας ζωής. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ας σταματήσουμε να θεοποιούμε τους θεσμούς (βλ. Μαξίμου, Δικαστική Εξουσία) και ας σκεφτούμε πως είναι δυνατόν να τους αλλάξουμε ώστε να κάνουμε αυτόν τον τόπο καλύτερο. Για όλους μας..
.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους μετέχοντες στο τρέχον δράμα που εξελίσσεται στην κοινωνικοπολιτική μας ζωή. Η Ν.Δ και οι αυλοκόλακες της υπερασπιζόμενοι τον υπέρ πάντων αγώνα για την διατήρηση της εξουσίας προσπαθούν να μας πείσουν για την "αθωότητα" του σκανδάλου. Οι δημοσιογράφοι στον αγώνα τους για την πρωτοπορία στην αποκάλυψη της αλήθειας λειτουργούν περίπου ως κανίβαλοι πάνω στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Οι ίδιοι οι θύτες-θύματα υπό την επήρεια της έπαρσης της εξουσίας δεν κατάφεραν να δουν την πτώση να πλησιάζει.
.
Γι' αυτό και ίσως αυτό το σκάνδαλο να έσκασε στα μούτρα μας πιο ξαφνικά και πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο. Γιατί κανείς δεν έβλεπε αυτό που ερχόταν. Γιατί είναι τέτοια η αλαζονεία της εξουσίας (δικαιολογημένη εν μέρει αν σκεφτεί κανείς ότι κάηκε η μισή Ελλάδα και απλώς τους ξαναψήφισαν) που αδυνατεί να δει ότι το ίδιο σύστημα που λειτουργεί ως στυλοβάτης του θρόνου της, το ίδιο ακριβώς σύστημα ροκανίζει με απληστία τις βάσεις του.
.
Σε κάθε περίπτωση , δεν καταλαβαίνω γιατί η εξουσία μπορεί να είναι τόσο μεθυστική και μακάρι ποτέ να μην το καταλάβω. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι πριν τρέξουμε όλοι να ρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους στον Καιάδα, ας δούμε πως πράττουμε εμείς στα μικρότερα σκάνδαλα της καθημερινής μας ζωής. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ας σταματήσουμε να θεοποιούμε τους θεσμούς (βλ. Μαξίμου, Δικαστική Εξουσία) και ας σκεφτούμε πως είναι δυνατόν να τους αλλάξουμε ώστε να κάνουμε αυτόν τον τόπο καλύτερο. Για όλους μας..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)