Γεράματα

                     Και επειδή όλα τα γερόντια όταν γερνάνε αναπολούν... θυμάσαι μια κοπέλα, που μας το έβαλε αυτό, μετά από ένα πάρτυ που ήμασταν κομμάτια, και εμείς αντί να ξεραθούμε την επόμενη πήγαμε να ακούσουμε μουσικάρες;

Μικρές,καλές, μεγάλες, ταινίες

             Με τον Mark Ruffalo να συνεχίζει να παίζει καλά και την Keira Knightly να κάνει μία καλή τούμπα από τις μεγάλες ταινίες σε πιο ανεξάρτητους δρόμους. Πολύ καλή ταινία για πολλούς λόγους. Ακόμη και για ό'τι γλυκανάλατο προς στιγμήν σας ξενερώσει.

Και... μία παλιά, (με τον πραγματικό όρο του παλιά) καλή χριστουγεννιάτικη ταινία. (τούμπανο η Kim Novak)

Sunday # 64

geitonia recommends (Marion Cotillard - "Snapshot in LA"!!!!!!!!!!!!!!!!)

H διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός συνεργάζεται με τον Joseph Mount των Metronomy και μας χαρίζει ένα άκρως ερωτεύσιμο τραγούδι (και πού να δείτε και το videoclip).

Sunday # 63

geitonia recommends (folk rock)

Δεν έχω γράψει γι αυτό το album τίποτα ακόμα. Όμως το ακούτε καθημερινά στον εν λευκώ...Απίστευτο και όμως αληθινό. Δυο κοπέλες απ την Νορβηγία κανουν επιτυχία στην Ελλάδα αντιπροσωπεύοντας ένα είδος μουσικής που δεν εχει καμία απολύτως πέραση στην χώρα μας . Το περσυνό τους album ήταν Νο1 για την γειτονιά. Το φετινό τους θα είναι στην πρώτη δεκάδα σε όλο τον πλανήτη.

geitonia recommends (soul)

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η μαύρη μουσική θα καταντούσε να ταυτίζεται στη συνείδηση του μέσου ακροατή με το σύγχρονο R'n'B και τις διάφορες ασήμαντες Mariah & Whitney & Beyonce. Επιπλέον, μετά το θάνατο της Amy W., η αγορά πλημμύρισε από τις επίδοξες διαδόχους της και τα γλυκερά, γαργαριστά φωνητικά τους. Τι να σου κάνουν οι γηραιές Mavis Staples και Sharon Jones; Δύο κούκοι δεν φτάνουν για την ανανέωση ενός είδους που δεν έχει περιθώριο να πέσει πιο χαμηλά. Να όμως που μας λυπήθηκε ο Θεός της μαύρης μουσικής και μας έστειλε την Valerie June. 

geitonia recommends (indie rock) Secretly Canadian

Όσοι λάτρεψαν τους δύο προηγούμενους δίσκους τους, έχουν αρχίσει να εκνευρίζονται αληθινά από τις συγκρίσεις. Τα πράγματα είναι στη βάση τους πολύ απλά. Ναι, υπάρχουν ομοιότητες με τη μουσική του Bob Dylan, του Bruce Springsteen και του Mark Knopfler. Ποιός το αρνείται; Απολύτως κανείς. Ούτε καν ο ίδιος ο Adam Granduciel, ο οποίος δήλωσε ότι με την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά οι The War On Drugs δεν επιθυμούν να καινοτομήσουν.Το τρίτο άλμπουμ του κουαρτέτου από τη Philadelphia δεν υστερεί σε τίποτα από τα προηγούμενα.  Δεν έχει σημασία πώς θα χαρακτηρίσετε τον ήχο τους. Πείτε τον indie rock, americana, shoegaze ή όπως αλλιώς θέλετε. Γεγονός είναι ότι έχει πολλά δάνεια από τη δεκαετία του ’80, κυρίως λόγω της παραγωγής. Μιας και μιλήσαμε παραπάνω για Bob Dylan, να ξέρετε ότι το «φάντασμά» του υπάρχει σε όλο τον δίσκο και κυρίως στα "Eyes To The Wind", "Lost In The Dream" και "In Reverse". Ας μην ξεχνάμε πως όταν ο Granduciel με τον Vile αποφάσισαν να σχηματίσουν τη μπάντα, μοιράστηκαν το όραμά τους για τον ήχο του μεγάλου Bob.Κι αν αναρωτιέστε τι είναι, τελικά, δικό τους, η απάντηση κρύβεται στο ενιαίο ηχητικό αποτέλεσμα και το πάντρεμα των επιρροών τους με έναν τρόπο που παραπέμπει μεν στο παρελθόν, αλλά διεκδικεί επάξια τη θέση του στο σήμερα.Απ τα καλυτερα album που ακουσα φετος.

geitonia recommends (disco)

geitonia chillssss out!

geitonia recommends (synth pop-new wave)

Η μεταγραφή των Future Islands από την Thrill Jockey στην 4AD φαίνεται ότι τους χάρισε την προσοχή που εδώ και καιρό άξιζαν. Ο πολύ καλός προηγούμενος δίσκος τους, "On The Water" (2011), μπορεί να μην τους έφερε ιδιαίτερα ψηλά στις λίστες με τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς, ωστόσο αποτέλεσε το εισιτήριο για την ιστορική εταιρεία, η οποία παραδοσιακά κάθε χρόνο κυκλοφορεί κάποιες από τις κορυφαίες δουλειές. Έτσι, με το σπρώξιμο ενός τέτοιου label, αλλά και με μια εξαιρετική εμφάνιση στο show του David Letterman, η οποία σχολιάστηκε όσο λίγες στους μουσικούς κύκλους, το συγκρότημα από τη Βαλτιμόρη είδε την φήμη του να γιγαντώνεται τους τελευταίους μήνες.
Το "Singles", ο τέταρτος δίσκος τους που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο, αντικατοπτρίζει απόλυτα το πνεύμα εκείνης της εμφάνισης. Όποιος την έχει παρακολουθήσει, έχει απολαύσει έναν Samuel T. Herring να ερμηνεύει το άψογο πρώτο single "Seasons (Waiting On You)", ένα από τα καλύτερα κομμάτια που μας αφήνει η δισκογραφική σοδειά του 2014

geitonia recommends

Απ το νεο album του σπουδαίου cat stevens.

Sunday #62

Επιβεβαιώνοντας τον Cipolla

    

                   

                         Για όλους εκείνους τους ηλίθιους εκεί έξω, που θα πάνε να δουν το Interstellar και έπειτα θα ανοίξουν το ρημάδι τους, γιατί ποτέ δεν τους έμαθε κανείς να το κρατάνε κλειστό καμιά φορά, και θα λένε για αμερικανιές, για τραβηγμένη επιστημονική φαντασία,για ψευτοεπιστημονισμό, για τραβηγμένα, για για...

http://www.wired.com/2014/10/astrophysics-interstellar-black-hole/

http://en.wikipedia.org/wiki/Kip_Thorne

Films of Music

                    Πρώτον, μου κάνει εντύπωση που ο Βάγγος δεν έχει κάνει ένα αφιέρωμα στα μουσικά ντοκιμαντέρ ενώ κάθε χρόνο βγαίνουν αρκετά και κάποια πάρα πολύ καλά. Επίσης, ενώ στην αρχή νόμιζα ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα παίρνουν διανομή μόνο στις ΗΠΑ, διαπιστώνω όλο και συχνότερα ότι αυτό δεν ισχύει. 

                    Τέλος, έχω να πω το εξής: Σταύρο, μετά από πολύ σκέψη και προβληματισμό διαφωνώ με την διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν μέρη να ακούσεις καλή μουσική στην Αθήνα. Εγώ φταίω που σε αφήνω να πηγαίνεις σε μέρη που λιγότερο ή περισσότερο παίζουν μία από τα ίδια. Υπάρχει τρομερό ρεύμα μουσικόφιλων στην Αθήνα, το οποίο ωστόσο είναι πιο δυνατό σε ένταση πάθους για τη μουσική και πιο αδύναμο σε εύρος (αριθμό ατόμων). Ίσως, μάλιστα, ένα από τα αίτια του δεύτερου να είναι το πρώτο.

                   Σαν υστερόγραφο, αφιερώνω στο Βάγγο το παρακάτω βιντεάκι, επειδή τον τράβαγα πρωινιάτικα σε δημοσιογραφική προβολή για παρέα στα δικά μου χούγια.

Stay with me