Σε μία πορεία με πολλές κλιμακώσεις αλλά και περιόδους ηρεμίας ο άνθρωπος κατάφερε να συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί την κορυφή της βιολογικής αλυσίδας. Μαζί με την διαπίστωση αυτή επήλθε και η συνειδητοποίηση ότι κάθε μορφή βίας προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Ο άνθρωπος, λοιπόν, εφηύρε μηχανισμούς, θεωρίες, θεσμούς και έννοιες για να κατανοήσει και κάποιες φορές να δικαιολογήσει τη βία θεσμοθετώντας την.
Κάπως έτσι, λοιπόν, προέκυψαν τα έθνη και ο φυλετικός ρατσισμός. Έτσι δικαιολογήθηκαν οι θρησκευτικοί πόλεμοι αλλά και οι επαναστάσεις. Έτσι δημιουργήθηκαν φράσεις όπως η διατήρηση του status quo και βία στη βία της εξουσίας. Όλα τα παραπάνω δείχνουν την απεγνωσμένη ανάγκη του ανθρώπου να δικαιολογήσει τη βία μεταξύ ανθρώπων.
Ίσως η αναγνώριση της βίας να είναι αναγκαία γιατί είναι η εύκολη λύση .Ακόμη και για την κατάχρηση εξουσίας από όργανα θεσμοθετημένα να ασκούν βία πιθανόν να ευθύνεται η ανεπάρκεια των εκπαιδευτών να πείσουν τους εκπαιδευόμενους ότι αυτό που ασκούν είναι λειτούργημα στα πλαίσια κοινωνικών κανόνων και όχι δικαίωμα υπέρβασης της κοινωνικής συμπεριφοράς. Παρομοίως, για πολλούς αναρχικούς, ίσως η βία να είναι μία εύκολη λύση για το αδιέξοδο του να είσαι μειονότητα μέσα σε μία δημοκρατία που ούτως ή άλλως απορρίπτεις σαν κοινωνικό σύστημα.
Εν τέλει όμως η βία είναι βία. Και κάθε δικαιολογία χρήσης της, είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη παραμένει δικαιολογία. Όσο παραμένουμε ανίκανοι να χτίσουμε μία κοινωνία όπου η κατανόηση της συνύπαρξης και όχι μόνο η ανοχή θα γίνει βίωμα, τόσο θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά βίας. Όσο η κοινωνία μας θα αναπτύσσεται μονόπλευρα στο δρόμο της υλικής ευημερίας κρατώντας τον πνευματικό της πολιτισμό στάσιμο, τόσο θα βαλτώνουμε στις ίδιες συζητήσεις και επιχειρήματα.
Ανθρωπολογικά όμως η βία παραμένει βία. Και όσο το εμείς θα καταπιέζει τον εγωισμό κάποιων, η ανάγκη ανάδειξης του alpha male θα αναδεικνύει τη βία στο όπιο όλων, ανδρών και γυναικών, αναρχικών και ακροδεξιών.
Κάπως έτσι, λοιπόν, προέκυψαν τα έθνη και ο φυλετικός ρατσισμός. Έτσι δικαιολογήθηκαν οι θρησκευτικοί πόλεμοι αλλά και οι επαναστάσεις. Έτσι δημιουργήθηκαν φράσεις όπως η διατήρηση του status quo και βία στη βία της εξουσίας. Όλα τα παραπάνω δείχνουν την απεγνωσμένη ανάγκη του ανθρώπου να δικαιολογήσει τη βία μεταξύ ανθρώπων.
Ίσως η αναγνώριση της βίας να είναι αναγκαία γιατί είναι η εύκολη λύση .Ακόμη και για την κατάχρηση εξουσίας από όργανα θεσμοθετημένα να ασκούν βία πιθανόν να ευθύνεται η ανεπάρκεια των εκπαιδευτών να πείσουν τους εκπαιδευόμενους ότι αυτό που ασκούν είναι λειτούργημα στα πλαίσια κοινωνικών κανόνων και όχι δικαίωμα υπέρβασης της κοινωνικής συμπεριφοράς. Παρομοίως, για πολλούς αναρχικούς, ίσως η βία να είναι μία εύκολη λύση για το αδιέξοδο του να είσαι μειονότητα μέσα σε μία δημοκρατία που ούτως ή άλλως απορρίπτεις σαν κοινωνικό σύστημα.
Εν τέλει όμως η βία είναι βία. Και κάθε δικαιολογία χρήσης της, είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη παραμένει δικαιολογία. Όσο παραμένουμε ανίκανοι να χτίσουμε μία κοινωνία όπου η κατανόηση της συνύπαρξης και όχι μόνο η ανοχή θα γίνει βίωμα, τόσο θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά βίας. Όσο η κοινωνία μας θα αναπτύσσεται μονόπλευρα στο δρόμο της υλικής ευημερίας κρατώντας τον πνευματικό της πολιτισμό στάσιμο, τόσο θα βαλτώνουμε στις ίδιες συζητήσεις και επιχειρήματα.
Ανθρωπολογικά όμως η βία παραμένει βία. Και όσο το εμείς θα καταπιέζει τον εγωισμό κάποιων, η ανάγκη ανάδειξης του alpha male θα αναδεικνύει τη βία στο όπιο όλων, ανδρών και γυναικών, αναρχικών και ακροδεξιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου