Πολλές φορές το μυαλό μας παίζει περίεργα παιχνίδια.Εκεί που νομίζουμε ότι ξεφεύγουμε από μία κατάσταση πάλι ταλαιπωρούμε και εμάς και τους άλλους. Αρνούμαστε να μας βοηθήσουν. Θυμώνουμε και κλείνουμε αυτούς που αγαπάμε πιο πολύ απ'έξω. Μερικές φορές είναι αργά όταν κατανοούμε πόσο εγωιστικά πλάσματα είμαστε.
Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πόσο πιο εύκολο θα ήταν να στηρίχτουμε και λίγο στους άλλους. Αλλά δεν το κάνουμε από κακία. Κάθε άνθρωπος ψάχνει να βρει για αυτόν την τέλεια σύντροφο. Όταν, λοιπόν, πιστεύουμε ότι εδώ είναι το λιμάνι μας προσπαθούμε παρά τις αρχικές επιδιώξεις περί ειλικρίνειας και απλότητας να χτίσουμε ένα δίχτυ προστασίας γύρω από το πρόσωπο που αγαπάμε. Είναι φορές, όμως, που πράγματα και καταστάσεις μας οδηγούν αλλού. Το μυαλό είναι αλλού, ο χρόνος δεν περισσεύει και αν περισσεύει γίνεται ακόμη πιο μεγάλος τύραννος για το νου. Και είναι δύσκολο να παραδεχθούμε την δυσκολία μας.
Καλό είναι να ξέρουμε, ότι τότε καλό είναι να κάνουμε πράξη την εμπιστοσύνη. Καλό είναι να δοκιμάζουμε το πόσο δεμένοι είναι και οι άλλοι με εμάς. Γιατί ακόμη και αν από δικό μας λάθος φουρτούνιασαν οι σκέψεις μας, δεν σημαίνει ότι πάντα μόνοι θα πρέπει να περνάμε τα δύσκολα. Και τα ψεγάδια της ψυχής μας καμιά φορά άλλοι ξέρουν να μας τα γιατρέψουν καλύτερα. Άλλοι που ξέρουν πως να μας κάνουν να χαμογελάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου