Lucy Rose

                  Λόγω απουσίας του αρμόδιου τμηματάρχη, θα ανεβάσω κάτι εγώ σαν πρόταση, που ταιριάζει και με τον μουντό βροχερό καιρό των ημερών. Ψάχνω και ένα κομμάτι που λέγεται These Days που διασκεύασε η ίδια σε εκπομπή του bbc, αλλά δεν υπάρχει ακόμη κάπου διαθέσιμο. Προσωρινά απολάυστε φωνητικές ικανότητες, για όσους δεν την ξέρουν από φωνητικά των Bombay Bicycle Club, από μία ζωντανή εκτέλεση  του Place. Το NME της έδωσε ένα γεμάτο εφταράκι για το πρώτο της άλμπουμ και  επιφυλάσσεται για το πως θα αξιοποιήσει τις δυνατότητες της.

Non-member observer state

                                   Για όσους λένε ότι οι δημοκρατικοί αγώνες, οι πορείες, η αγωνία των λαών να ακουστεί η φωνή τους, δεν έχει νόημα, η σημερινή ψήφος στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ είναι μία καλή απάντηση. Η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά και το μωσαϊκό της παγκόσμιας ιστορίας δεν θα πάψει να μας εκπλήσσει.  Σίγουρα στην ουσία των πραγμάτων, ίσως τον πρώτο καιρό τα πράγματα να γίνουν χειρότερα για έναν λαό ήδη σκληρά καταπιεζόμενο. Είναι μόδα φαίνεται τα τελευταία χρόνια τα ντουβάρια-φράκτες που έχουν κάποιοι στα μυαλά τους να τα χτίζουν και στην πραγματικότητα.

                                 Από την πλευρά μας όλοι ξέρουν ποιος έθεσε το ισχυρότερο θεμέλιο στη σχέση μας με τον αγώνα των Παλαιστίνιων. Ωστόσο απόψε θα ήθελα να είμαι στο μυαλό αυτής της κυρίας για να γελάσω με τα καντήλια που θα κατεβάζει με αυτούς που έμπλεξε, μιας και η θέση των Ευρωπαίων ήταν πάλι ένας ωραιότατος αχταρμάς. (παραδέχομαι όμως τους Τσέχους· ό'τι πει ο προστάτης μας, τι αποχές και μλκιες). Φυσικά, για να βγάλω και λίγη χολή ως γνήσιος νεοέλληνας κάποιοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι την θέση του στον κόσμο και στρουθοκαμηλίζουν με αποχές. Και επειδή καλύτερα από όλους τα λένε οι ίδιοι, έστω και σε αγγλική έκδοση:

 Berlin Stuck in the Middle on Palestinian Vote 

Ακόμη καλύτερη εξήγηση ωστόσο για τη στάση της Γερμανίας δίνει αυτό το άρθρο του Spiegel.

                                  

 Τι ακριβώς θα μας φέρει το μέλλον, θα το μάθουμε στο μέλλον.

Πρώιμα Χριστούγεννα

                             Και για να αποζημιώσω τον Χρηστάρα για τον πρωινό καφέ, που μαρτύρησε από τη λογοδιάρροια που με ταλαιπωρεί τα τελευταία είκοσι έξι χρόνια της ζωής μου (άργησα να μιλήσω αλλά μετά πήρα φόρα), ένα ακόμη clopy paste από το τούιτερ της αγαπημένης μας εκπομπής.

Υπόσχεση

Αμερικανιά από τις καλές...Για το Βαγγέλη

http://www.youtube.com/watch?v=yv1kIsm40Io

Sunday # 32

Πόσο πιο κάτω..;

                                      Θα αλλάξει άμεσα ο νόμος Ραγκούση και ένα από τα σημεία αλλαγής θα είναι να ερευνάται ο δεσμός με το ελληνικό έθνος όσων πληρούν τα τυπικά κριτήρια για την απόκτηση ιθαγένειας. Μου θυμίζει αυτό που έλεγε κάποτε η θεία μου, ότι όταν έμαθαν στο χωριό ότι ψηφίζουν Παπανδρέου (το γέρο) τους έδειχναν στο χωριό με το δάκτυλο και γενικά, εκείνη την εποχή, αξιοσέβαστος ήταν όποιος ήταν εθνικόφρων. 

                                   Εεεε, προφανώς το ίδιο κουτόχορτο τον ταΐζουν ακόμη τον κοσμάκη. Φάε εθνική υπερηφάνεια και καθαρότητα να χορτάσεις. Και αν χορτάσεις καλά μην ξαναπαραπονεθείς όταν σου ξανακόψουν τον μισθό ή την σύνταξη. Όπως σωστά έλεγε και το σύνθημα στον τοίχο:

"Αν ο Πύρρος Δήμας ήταν κλέφτης, θα ήταν Αλβανός"

Sunday # 31

inner city life

Αλλο ένα Σ/Κ στην πόλη.

               Καθοριστική ατάκα του βίντεο..."It's not my fault". Όπως πολύ ωραία το λένε οι Άγγλοι: a phrase that nowadays seems to cover all manner of sins. Το νόημα βέβαια του μίνι δράματος στο σύνολο είναι σημαντικότερο και σαν θέμα πρέπει να απασχολήσει πιο σοβαρά τις κοινωνίες. Και σε αυτό έφτασα διάβαζοντας ένα άρθρο του in.gr. Έχει και τις καλές της μέρες αυτή η ιστοσελίδα.

Άκι Καουρισμάκι

         

                     

                     

               Διαβάστε την συνέντευξη στο in.gr. Μπορεί να μην σας προβληματίσει, αλλά σίγουρα θα γελάσετε.

Η Ελλάδα μετά το μνημόνιο

                     Ώρες ώρες νομίζω ότι ζω σε ένα απέραντο Δαφνί είτε για σοβαρότερα είτε για λιγότερο σοβαρά θέματα. Ας πούμε, έρχεται λέει, στις 13 Δεκέμβρη, λέει, η Chrysta Bell, λέει, στο Fuzz στην Αθήνα. Και ρωτάω· (Δέκα αναρτήσεις θα είχα ανεβάσει μέχρι να μπει αυτή η ρημάδα η άνω τελεία σωστά) Είμαστε ή δεν είμαστε για τα σίδερα; Από το ένα άκρο στο άλλο, από την υποκουλτούρα στα ασήκωτα.

                   Τεσπά, αν βρω παρέα θα πάω να την ακούσω από περιέργεια. Βέβαια, βάζω ένα στοίχημα από τώρα, ότι θα μας τιμήσει με την παρουσία της όλη η κουλτουροθεαθήνα, η οποία θα έρθει επειδή θα ακούσει το όνομα David Lynch (οπότε θα δει φως και θα μπει) η μισή και η άλλη μισή επειδή είναι εναλλακτικό (φωνή 3 εδώ), και φυσικά αμφότεροι θα φύγουν κράζοντας σε τουιτερ και λοιπά σάιτ ειδικών για να πουν αργότερα όταν γίνει πιο mainstream η κατάσταση ότι εμείς το λέγαμε δεν αξίζει και λοιπές τέτοιες μαλακίες.

                      Καλώς να την δεχτούμε στην Ελλάδα της κρίσης!

Υ.Γ: Και Θεσσαλονίκη στις 14. Ξαναείδα τώρα το βίντεο του swing with me. "Κοντέψαμε να ..." που λέει και ο Βάγγος.

Sun

                  

                         Μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες σινεμά, όπου πραγματικά άφησα τα πάντα έξω από την αίθουσα, ήταν το My blueberry nights. Πολύ ωραία σκηνή, να βλέπεις την γοητευτική Katya να μπαίνει για λίγο στην ταινία και να καπνίζει αυτό το τσιγάρο μες στο κρύο. Όταν αργότερα έμαθα ότι αυτή ήταν η Cat Power, σε συνδυασμό με την αίσθηση που μου είχε αφήσει το The Greatest και η αφήγηση του Βαγγέλη για τα προβληματικά παιδικά της χρόνια, δημιουργήθηκε στο μυαλό μου η ιστορία ενός μυστηριώδους θηλυκού πλάσματος.

                                                                                                      Σήμερα, πλέον, η Chan Marshall, με πατημένα τα σαράντα και εμφάνιση κάπως πιο πανκ (μάλλον;), τραγουδάει το ίδιο σαγηνευτικά και θλιμμένα όπως πάντα. Το βίντεο που ακολουθεί είναι από τον Conan. Ωστόσο, συμβουλεύω να ακούσετε και το ωραίο remix του Nicolas Jaar.

geitonia recommends

Χρησιμοποιούν και παραδοσιακά μουσικά όργανα και ηλεκτρονικό ήχο. Ο Daniel Rossen (συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας του γκρουπ) είναι και μέλος των Department of Eagles. Ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε από τους Grizzly Bear (πριν το σχήμα πάρει την μορφή που έχει σήμερα) ήταν το "Horn of Plenty" του 2004. Ακολούθησε το "Yellow House" το 2006, που θεωρήθηκε από πολλούς, συμπεριλαμβανομένων των New York Times και Pitchfork Media, ως ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Το 2007, κυκλοφόρησε το "Friend", ένα EP με εναλλακτικές εκτελέσεις και διασκευές δικών τους κομματιών, από μπάντες όπως οι Cansei de Ser Sexy (CSS), Band of Horses, και Atlas Sound. Για το Alligator συνεργάστηκαν μαζί τους και οι Beirut.
Το καλοκαίρι του 2008, όχι μόνο ήταν το support των Radiohead στην Αμερικανική περιοδεία τους, αλλά ο κιθαρίστας Jonny Greenwood βγήκε και είπε στη σκηνή ότι οι Grizzly Bear είναι το αγαπημένο του συγκρότημα. Το shields κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο.

Ποδόσφαιρο (vol.2)

http://www.fulhamfc.com/the-teams/first-team/giorgos-karagounis

               Ένα κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο θα άξιζε απλώς και μόνο για να δείτε αυτή την υπέροχη φάτσα που κοσμεί το αγγλικό ποδόσφαιρο. Όταν όμως προσέξετε λίγο πιο καλά τα στατιστικά που συνοδεύουν το προφίλ του παίκτη στα ελάχιστα λεπτά που έχει παίξει ως τώρα, θα καταλάβετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλώς οι άνθρωποι κάνουν αυτό που θα κάνουμε και εμείς εδώ σε καμιά εικοσαριά χρόνια. Ίσως να το είχε κάνει πρώτος ο Ντέμης, αλλά τον φάγανε τα συμφέροντα (ή απλώς το ξεροκέφαλο των αεκτζήδων).

mixtape # 6 (stevie wonder 80s)

Με αφορμή το τελευταίο ποστάκι
Happy Birthday
Master Blaster (reggae, ανεμολογια , γιος σαρδέλη , βιβλοι)
I Ain't Gonna Stand for It
Lately
Do I Do(παρεα με dizzy gillespie)
ebony and ivory (feat paul macca)
stay cold (απ την ταινια του coppola , Τhe outsiders)
I just called to say i love you (στην ταινία woman in red σουπερ μεγάλη επιτυχία )
its you (παρέα Dionne Warwick)
part time lover  (μεγαλη επιτυχία ακουγεται μεχρι και σήμερα στα beach bar τα ηλιοβασιλέματα)

(συμπτωση το #5 αν δε κανω λάθος ήταν πάλι την περίοδο που ψήφιζαν τα περσινά μέτρα//μουσική για τα νεύρα)

Ελληνικό ποδόσφαιρο

                   Το ποδόσφαιρο το αγαπάω πάρα πολύ σαν άθλημα και μου λείπουν πολύ οι εποχές που καμιά δεκαριά πιτσιρικάδες στριμογνώμαστε μέσα σε μια κλούβα για να αλωνίζουμε τη Μεσσηνία, όπου κάθε φορά είχαμε παιχνίδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι θεωρώ ότι έτσι πρέπει να μέινει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ούτε ότι εγώ κατέχω τεχνικά άπειρα πράγματα. Ωστόσο οι δηλώσεις αυτές του Αντωνιάδη, του παλαίμαχου του Παναθηναϊκου, τις οποίες μεταφέρω ως clopy paste από τον sport-fm μου θύμισαν την ερώτηση που απηύθυνε ο Barry  στον  Rob:

"Rob, top five musical crimes perpetuated by Stevie Wonder in the '80s and '90s. Go. Sub-question: is it in fact unfair to criticize a formerly great artist for his latter day sins, is it better to burn out or fade away"

                               

                       Ο «ψηλός», είπε μεταξύ άλλων: «Δεν μπορεί να έχει τα κλειδιά του Παναθηναϊκού ένας προπονητής. Δεν μπορεί να έχει τα κλειδιά. Αυτός γιατί δεν δέχεται κανέναν; Ξέρει καλύτερα το ποδόσφαιρο από εμάς; Ο προπονητής είναι ανώτερος υπάλληλος της εταιρίας. Την πολιτική την χαράσσει η διοίκηση της εταιρίας. Γιατί δεν ήρθε μια φορά εδώ να μας δώσει εξηγήσεις; Να καταλάβουμε πως σκέφτεται! Δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του. Ποιος είναι ο προπονητής; Ο πάπας; Να βάλουμε κάποιον για να τον βοηθήσει». 

            Κοινώς μήπως είναι καλύτερα όλα αυτά τα παπούδια στον Παναθηναϊκό να αράξουν στην εξέδρα, αντί να ξεφτιλίζονται; Μήπως να ρίξουν μια ματιά στην Ευρώπη που στις μεγαλύτερες ομάδες ο MANAGER είναι ο "θεός" και όλα είναι υπό την κρίση του; Και όταν λέμε να βάλουμε κάποιον να τον βοηθήσει, γιατί μου ακούγεται κάτι του στυλ, να βάλουμε ένα ρουφιάνο για τους δημοσιογράφους να του σκάβει το λάκκο; Ή μήπως κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι μας έσουρνε ο Ιταλός πριν κάτι χρόνια σε μία συνέντευξη τύπου;