Η 11άδα όπως θα έπρεπε να είναι (προσφορά της ένωσης ελλήνων παραγωγών σουμάδας)

Αγαπητοί πρόεδροι των ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων.. Δεν θέλω να γίνομαι κακός.. και δεν μου αρέσει το κράξιμο. Αλλά.......... επειδή κανείς δεν πιστεύει ότι θα καταφέρετε να φτιάξετε ποτέ ένα σοβαρό πρωτάθλημα, μπορούμε τουλάχιστον να έχουμε κάτι τέτοιο;

Και για όσους ακόμη πήζουν:

• Όσο περισσότερα μαθαίνω τόσο περισσότερα ξέρω
• Όσο περισσότερα ξέρω τόσο περισσότερα ξεχνάω
• Άρα γιατί να μάθω περισσότερα;

Συμπέρασμα: Σταματήστε να ψάχνετε γωνία ακόμη και στο δεκάρικο....

χαλαρά!!!!!!!

Κάλλιο δέκα, πέντε ή μήπως τίποτα;

Για όσους από εμάς δεν μεγάλωσαν με ένα πάκο πεντοχίλιαρα στην κολώτσεπη συνηθίζουμε να λέμε ότι οι γονείς μας στερήθηκαν πολλά για να μας μεγαλώσουν. Στη βάση αυτού του επιχειρήματος στηρίζουμε, μάλιστα, και ένα μεγάλο μέρος της δίψας μας να έχουμε μία καλύτερη ζωή ώστε οι κόποι τους να μην πάνε χαμένοι.

Τι είναι όμως αυτό το πολυπόθητο καλύτερο μέλλον και κατά πόσον μοιάζει με αυτό που ονειρεύτηκαν για μας οι γονείς μας;

Σίγουρα για τους περισσότερους ένα καλύτερο μέλλον έχει άμεση συνάφεια με μία πιο πλούσια υλικά ζωή. Bad the lies, όλοι θέλουμε να γίνουμε πιο έξυπνοι και οι απόψεις μας να εντυπωσιάζουν περισσότερο κόσμο, αλλά καλό θα είναι αυτό να συμβαίνει ενώ δεν κοιμόμαστε στη ψάθα. Μάλιστα αυτά τα δυο δεν είναι και τόσο άσχετα μεταξύ τους, στο βαθμό που το κύρος της γνώμης συνδέεται με τα ανάλογα επιτεύγματα στο lifestyle μίας ημιμαθούς κοινωνίας. Όλοι μας έχουμε ακούσει το κλασσικό εύκολο αντεπιχείρημα "αν πιστεύεις τα ίδια, άντε να γίνεις σαν και αυτόν". Για κάποιον λόγο, λοιπόν, που κατά τη γνώμη μου στηρίζεται εν μέρει στο κατοχικό σύνδρομο των γονιών μας και ίσως λιγότερο στο απομεινάρια μίας αριστοκρατικής τάξης που έχοντας χάσει το κύρος της προσπαθεί μέσω του πλούτου να καταδυναστεύσει την κοινωνικοπολιτική ζωή και το μέσο νου, μπαίνουμε όλοι σε ένα rat race επίδειξης brandname αποδίδοντας σε αυτά τις ελπίδες μας για να κατακτήσουμε την αναγνώριση και μαζί ένα σκαλοπάτι προς το καλύτερο μέλλον. Από τη στιγμή όμως που αυτά αφορούν τις προηγούμενες γενιές πρέπει ίσως να προβληματιστούμε γιατί όλα αυτά μας επηρεάζουν τόσο πολύ και γιατί εμείς δεχόμαστε να συνεχίσουμε να ζούμε πίσω από την εποχή μας.
Οι γονείς μας πάλι δεν είναι άμοιροι ευθυνών στο βαθμό που αποφάσισαν να σχεδιάσουν αυτό το καλύτερο μέλλον για εμάς χωρίς εμάς. Ως είθισται η πλειονότητα των νέων γονιών μεγαλώνει τα μπουμπούκια του σε μία γυάλινη σφαίρα που θα τα προστατέψει από τα γύρω τους. Το πρόβλημα είναι πως το καλύτερο μέλλον που θέλουν μπορεί να σχεδιάζεται μέσα σε αυτή τη σφαίρα αλλά πραγματώνεται έξω από αυτή. Εάν λοιπόν, τίποτε δεν έχει γίνει ώστε να αλλάξει αυτό το έξω, η μοιραία κατάληξη του σχεδίου είναι η αποτυχία.
Ως εκ τούτου ένα συνολικά καλύτερο μέλλον μετατρέπεται σε μία παλινδρόμηση με στάθμιση τη ζωή των γονιών μας και του μέσου όρου γύρω μας. Όσο εμείς κινούμαστε πάνω από αυτό το trend η μερική αυτή επιτυχία φέρνει χαρά σε εμάς και τους γύρω μας και μας ανεβάζει στην κλίμακα της κοινωνικής καταξίωσης.
Το πρόβλημα εν τέλει δεν είναι το γιατί εμείς έχουμε αυτούς τους στόχους. Το πρόβλημα είναι γιατί ολοένα και περισσότερο τους αναπαραγάγουμε ως πιστό αντίγραφο αυτού που προϋπήρχε. Γιατί εμείς αδυνατούμε σαν νέο να ξεφύγουμε από αυτό το φαύλο κύκλο "γιαπισμού¨ προβάλλοντας ένα διαφορετικό πρότυπο ζωής. Ακόμη πιο βασικό, γιατί ένα κοινωνικό μοντέλο που αν και είχε ως στόχο τον πλουτισμό παρέμενε κοινωνικό, σήμερα γίνεται πιο κοινωνικό, πιο απομονωτικό και φυσικά πιο σκληρό. Είμαστε πια τόσο άβουλοι ή απλώς είμαστε τόσο φοβισμένοι; Χάθηκαν οι ηγέτες ή απλώς καταπνίξαμε όλοι το ηγετικό ένστικτο και αυτών των ίδιων επιλογών μας.
Για να είμαι ειλικρινής και εδώ πιστεύω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Και εμείς δηλαδή βρίσκουμε τοίχο απέναντι σε ένα γηραιό κοινωνικό κατεστημένο αλλά και εμείς διστάζουμε να ταρακουνήσουμε το παρελθόν βουτώντας το μες στα βαθιά νερά του μέλλοντος που φτάνει. Αλλά ως γνωστόν, ο τροχός γυρίζει. Και θα γαμήσει και ο φτωχός....

Τρομακτικές ταχύτητες

Αν σας ενδιαφέρει να δείτε πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα στην διαδικτυακή βιομηχανία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και να συγκρίνετε με την στασιμότητα της εδώ κατάστασης διαβάστε το σχετικό post. Γενικά πάντως αν αντιληφθεί κανείς τι χρήμα κινείται γύρω από μία φαινομενικά "αθώα" βιομηχανία θα καταλάβει γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στο κόσμο που πεινάνε. Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν πέθανε ακόμη αλλά δυστυχώς το χρήμα ανέβηκε στο θρόνο. Διαβάστε επίσης το άρθρο δισκογραφικά-συναυλιακά της 25.6.08 από το blog της αγαπημένης μας εκπομπής (εμένα και του Βάγγου εννοώ) που παραθέτει κάποια "ωραία" τελευταία νέα.

Εδώ και καιρό, σε διάφορες συζητήσεις με την Όλγα , έχουμε καταλήξει ότι οι Ευρωεκλογές είναι εξίσου και ίσως σημαντικότερες από τις εθνικές. Οι κατευθυντήριες γραμμές πολλών πολιτικών πλάνων διαμορφώνονται στο Ευρωκοινοβούλιο και οπότε μεγάλο μέρος της εθνικής πολιτικής επηρεάζεται από αυτές. Η χαλαρή, λοιπόν, ψήφος των κεντροαριστερών στοίχισε και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και στα υπόλοιπα μέλη του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Ίσως ,μάλιστα, ένα εδώ και μία δεκαετία δεξιό ευρωκοινοβούλιο να είναι μία σημαντική συνισταμένη στη φθίνουσα πορεία τους και στην αντιδιαστολή εθνικών πολιτικών και μίας σφιχτής ως πρόσφατα δημοσιονομικής Ευρώπης.
Σήμερα όμως που η καυτή πατάτα των προβλημάτων έχει μεταφερθεί στα εθνικά δεξιά κόμματα το συμβούλιο των υπουργών δείχνει να είναι πιο ελαστικό στις δημοσιονομικές ατασθαλίες. Τελικά, όμως, μήπως και οι προηγούμενες κεντροαριστερές κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν την Ευρώπη σαν άλλοθι στις δικές τους αρνήσεις, οπότε και δίκαια η πτώση τους στα εκλογικά ποσοστά; Όπως και να 'ναι τουλάχιστον μία αριστερή Ευρώπη οπωσδήποτε θα αντιμετώπιζε το μέλλον λιγότερο φοβικά από ότι το ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα. Πάρα πολύ ενδιαφέρον του άρθρο του Μ.Μητσού "Οι Βρυξέλλες δεν υπάρχουν".

BACK ON TOP

Κλέβω λίγο τον τίτλο απ το nba.com και αφού δε μου έκανε τη χάρη ο φίλος μου ο θοδωρής θα το κάνω εγώ γιατί όλη τη χρονιά μας έπρηξε με τον cobe. Μία μικρή λοιπόν αναφορά στην πιο ιστορική ομάδα του nba, μετράει ήδη 17 τίτλους και πηγαίνοντας τη σειρά στο 4-2, διέλυσε τους κατά το κοινώς λεγόμενον "λιμνανθρώπους" (άκου τώρα μετάφραση του lakers). Έτσι απλά και όμορφα, Pierce, Garnett, Allen R. (τους υπόλοιπους δε τους πολυξέρω) πήραν τη κουπίτσα με το εκκωφαντικό 131-92. Κι άντε γεια που θα έλεγε και γνωστός οργανωμένος βιρτουόζος.

Ταξιδεύοντας..

Πολλές φορές θέλοντας να εκθειάσουμε τον ανθρώπινο νου ή να υπερβάλλουμε για τις ικανότητες του είδους μας, αναφερόμαστε στη μοναδικότητα και την πολυπλοκότητα μας. Αναλογιζόμενος το πόσο αλαζόνες μπορούμε να γίνουμε σκέφτομαι πως καμιά φορά λειτουργούμε όπως ακριβώς και τα επιτεύγματα μας. Λίγο πολύ, σκέφτομαι πως ο άνθρωπος λειτουργεί σαν την παλιά πυξίδα.
Τις περισσότερες φορές ο καθένας μας λειτουργεί σωστά, κατευθυνόμενος προς το δικό του βορρά. Ίσως μάλιστα να μην υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, αφού ο άνθρωπος είναι ένα ελεύθερο ον και πράττει με γνώμονα τη βούληση του. Βέβαια ο καθένας μας στη ζωή του καλείται να συμπλεύσει στην αναζήτηση του βορρά του και με άλλους ανθρώπους και τότε τα πράγματα γίνονται λίγο δύσκολα, αφού πολλές φορές δυσκολευόμαστε να δείξουμε μια παρόμοια πορεία, όπως πολλές πυξίδες μαζί εκ των οποίων δεν ξέρουμε ποιες είναι χαλασμένες και ποιες όχι.
Άλλες πάλι φορές η πυξίδα μας δεν δύναται να δείξει διόλου το Βορρά αφού στη ζωή μας, που δεν είναι γραμμική όπως ο ορίζοντας, γεγονότα και καταστάσεις μας κάνουν να αποκλίνουμε από το στόχο μας όπως ακριβώς μία πυξίδα είναι δυνατόν να παρεκκλίνει στη παρουσία ισχυρών μαγνητικών πεδίων.
Και τέλος υπάρχει κάτι άλλο που δεν είμαι σίγουρος αν είναι διαφορά ή ομοιότητα. Αρκετές φορές η πυξίδα μας λειτουργεί σωστά και δείχνει το βορρά. Το πρόβλημα είναι ότι εκτός από το βορρά υπάρχουν και άλλα τρία σημεία του ορίζοντα. Και μερικές φορές εκεί κρύβονται πράγματα που μπορούν να μας κάνουν πολύ πιο ευτυχισμένους από το Βορρά που απεγνωσμένα θέλουμε να φτάσουμε. Και δυστυχώς πολλές φορές εμείς λειτουργούμε το ίδιο άβουλα με τη πυξίδα.

Από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι για να επιβιώσεις σε αυτή τη χώρα πρέπει να αμφισβητείς όσα βλέπεις. Πρέπει να πιστεύεις ότι μπορείς καλύτερα και ότι αυτό που βλέπεις είναι κάτι προσωρινό. Γιατί είσαι Έλληνας. Και σαν Έλληνας δεν θες να μοιάσεις στο μίζερο γύρω σου. Θες να μοιάσεις μόνο σε ότι λάμπει. Θες να βγάλεις από μέσα αυτό που κουβαλάς στο DNA σου. Την περιέργεια, την όρεξη, την επιθυμία να οδηγήσεις τα πράγματα στο τόσο γοητευτικό και άγνωστο μέλλον.
Οπότε σαν τέτοιος άνθρωπος αυτό σήμαινε πρώτα από όλα ένα πράγμα. Έπρεπε να αλλάξω εμένα τον ίδιο. Και το έκανα. Έβγαλα την εσωστρέφεια που με χαρακτηρίζει και την αλαζονεία και αποφάσισα να συνεργαστώ με όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται για να γίνει κάτι σε αυτό το τόπο. Αρχικά στο σχολείο, μετά στο χωριό και μπαίνοντας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ θέλησα να βοηθήσω στο πως ο κόσμος βλέπει τα πράγματα. Αυτό συνοδεύτηκε πολλές φορές από απογοήτευση αλλά ενίοτε από ικανοποίηση και ευτυχία.
Φτάνοντας στα σημερινά, δηλαδή την αποπομπή Σημίτη από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, και αναλογιζόμενος τις αντιδράσεις έφτασα δυστυχώς ή ευτυχώς σε κάποια συμπεράσματα για πολλοστή φορά:

1. Σε αυτή την χώρα μετράει μόνο η εικόνα. Κανείς δεν νοιάζεται για το κατά πόσον ο Κώστας Σημίτης νοιαζόταν πλέον για το κόμμα και κατά πόσον είχε όρεξη για συνεργασία. Σαν πρώην πρωθυπουργός με σημαντικότατο έργο ( που άλλωστε τώρα διαφημίζει ακόμη και η Ν.Δ), για το μιντιακό σύστημα και για την εστέτ της χώρας αποτελεί μία ιερή αγελάδα. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί αν ο κόσμος αξιολογεί τον καθένα με το έργο του, την όρεξη του για δουλειά και την προθυμία του για συνεργασία, πολλοί στενόμυαλοι γέροντες της πολιτικής και των καναλιών θα πήγαιναν σπίτι τους;
2. Πρόεδρο πλέον στο ΠΑ.ΣΟ.Κ έχουμε τον Γιώργο. Και όταν σαν παλιός πρόεδρος ξέρεις τι σημαίνει διοίκηση πρέπει να σέβεσαι κάποια πράγματα. Αν έχεις καφενειακές διαθέσεις μπορείς να πας στο καφενείο της γειτονιάς. Γιατί όταν αμφισβητείς μόνιμα τον πρόεδρο σου μπροστά σε υφιστάμενα κομματικά στελέχη και στον κόσμο μάλλον κάτι τέτοιο δείχνεις.
3. Είναι πολιτική συνέπεια όταν εφαρμόζεις ευρεία δημοκρατία στο κόμμα σου, το ίδιο να θες και για τη χώρα όσον αφορά τα σοβαρά θέματα. Και πρωτοβουλίες για σοβαρά θέματα υπάρχουν πολλές από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αν βέβαια ο καθένας μας περιμένει από το δελτίο των 8 να του καθορίσει τις προτεραιότητες του, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
4. Η πολιτική δεν ανήκει στους πολιτικούς. Εκφράζεται από αυτούς. Είναι δικαίωμα όλων να μάθουν για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως η συνθήκη της Λισαβόνας και ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία για τα κόμματα να φέρουν πάλι τον κόσμο κοντά στην πολιτική και στα σημαντικά θέματα.

Τελικά καταλήγω ότι σε αυτή τη χώρα θέλει ακόμη πολύ υπομονή. Η κοινωνία μας προσπαθεί απεγνωσμένα να μην είναι συντηρητική αλλά χρειάζονται μεγάλα σοκ ακόμη. Ίσως μέχρι την τελευταία στιγμή να συνεχίσουμε να κοιτάμε την πάρτη μας και να το καταλάβουμε αργά. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ποτέ δεν θα βαρεθώ. Θα παλεύω αυτό το πράγμα να αλλάξει όσο μπορώ. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να ζουν σε αυτή την τηλεκρατούμενη Ελλάδα. Πολίτες που πέρα από τη κουβέντα κάνουν πράξεις. Και για αυτούς αξίζει να κουράζεσαι και λίγο παραπάνω.

Τις πταίει

Όταν έχεις ένα τέτοιο καραγκιόζη και ξέρεις ότι στο προηγούμενο μουντιάλ ο Ζιντάν σε έφτασε εκεί που σε έφτασε δεν τον αφήνεις. Τον σουτάρεις τη τύχη μου...

Γιατί θα φτάσεις στο σημερινό. Θα ξεφτιλιστείς. Θα έχεις τρεις παιχταράδες να έχουν σκυλιάσει και ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ο ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ πάει και βάζει μέσα το παιδάκι.

ΗΜΑΡΤΟΝ

mykonos

Το ντεμπούτο των fleet foxes απ το seattle περιεχει 11 τραγουδακια με θεμα το ηλιοβασίλεμα,το χιονι, την ανοιξη κι άλλα τετοια ομορφα.Οι κριτικοι χαρακτηριζουν την μουσικη τους σαν 'freak folk'.Mykonos λοιπον...βγαλμένο απ τα 70s(Δινεται δωρεαν με το uncut του ιουλιου)

Η μπανανια που λεγαμε?

Ενα απ τα πρόσφατα post στο blog του πετριδη, σχετικα με την μύνηση της odeon για το δημοσίευμα του Ι.Ζουμπουλακη στην εφημερίδα'' Το Βημα'' ηταν ιδιαιτερα απολαυστικό.Επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου για το πως γινεται καποιες ελληνικες ταινιες να πηγαινουν καλυτερα σε σχεση με τις οσκαρικες(εξιλεωση κλπ).Και δυστυχως κατι ανάλογο συμβαίνει και στη μουσική.Ο κοσμος ειναι δεδομενο πλέον οτι αναζηταει την σιγουριά ετσι οπως προβάλλεται στα μεσημεριαναδικα, ωραιες παρουσίες, βλακώδεις ίντριγκες,σεξουαλικη
απελευθερωση,eurovision ,gay προτυπα,Ι 4 οτιδηποτε δηλαδη μπορει να καλυψει τις ανυσηχιες του συμπαθητικου γυφτου, που πουλάει καρπουζια με την επωνυμια ο ΄΄Νικος Ο Γλύκας... αν δεν σας αρεσει το καρπουζι ελατε να μου το τριψετε στην μουρη'' .Για το mainstream ραδιοφωνο τα χουμε πει... 2 χρονια μετα την κυκλοφορία του(τον κλαιγανε δηλαδη) σαρωνει το just hold me της maria mena.Ευκολοχωνευτο, αλλα ειναι και φωναρα η 22χρονη απο Νορβηγία.Αφιερωμενο στους έρωτες του καλοκαιριού!!!!

mud dust and r'n'r

Οι Τhe sundowners μετονομάστηκαν σε mudcrutch το 1970 και ηταν η πρώτη μπαντα του Tom petty.Στη συνέχεια διαλυθηκαν, ο petty πήρε το δρόμο του και εκανε εξαιρετική καριερα με τους heartbreakers.Μετα απο 30 χρονια βρισκονται ξανα μαζι και κυκλοφορούν το πρωτο τους(!) album (29 Απριλίου) που φθανει αμεσως στο Νο 8 του billboard 200.Το the wrong thing to do ειναι ενα απ τα κομματια του album

Θυμοσοφίες

Γενικότερες σοφίες που έχω ακούσει επαναλαμβανόμενα από διαφορετικά άτομα καθώς μπαίνει το καλοκαίρι:

• Οι δύσκολες στιγμές είναι για να εκτιμάμε τις καλές και το αντίθετο
• Γενικά χρειάζεται που και που λίγη μανούρα (ειδικά στα προσωπικά) για να σκέφτεσαι μετά τη γλυκιά γεύση που αφήνουν αυτές οι καταστάσεις
• Και ΓΕΝΙΚΑ λέω εγώ να μην μασάτε και να χαμογελάτε ακόμη και στα δύσκολα (τα ίδια νομίζω έγραφα πέρσι τέτοια εποχή και δόξα το Θεό δεν έχω αλλάξει γνώμη)
  

΄΄Διάλογος για την ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις΄΄ αρθρο,εφημεριδα ΤΟ ΒΗΜΑ,01-06-2008

Ενα πολυ καλο αρθρο στο Βημα που θα ηθελα να το ΄΄μοιραστω΄΄ μαζι σας

Διάλογος για την ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις


Η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα μια κρίση πολυεπίπεδη, με ασυνήθιστη ένταση και αβέβαιη έκβαση. Πριν από λίγες εβδομάδες ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προέβη σε δραματικές επισημάνσεις για τις δυσκολίες προσαρμογής της Ελλάδας στις απαιτήσεις της ΟΝΕ, ενώ ανάλογες προειδοποιήσεις μάς απευθύνουν πλέον ανοιχτά και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Με αυτή την αφορμή θεωρούμε επιβεβλημένο να διατυπώσουμε δημόσια ορισμένες απόψεις συμβάλλοντας έτσι όσο μπορούμε στο να ξεκινήσει επειγόντως ένας ουσιαστικός διάλογος πάνω στα προβλήματα που ετέθησαν.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται καθηλωμένη σε ένα επιδεινούμενο παραγωγικό αδιέξοδο: χάνει διαρκώς θέση στις διεθνείς αγορές, προσελκύει ελάχιστες παραγωγικές επενδύσεις και απουσιάζει από τις κοσμογονικές αλλαγές της γνώσης και της τεχνολογίας. Την ίδια στιγμή η ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης και ο υπέρμετρος δανεισμός έχουν προκαλέσει ένα εκρηκτικό και πρωτοφανές έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών. Η υπερσυγκέντρωση των λιγοστών επενδύσεων στον τομέα της κατοικίας και οι μαζικές πωλήσεις ακίνητης περιουσίας σε ξένους δημιούργησαν μερικά εισοδήματα τα οποία όμως ούτε επαρκούν ούτε είναι επαναλήψιμα για τη διαρκή χρηματοδότηση της εισαγόμενης ευημερίας. Η διεθνής τραπεζική κρίση που έχει πρόσφατα ξεσπάσει συνθλίβει τις πιστωτικές δυνατότητες των πιο αδυνάμων, ενώ η ακρίβεια στα τρόφιμα και στα καύσιμα επιτείνει ακόμη περισσότερο τα αδιέξοδα του οικογενειακού προϋπολογισμού.

Αν δεν υπήρχε η ασπίδα του ευρώ, το νόμισμά μας θα είχε υποστεί απανωτές υποτιμήσεις οι οποίες θα έπλητταν κυρίως τους μισθωτούς και τα νοικοκυριά, όπως συνέβη και με την κατάρρευση της Αργεντινής πριν από λίγα χρόνια. Και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου παρουσιάζουν εξωτερικά ελλείμματα και στέρηση ανταγωνιστικότητας, καμία όμως στην έκταση και στην ένταση της Ελλάδας. Κινδυνεύει να χαθεί έτσι οριστικά η δυναμική της ανάπτυξης που κατακτήσαμε με την ένταξη στην ΟΝΕ τα προηγούμενα χρόνια και μπορεί να δούμε την Ελλάδα να ξαναμπαίνει σε τροχιά μόνιμης απόκλισης από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες.

Αν η κατάσταση αυτή δεν αλλάξει σύντομα, οι έλληνες πολίτες ίσως να μη χρειαστεί να μεταναστεύσουν ξανά στη Γερμανία για να βρουν δουλειά, όπως απειλητικά περιέγραψε πρόσφατα ο διεθνής Τύπος, σίγουρα όμως θα βλέπουν τη ζωή τους να δυσκολεύει, τα εισοδήματα να μην επαρκούν και τις ευκαιρίες ευημερίας να εξαφανίζονται. Δεν μας αξίζει μια τέτοια εξέλιξη. Η ευρωπαϊκή σύγκλιση, οι υποδομές, τα μεγάλα έργα, καθώς και οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, είχαν δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για να ξεφύγουμε από τον κλοιό της υστέρησης και να διαμορφώσουμε μια θετική προοπτική μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση με περισσότερη ευημερία, απασχόληση και ασφάλεια.

Προϋπόθεση ήταν όμως η διαρκής κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων, η έγκαιρη εφαρμογή των απαραίτητων διαρθρωτικών πολιτικών, ο εκσυγχρονισμός της διοίκησης, η σοβαρή και ουσιαστική αναβάθμιση της Παιδείας, η επιχειρηματικότητα του ανταγωνισμού και όχι της κρατικής εύνοιας για την αύξηση της απασχόλησης και της αμοιβής της. Αυτά και μόνο θα μπορούσαν να συμβάλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στην ενεργό συμμετοχή μας στον διεθνή καταμερισμό της παγκοσμιοποίησης και στην απρόσκοπτη παραμονή μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Διαφορετικά η επανάσταση στη λογική του «αυτόματου πιλότου» θα μας χαρίσει ίσως μερικά ακόμη χρόνια ψευδοευδαιμονίας, μεταγενέστερα όμως θα επωάσει ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα.

Οπως και άλλες κοινωνίες που προοδεύουν, η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα να οργανώσει τις δυνατότητές της με άξονα τη γνώση, την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις και να πιστέψει σε αυτές. Οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές θα κριθούν από το αν ενισχύουν ή δυσκολεύουν την επίτευξη αυτού του στόχου. Για παράδειγμα:

* Είναι φανερή σήμερα η ανάγκη αναδιάρθρωσης του διοικητικού μοντέλου της χώρας προς την κατεύθυνση της απλοποίησης, της αποτελεσματικότητας και της ανάληψης ευθύνης. Οι αναχρονιστικές γραφειοκρατίες, τα αλλεπάλληλα επίπεδα διοίκησης και η έξαρση των κομματικών παρεμβάσεων έχουν δημιουργήσει ένα ανεξέλεγκτο και αντιπαραγωγικό σύστημα που αποθαρρύνει τις επενδύσεις, χωρίς όμως και να προστατεύει το περιβάλλον· έναν μηχανισμό ιδιαίτερα δαπανηρό που επιβαρύνει τον φορολογούμενο πολίτη χωρίς να τον εξυπηρετεί, που αδυνατεί να παρέμβει σε έκτακτες καταστάσεις, χωρίς όμως και να προνοεί για την πρόληψή τους, όπως τόσο δραματικά είδαμε να συμβαίνει στις περυσινές πυρκαϊές και στην τωρινή διατροφική κρίση.

* Τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, αντί να εφοδιάζουν τη νέα γενιά με γνώση, αξίες και επαγγελματικά προσόντα, χάνουν διαρκώς θέση στη διεθνή κατάταξη ποιότητας και μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε πεδία τυφλών συγκρούσεων και παραταξιακών διευθετήσεων. Ετσι πλήττεται καίρια η αξιοπιστία των σπουδών και οι αυριανοί πτυχιούχοι θα αναγκαστούν να γίνουν υποτελείς της όποιας κομματικής εύνοιας για να μπορέσουν να βρουν μία θέση εργασίας.

* Πολλές επιχειρήσεις, αντί να επενδύουν, να καινοτομούν και να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα, καταφεύγουν όλο και συχνότερα στην εμπορική κερδοσκοπία σε βάρος και του καταναλωτή και του παραγωγού. Η αδυναμία συγκρότησης ισχυρών ελληνικών επιχειρήσεων, η αθρόα μετανάστευση των επενδύσεων σε χώρες χαμηλού κόστους εργασίας χωρίς αναπλήρωση από άλλες εγχώριες παραγωγικές δραστηριότητες και η μαζική καταναλωτική ψύχωση στην προτίμηση εισαγομένων προϊόντων έχουν σταδιακά οδηγήσει στη δραματική επιδείνωση της διεθνούς θέσης της χώρας μας.

Ασφαλώς και δεν είναι μόνο αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα και αξίζουν προσοχής. Πολλά άλλα ζητήματα απασχολούν την ελληνική κοινωνία και διαμορφώνουν την καθημερινή «ατζέντα» των οργανωμένων διεκδικήσεων και της αγωνίας των πολιτών αλλά όμως και όσων ιδιοτελώς επιχειρούν μέσα στη γενικότερη σύγχυση και απαξίωση να επωφεληθούν από τη διαχείριση της ατομικής και συλλογικής ανασφάλειας. Ολα αυτά τα προβλήματα όχι μόνο δεν θα λυθούν αλλά θα οξυνθούν περισσότερο αν η ελληνική οικονομία δεν σταθεί στα πόδια της και συνεχίσει, όπως σήμερα, να στηρίζεται σε μια δανειακή ευημερία, διαρκώς διογκούμενη ώσπου να καταρρεύσει.

Για να αντιμετωπιστούν και τα μικρά και τα μεγαλύτερα προβλήματα χρειάζεται σήμερα ένας νέος προσανατολισμός ανάπτυξης και παραγωγής. Χρειάζεται να υπάρξει μια αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων εκείνων των φαινομένων που αναπαράγουν τη στασιμότητα και την παραίτηση από τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η χώρα μας. Να ξεκινήσει μια προσπάθεια που να διασφαλίζει τη συμπόρευσή μας με την ευρωπαϊκή πρόοδο, να περιορίζει τον υπερδανεισμό και τα ελλείμματα και να αποτρέπει τις δυσοίωνες εκδοχές. Η προσπάθεια αυτή δεν θα τελεσφορήσει ούτε με τη βιαστική εκχώρηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας υπό το κράτος δημοσιονομικού άγχους ούτε με την πεισματική υπεράσπιση παράλογων και ιδιοτελών προνομίων, ούτε φυσικά με τις αδιέξοδες συνταγές του νεοφιλελευθερισμού. Εξίσου ατελέσφορες θα είναι και οι γενικόλογες επικλήσεις αύξησης της παραγωγικότητας όταν αυτές δεν περιλαμβάνουν αμοιβαίες δεσμεύσεις και προαποφασισμένους κανόνες συμμετοχής των εργαζομένων στα προσδοκώμενα οφέλη.

Πέρα από κομματικές περιχαρακώσεις ή συντεχνιακές οχυρώσεις και χωρίς την απατηλή νοσταλγία του κρατισμού, χρειάζεται να απαντήσουμε θετικά στις προκλήσεις διαμορφώνοντας μια νέα κοινωνική συμφωνία με την απαραίτητη πολιτική αξιοπιστία. Μια συμφωνία η οποία θα περιέχει δεσμευτικούς στόχους για περισσότερες επιχειρηματικές και δημόσιες επενδύσεις, στοχευμένες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της Παιδείας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας αλλά και του ανταγωνισμού, περισσότερη και καλύτερα αμειβόμενη απασχόληση, δικαιότερο και πιο αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Οχι μόνο να δημιουργεί ευκαιρίες ευημερίας αλλά και να οργανώνει τις δυνατότητες συμμετοχής σε αυτήν των πιο αδυνάμων. Η παραγωγική συμφωνία που επιτεύχθηκε με πολύ κόπο στη Γερμανία τα προηγούμενα χρόνια ανάμεσα στις επιχειρήσεις και στα συνδικάτα και οδήγησε σε μια στιβαρή οικονομική ανάπτυξη με νέες επενδύσεις, περισσότερη απασχόληση και υψηλότερες αμοιβές αποτελεί ένα χρήσιμο παράδειγμα.

Οπως δέκα χρόνια πριν η αταλάντευτη επιλογή της ένταξης στην ΟΝΕ διέσωσε τη χώρα από τριτοκοσμικές περιπέτειες, έτσι και σήμερα μόνο η υιοθέτηση ενός νέου προτύπου δυναμικής, ανταγωνιστικής και ισόρροπης ανάπτυξης μπορεί να διασφαλίσει την απρόσκοπτη πορεία της Ελλάδας μαζί με τις άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες και να ανακόψει την απόκλιση και την υστέρηση που διαφορετικά θα είναι η μοιραία - αλλά διόλου αναπόφευκτη - κατάληξη.

Το ανωτέρω κείμενο υπογράφουν με αλφαβητική σειρά οι εξής:

Ζαννιάς Γιώργος - Ζορμπά Μυρσίνη - Ιωακειμίδης Παναγιώτης, - Ιωαννίδης Σταύρος - Καλογήρου Γιάννης - Κοντογιαννόπουλος Βασίλης - Κουκιάδης Γιάννης - Λιαρόπουλος Λυκούργος - Μπίστης Νίκος - Πασχαλίδης Γιώργος - Πολεμαρχάκις Ηρακλής - Στουρνάρας Γιάννης - Τσακλόγλου Πάνος - Τσούκας Χαρίδημος - Χριστοδουλάκης Νίκος.


Το ΒΗΜΑ, 01/06/2008 , Σελ.: A30

hot summer nights

Καλο καλοκαίρι σε όλους!Νομίζω οτι η Αθηνα σιγα σιγά αρχίζει να γινεται αφόρητη με μοναδικη εξαιρεση μερικές συναυλιούλες που και αυτές θελουν πολλά euros, ελεύθερο χρόνο και πανω απ΄ όλα καλή διαθεση...Κυκλοφορουν επισης και ωραια cdακια δροσερά που αναμενουμε να τ ακουσουμε στα διαφορα beach bars με πολυχρωμα cocktails, ωραία μπικίνι(χε!χε!)!!! Με ανυπομονησια λοιπόν θα απολαυσουμε τους ηχους των:

the ting tings-shut up and let me go

wiley-wearing my rolex

vampire weekend-cape cod kwassa kwassa

mgmt-kids

madonna ft pharell-give it to me (την κατηγορησα λιγο παραπανω απ το κανονικο...)

και το all time classic dont worry be happy-bobby mc ferrin

Αυτά ολα ομως μαλλον βρισκονται στη φαντασια μου γιατι τελικα οι ομορφούλες θα σπασουν τις μπάρες με τραγουδια σαν αυτο εδω(εκπληξη)