MMXIII

                                           Φεύγει ένας περίεργος χρόνος και ένας μάλλον πιο περίεργος έρχεται. Το τι θέλει ο καθένας το ξέρει ο ίδιος. Στα βασικά ελπίζω να βλέπουμε περισσότερα χαμόγελα και τραγούδια σαν αυτό να περιγράφει τις ζωές μας.

Μπανανία vol. 87526

Κάτω τα χέρια από τον μύθο και μεγάλο οικονομολόγο γιώργο παπακωνσταντίνου.
Κάτω τα χέρια από τον τεράστιο γιάννο παπαντωνίου.
Δε φταίνε αυτοί που εμείς οι φαιδροί έχουμε χάσει την πίστη μας στην πολιτική εξουσία.
Ο μεν έχασε το cd ο δε ξέχασε να δηλώσει 1,2εκ. Γιατί να μη λένε αλήθεια δηλαδή;
Δε καταλαβαίνω γιατί να καταδικάζουμε κατευθείαν προτού εξετάσουμε τα δεδομένα.
Σε λίγο θα τους καταδικάσουμε και για λαθροχειρία!
Ουστ από κει κοπρίτες εν ελλάδι που θα πιάσετε στο στόμα σας τα ιερά αυτά τέρατα της πολιτικής ζωής. Σκατά στα μούτρα και ψόφος σ' όποιον τολμήσει να σπιλώσει τ όνομα τους και να τους διασύρει πολιτικά.
Άλλωστε θα χυθεί άπλετο φως και το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Έχουμε αμέριστη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη.

19 Γενάρη Αθήνα

Λίγο εκτός κλίματος, αν μπορεί ένα τόσο σοβαρό θέμα να θεωρηθεί εκτός κλίματος.

Παρακολουθώ την κίνηση αυτή πολύ καιρό, έχει αποκτήσει πλέον μαζικότητα και κυρίως δεν έχει καπελωθεί πολιτικά όπως έγινε πρόσφατα σε κάτι αντίστοιχο.

Πληροφορίες εδώ για το εγχείρημα και εδώ η διακήρυξη που υπογράφουν μεταξύ άλλων καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί.

Θέλω και ελπίζω η αντίδραση αυτή να μην εκδηλώνεται αργά.

diamonds are for ever

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!Η ανάρτηση μου μπορεί να είναι ρηχή και δεν μπορώ να ανταγωνιστώ  τα post των υπολοίπων αλλά πιστεύω ότι αξίζει. 

'Tis Pity She's a Whore

Ό,τι έμαθα για το έργο, τα άκουσα πρώτη φορά 2 λεπτά προτού ξεκινήσει και αφού είχα κάτσει καθυστερημένα στη θέση μου.

Μιλάμε για τη διασκευασμένη μεταφορά ενός "απαγορευμένου" κλασικού έργου, ελληνιστί " Κρίμα που είναι πόρνη" που παίζεται στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών από το θίασο "Cheek by Jowl".

Για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους το έργο με συνεπήρε. Μετά την αρχική κρυάδα, μέχρι να καταλάβω τί βλέπω, να εξοικιωθώ με την αγγλική γλώσσα (υπήρχαν υπέρτιτλοι ευτυχώς) και να μπω γενικά στο κλίμα, απόλαυσα κάθε λεπτό της παράστασης. Μία τραγωδία φερμένη στο σήμερα κι ενώ κρατά σωστά κατ εμέ σχεδόν αυτούσιο το αυθεντικό κείμενο. Περιληπτικά η υπόθεση πιάνεται με τον έρωτα ανάμεσα σε 2 αδέλφια, την αντιμετώπιση του από τους τραγικούς ήρωες και τον κοινωνικό περίγυρο. Η σκηνοθεσία έσκισε κ*λους.

Από την άλλη στο θέατρο Αμιράλ έχουμε φέτος μια επική κωμωδία, ίσως η πιο ολοκληρωμένη που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Λέγεται "ο Σέρλοκ Χολμς και ο σκύλος του Μπάσκερβιλ" βασισμένο στον ομότιτλο ήρωα. Το humor μπορεί να έχει πολλά επίπεδα τελικά, δε μου έμεινε άντερο. Εκ των πρωταγωνιστών ο Ζ. Ρούμπος (βλ. τον ψηλό απ' το κάψε το σενάριο") από αύριο θα παίζει και το "caveman".

 

rs best movies of 2012

1 The Master (Paul Thomas Anderson, ost Johnny Greenwood)
2 Zero Dark Thirty (Kathryn Bigelow)
3 Beasts of the Southern Wild (Benh Zeitlin)
4 Lincoln (Steven Spielberg)
5 Argo (Ben Affleck)
6 Silver Linings Playbook (David O. Russell
7 Life of Pi (Ang Lee)
8 Les Misérables (Tom Hooper)
9 Moonrise Kingdom (Wes Anderson)
10 Django Unchained (Quentin Tarantino)

Sunday # 33

                                        

Καλές Γιορτές

Θαύμα της τεχνολογίας

geitonia recommends

Σχηματίστηκαν το 2008 στο L.A. Είναι όλοι τους surfers. Έχουν όλοι τους δουλέψει στο περιβόητο Amoeba Records στο Hollywood. Τους ένωσε η κοινή τους αγάπη για το βινύλιο και οτιδήποτε vintage. Αυτό που ήθελαν εξαρχής όταν αποφάσισαν να γίνουν συγκρότημα ήταν να μη θυμίζουν σε τίποτα το τώρα - να γράφουν μουσική που δεν γράφεται πια: "χωρίς ψηφιακά εφφέ και ηλεκτρονικές παραμορφώσεις, αλλά groovy και χορευτική.

Lola

                Το αγαπημένο μου συγκρότημα στοιχειώνει τους χειμώνες μου με καινούργια  μουσική από το All Tomorrow's Parties (εκεί που έκανε intro ο Nick Cave στον Ψαραντώνη Τεό).

Mala in Cuba

                               Όταν ακούω ΝΕΤ μου έρχεται στο μυαλό αυτό το "τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα". Και μπορεί να μην τους αρέσει να κομπάζουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι ειρωνικό να περιμένεις από δύο ανθρώπους, με περισσότερα από τα διπλά σου χρόνια, για να πλουτίσεις τον μουσικό σου παράδεισο σε μία ανοιχτή συχνότητα που δεν είναι μόνο για "ψαγμένους". Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως η κοινωνική μας κρίση, βοηθά αρκετά στο να αρχίσουν όσοι πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν, να το κάνουν χωρίς πολλά μπιχλιμπίδια και γιρλάντες.

Δρόμοι..

                              Ως επιμύθιο στις συζητήσεις μας για καλή και κακή αρθρογραφία, ανακάλυψα ότι ο Ρούσσος Βρανάς, που τον αναφέραμε για τη στήλη του Δρόμοι, μας άφησε στα μέσα Νοέμβρη. Μας μένουν, φυσικά, όλα τα γραπτά του για να θυμόμαστε τη σκέψη του και να συγκρίνουμε καλόπιστα με αυτούς που θα κληθούν να συνεχίσουν μία ανάλογη στήλη. 

Καλό του ταξίδι                              

Βιβλία και λοιπές ορέξεις

Robert Burns, A Red, Red Rose

                 Χειμωνιάζει πραγματικά και είναι ωραία εποχή και για βίβλία και για ταινίες που ταιριάζουν στο σκηνικό του καιρού. Η τριλογία του Στιγκ Λάρσον είναι μία καλή επιλογή για κάτι σύγχρονο, αλλά μάλλον με τα βιβλία οι επιλογές είναι άπειρες. Ενδεικτικά προτείνω το Μιχαήλ Στρογκόφ του Ιούλιου Βερνς (το έχω διαβάσει οχτώ φορές καθώς μεγάλωνα), τους Άθλιους του Βίκτωρ Ουγκό (πάρτε αυτό που οι Άγγλοι λένε abridged version - συντμημένη; μορφή γιατί αλλιώς μιλάμε για 1488 σελίδες) , το Μεγάλες Προδοκίες του Τσαρλς Ντίκενς (ή όποιο άλλο του ίδιου σας αρέσει περισσότερο). Επίσης, προτείνω να διαβάσετε κάτι από Σκωτσέζικη λογοτεχνία ή ποίηση, θέμα που θα εξηγήσω σε άλλο post πως έμπλεξα, αλλά για αρχή τουλάχιστον προτείνω τρία από τα πιο διάσημα: Πίτερ Παν του Τζ.Μ. Μπάρρυ, Η Περίεργη Περίπτωση του Δρ.Τζέκυλλ και του Κου.Χάιντ του Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον και τέλος το Ρομπ Ρόυ του Γούολτερ Σκότ. 

                

 Άντε, καλές μας παγωνιές

              

Ishtar

                                                      Καμιά φορά αυτά που μας βασανίζουν είναι τόσο μικρά και όμως στο πρίσμα της στιγμής δείχνουν τόσο μεγάλα. Άλλες φορές είναι ιδέες που δεν μπορείς να μοιραστείς πραγματικά και άλλες φορές απλώς βλέμματα που δεν μπορείς να συγχρονίσεις.

                             Σε όλο αυτόν τον αγώνα που είναι η ζωή (που λέει και ο Βάγγος), ίσως αυτό που μετράει πιο πολύ είναι να καταλάβεις ότι ποτέ δεν θα υπάρξει καταλληλότερος χρόνος από αυτόν που καλείσαι εσύ να επιβάλλεις.