Μετά από τις εκλογές του Οκτώβρη χάρηκα ως ένα βαθμό που θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα επέστρεψαν στην καθημερινή κουβέντα αντί για συνεχή σκάνδαλα. Εν καιρώ, με πήρε λίγο από κάτω που πάλι βάζουν πλάτη οι ίδιοι, ακόμη και αν φαίνεται ότι ίσως είναι η πρώτη φορά που θα βάλουν το χέρι στη τσέπη και οι έχοντες. Διατηρώ όμως την ελπίδα ότι με αρχή το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό, τεκμαρτή και αυτοτελής φορολόγηση κ.α αρκετά πράγματα θα αλλάξουν. Οψόμεθα ως προς αυτά.
Ένα άλλο πράγμα που με έχει κουράσει όμως είναι πως όλοι προσπαθούν να αποφύγουν τη δική τους ευθύνη και τις δικές τους υποχρεώσεις σε θέματα όπως αποδείξεις, τσιγάρο κ.τ.λ ανάγοντας τα πάντα σε ένα κράτος χωροφύλακα. Αλλά ότι δεν μπορούσε το ρημάδι μου να βάλει σε μία πρόταση το διάβασα σε ένα σχόλιο του Χρηστάρα πριν από δύο χρόνια.
"Κωστα για τα πολλα ειμαστε εδω να τα λεμε. Σε ενα θα σταθω. Μονο το κρατος μπορει να ειναι αναλγητο. Και τουλαχιστον στο δικο μου απλο μυαλο η ατομικη ευθυνη-συνειδηση-πρωτοβουλια, ειναι κατι ξεχωριστο απ την εννοια του κρατους γι αυτο και πιστευω στην αποδυναμωση του. Η αλλαγη του απλως δε θα φερει αποτελεσμα.
