Η σελίδα των Νέων, στο τμήμα ΚΟΣΜΟΣ, όπου δημοσιεύονται οι στήλες ΔΡΟΜΟΙ του Ρούσσου Βρανά, ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ του Μιχάλη Μητσού και τα άρθρα του Γιώργου Αγγελόπουλου αποτελεί στολίδι για τον ελληνικό έντυπο τύπο.
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Δημοκρατία
"Κάλλιο αργά παρά ποτέ"... Μάλλον αυτή η φράση θα ταίριαζε για ένα κίνημα πολιτών το οποίο, επιτέλους, δείχνει μία άλλη κατεύθυνση από αυτήν της μαζικής αποχαύνωσης. Ωστόσο εμένα αυτό το κίνημα δεν μου αρέσει.
Δεν μου αρέσει γιατί αγώνας χωρίς θυσίες δεν υφίσταται. Ένα κίνημα αλά καρτ, στον ελεύθερο χρόνο του καθενός, αφού πρώτα έχει πάει στη δουλειά του, είναι μία αξιοπρόσεκτη πολιτική κινητοποίηση αλλά μάλλον δεν συνιστά κίνημα. Και κανένα κίνημα δεν κρίνεται μόνο από τη μαζικότητα του ή μη. Επομένως ούτε οι υπερβολές για τα χιλιάδες άτομα ανά πόλεις στην Ελλάδα χρειάζονται, ούτε η μικρότερη συμμετοχή καθιστά το δικαίωμα στην κινητοποίηση λιγότερο ισχυρό.
Οι "αγανακτισμένοι" αποτελούν κίνημα ακομμάτιστο.Εδώ υπάρχουν δύο διαφορετικές κεντρικές απόψεις.
Ένα μέρος αυτών των ανθρώπων αποδοκιμάζει το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του. Προσωπικά, εμπιστεύομαι τους θεσμούς και το πρόβλημα μου είναι οι ομάδες συμφερόντων που εμποδίζουν την αποτελεσματική λειτουργία τους. Θεωρώ ότι διαθέτω συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Μέρος των αμθρώπων που διαμαρτύρονται επιθυμούν να αλλάξουν αυτό ακριβώς, δηλαδή την ύπαρξη πολιτικής κατεύθυνσης όπως ορίζεται σήμερα στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ευσεβής πόθος, αλλά προσωπικά οι αποκλίσεις απο την δημοκρατία και την ευνομία, μου προκαλούν αποστροφή - ως τέτοια βέβαια αντιλαμβάνομαι και τη διαφθορά - και μέχρι αυτό το αίτημα να πάρει συγκεκριμένη μορφή πρότασης προς κάτι που θα μπορώ να κρίνω ως καλύτερο ή χειρότερο, το αποδοκιμάζω.
Άλλοι πολίτες, απλώς δεν επιθυμούν να ταυτιστούν με κανένα πολιτικό φορέα που υπάρχει σήμερα. Κατά καιρούς έχω εκφράσει και εγώ τις διαφωνίες μου για το ΠΑ.ΣΟ.Κ, πολιτικό χώρο στον οποίο δραστηριοποιούμαι, για τον τρόπο λειτουργίας του, για το πόσο έχει ατονίσει η ουσιώδης πολιτική παραγωγή των τοπικών οργανώσεων, για το χάσμα γενεών που εμφανίζεται σε θέματα ασφάλισης, επιδοτήσεων κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρώ ανωριμότητα και τεμπελιά να μην μπορεί κάποιος να βρει ένα πολιτικό χώρο που τον εκφράζει. Εννοείται ότι σε μία δημοκρατία η διαφωνία είναι δεδομένη, εννοείται ότι ποτε δεν γίνεται οι προτάσεις ενός πολιτικού χώρου να ταυτίζονται στο ακέραιο με αυτές του πολίτη, πόσο μάλλον ενός κόμματος που επιδιώκει μέσω της σύνθεσης να κατακτήσει την εξουσία. Αλλά δεν μου επιτρέπει η λογική μου να πάρω στα σοβαρά κάποιον που δηλώνει απογοητευμένος από όλους μα όλους τους πολιτικούς χώρους. Εκτός αν πιστεύει ότι υφιστάμενοι πολιτικοί φορείς είναι μόνο οι προβαλλόμενοι στα βραδυνά δελτία. Δόξα το Θεό, από τις σπηλιές βγήκαμε πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια και δημοκρατία αυτός ο τόπος πρωτογνώρισε πριν 2500 χρόνια.
Όσον αφορά τις λαϊκές συνελεύσεις που υποτίθεται ότι θεσπίζουν μία πιο άμεση δημοκρατία και δημιουργούν μία πιο οριζόντια διαβάθμιση ευθύνης και συμμετοχής, ας μπει στον κόπο ο κόσμος να αρχίσει να διαβάζει τους νόμους που κατατίθενται για ψήφιση σε αυτή την χώρα. Γιατί ακριβώς αυτή είναι η κεντρική στόχευση του Καλλικράτη, το "κατέβασμα " αρμοδιοτήτων και ευθυνών σε πιο κοντινά στον πολίτη όργανα ώστε να μην χάνεται η ευθύνη σε αόριστα γραφεία και υπηρεσίες αλλά να προσωποποιείται πιο εύκολα. Και όσον αφορά την Αθήνα, πως να το κάνουμε, όταν υπάρχει τόσο άνιση ανάπτυξη και δημιουργείται ένα δυσανάλογα μεγάλο μητροπολιτικό κέντρο η αντιπροσώπευση είναι λιγότερο αποτελεσματική. Ας πραγματωθεί επιτέλους εκείνη η ρημάδα η αποκέντρωση.
Έχω ακόμα κάποιες αντιρρήσεις, αλλά νομίζω ότι αξίζει κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη αυτής της κινητοποίησης για να κρίνει το αποτέλεσμα της.
Ένα μέρος αυτών των ανθρώπων αποδοκιμάζει το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του. Προσωπικά, εμπιστεύομαι τους θεσμούς και το πρόβλημα μου είναι οι ομάδες συμφερόντων που εμποδίζουν την αποτελεσματική λειτουργία τους. Θεωρώ ότι διαθέτω συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Μέρος των αμθρώπων που διαμαρτύρονται επιθυμούν να αλλάξουν αυτό ακριβώς, δηλαδή την ύπαρξη πολιτικής κατεύθυνσης όπως ορίζεται σήμερα στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ευσεβής πόθος, αλλά προσωπικά οι αποκλίσεις απο την δημοκρατία και την ευνομία, μου προκαλούν αποστροφή - ως τέτοια βέβαια αντιλαμβάνομαι και τη διαφθορά - και μέχρι αυτό το αίτημα να πάρει συγκεκριμένη μορφή πρότασης προς κάτι που θα μπορώ να κρίνω ως καλύτερο ή χειρότερο, το αποδοκιμάζω.
Άλλοι πολίτες, απλώς δεν επιθυμούν να ταυτιστούν με κανένα πολιτικό φορέα που υπάρχει σήμερα. Κατά καιρούς έχω εκφράσει και εγώ τις διαφωνίες μου για το ΠΑ.ΣΟ.Κ, πολιτικό χώρο στον οποίο δραστηριοποιούμαι, για τον τρόπο λειτουργίας του, για το πόσο έχει ατονίσει η ουσιώδης πολιτική παραγωγή των τοπικών οργανώσεων, για το χάσμα γενεών που εμφανίζεται σε θέματα ασφάλισης, επιδοτήσεων κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρώ ανωριμότητα και τεμπελιά να μην μπορεί κάποιος να βρει ένα πολιτικό χώρο που τον εκφράζει. Εννοείται ότι σε μία δημοκρατία η διαφωνία είναι δεδομένη, εννοείται ότι ποτε δεν γίνεται οι προτάσεις ενός πολιτικού χώρου να ταυτίζονται στο ακέραιο με αυτές του πολίτη, πόσο μάλλον ενός κόμματος που επιδιώκει μέσω της σύνθεσης να κατακτήσει την εξουσία. Αλλά δεν μου επιτρέπει η λογική μου να πάρω στα σοβαρά κάποιον που δηλώνει απογοητευμένος από όλους μα όλους τους πολιτικούς χώρους. Εκτός αν πιστεύει ότι υφιστάμενοι πολιτικοί φορείς είναι μόνο οι προβαλλόμενοι στα βραδυνά δελτία. Δόξα το Θεό, από τις σπηλιές βγήκαμε πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια και δημοκρατία αυτός ο τόπος πρωτογνώρισε πριν 2500 χρόνια.
Όσον αφορά τις λαϊκές συνελεύσεις που υποτίθεται ότι θεσπίζουν μία πιο άμεση δημοκρατία και δημιουργούν μία πιο οριζόντια διαβάθμιση ευθύνης και συμμετοχής, ας μπει στον κόπο ο κόσμος να αρχίσει να διαβάζει τους νόμους που κατατίθενται για ψήφιση σε αυτή την χώρα. Γιατί ακριβώς αυτή είναι η κεντρική στόχευση του Καλλικράτη, το "κατέβασμα " αρμοδιοτήτων και ευθυνών σε πιο κοντινά στον πολίτη όργανα ώστε να μην χάνεται η ευθύνη σε αόριστα γραφεία και υπηρεσίες αλλά να προσωποποιείται πιο εύκολα. Και όσον αφορά την Αθήνα, πως να το κάνουμε, όταν υπάρχει τόσο άνιση ανάπτυξη και δημιουργείται ένα δυσανάλογα μεγάλο μητροπολιτικό κέντρο η αντιπροσώπευση είναι λιγότερο αποτελεσματική. Ας πραγματωθεί επιτέλους εκείνη η ρημάδα η αποκέντρωση.
Έχω ακόμα κάποιες αντιρρήσεις, αλλά νομίζω ότι αξίζει κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη αυτής της κινητοποίησης για να κρίνει το αποτέλεσμα της.
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
...and its goodnight from
Την τελευταία του πνοή άφησε την Παρασκευή 27/5, στο νοσοκομείο St. Luke της Νέας Υόρκης, ο μουσικός και ποιητής Gil Scott-Herron. Ο αποκαλούμενος και "νονός του hip hop" (τίτλο που ο ίδιος απέρριπτε) στα 62 του χρόνια, άφησε πίσω μια πλούσια καριέρα στη μουσική, την ποίηση αλλά και τον ακτιβισμό υπέρ των δικαιωμάτων των αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες.Η αιτία του θανάτου του δεν είναι ακόμη γνωστή αλλά πιστεύεται ότι έπεσε βιαριά άρρωστος μετά την επιστροφή του από ένα ταξίδι στην Ευρώπη.
from the vault
Το gonna get along withoUt you now γράφτηκε απ τον Μilton Kellem και κυκλοφόρησε το 1951. Ηχογραφήθηκε σε διάφορες μορφές στη συνέχεια, με πρώτη αυτή της Teresa Brewer, η οποία έφτασε το νούμερο 25 στο Βillboard τον Απρίλιο του 1952. Η πιο επιτυχημένη εκδοχή είναι των Patience and Prudence ενώ οι λοιπές εκτελέσεις ανήκουν στους Skeeter Davis (1964), The Vibrations (1966), Trini Lopez (1967) Brent Dowe and The Melodians (1967), Viola Wills (1980), Bad Manners(1989), The Lemonheads (1991),Mr President (1995) Cristina del Valle, Soraya Arnelas (2007), UB40(2010) και τελος στους She & Him,(2010) απ το album Volume Two.
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
the past and the future
O Βrett Dennen γεννηθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1979 στη Νοτια Kαλιφόρνια.Η μουσική του
εχει χρησιμοποιηθεί για σειρές οπως greys anatomy και έχει περιοδευσει με μουσικούς ανάλογου ύφους όπως Erin McCarley and Angus & Julia Stone. Το album loverboy κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο.
Townes Van Zandt - Kathleen
Eνας θρύλος της folk. Tραγούδια του έχουν πει οι Bob Dylan, Norah Jones, Lyle Lovett, και The Cowboy Junkies.
εχει χρησιμοποιηθεί για σειρές οπως greys anatomy και έχει περιοδευσει με μουσικούς ανάλογου ύφους όπως Erin McCarley and Angus & Julia Stone. Το album loverboy κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο.
Townes Van Zandt - Kathleen
Eνας θρύλος της folk. Tραγούδια του έχουν πει οι Bob Dylan, Norah Jones, Lyle Lovett, και The Cowboy Junkies.
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Oι γυναικες μπροστα
Με ένα νούμερο που πλησιάζει το 1 εκατομμύριο (για την ακρίβεια είναι λίγο παρακάτω από 950.000) ο δίσκος της LG παίρνει σαφέστατα το χρίσμα του ταχύτερα πωληθέντος δίσκου μέσα στο 2011.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι περίπου 400.000 αγοραστές σχετίζονται με ηλεκτρονική πώληση το οποίο και (ανέλπιστα) σημαίνει ότι οι οπαδοί της Gaga προτιμούν το φυσικό προϊόν και τη συσκευασία που το περιβάλλει, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το image και γενικότερα η persona της έχουν αντίκτυπο που θέλει να έχει και ως προσωπικό αντικείμενο ο αγοραστής.
Το προηγούμενο ρεκόρ (εβδομάδας) το είχαν οι Coldplay των οποίων ο τελευταίος δίσκος πούλησε 400 χιλιάδες την πρώτη εβδομάδα. Της Lady πούλησε 288 την πρώτη μέρα…
Η Adele χρίστηκε ως το άτομο με τη μεγαλύτερη επιρροή/δύναμη στη μουσική βιομηχανία από την Guardian Η λίστα αυτή της εφημερίδας Guardian δημοσιεύεται κάθε χρόνο και για την κατάρτιση της συνεργάζονται δημοσιογράφοι από το μουσικό και οικονομικό ρεπορτάζ του εντύπου.
Το 21 δεν είναι τυχαία το 1 στα 10 albums που αγόρασαν οι Βρετανοί φέτος όπως επίσης αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο τίτλος αφορά όχι μόνο την τραγουδίστρια αλλά και το επιτελείο πίσω της.
Άλλα γνωστά ονόματα που εμφανίστηκαν στη λίστα είναι ο Will.i.am των Black Eyed Peas (#11), οι Radiohead (#14), η Lady Gaga (#18), ο Damon Albarn (#24), ο Dizzee Rascal (#28), ο Jay-Z (#38), ο Bruno Mars στο νούμερο 49 ενώ ο Eric Wahlforss, ιδρυτής του Soundcloud είναι στο νούμερο 72. Διόλου τυχαία οι Tom Anderson και Chris DeWolfe, ιδρυτές του MySpace είναι τελευταίοι (#100) στη λίστα (πάνε οι παλιές καλές εποχές τους)…
πηγη Avopolis
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι περίπου 400.000 αγοραστές σχετίζονται με ηλεκτρονική πώληση το οποίο και (ανέλπιστα) σημαίνει ότι οι οπαδοί της Gaga προτιμούν το φυσικό προϊόν και τη συσκευασία που το περιβάλλει, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το image και γενικότερα η persona της έχουν αντίκτυπο που θέλει να έχει και ως προσωπικό αντικείμενο ο αγοραστής.
Το προηγούμενο ρεκόρ (εβδομάδας) το είχαν οι Coldplay των οποίων ο τελευταίος δίσκος πούλησε 400 χιλιάδες την πρώτη εβδομάδα. Της Lady πούλησε 288 την πρώτη μέρα…
Η Adele χρίστηκε ως το άτομο με τη μεγαλύτερη επιρροή/δύναμη στη μουσική βιομηχανία από την Guardian Η λίστα αυτή της εφημερίδας Guardian δημοσιεύεται κάθε χρόνο και για την κατάρτιση της συνεργάζονται δημοσιογράφοι από το μουσικό και οικονομικό ρεπορτάζ του εντύπου.
Το 21 δεν είναι τυχαία το 1 στα 10 albums που αγόρασαν οι Βρετανοί φέτος όπως επίσης αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο τίτλος αφορά όχι μόνο την τραγουδίστρια αλλά και το επιτελείο πίσω της.
Άλλα γνωστά ονόματα που εμφανίστηκαν στη λίστα είναι ο Will.i.am των Black Eyed Peas (#11), οι Radiohead (#14), η Lady Gaga (#18), ο Damon Albarn (#24), ο Dizzee Rascal (#28), ο Jay-Z (#38), ο Bruno Mars στο νούμερο 49 ενώ ο Eric Wahlforss, ιδρυτής του Soundcloud είναι στο νούμερο 72. Διόλου τυχαία οι Tom Anderson και Chris DeWolfe, ιδρυτές του MySpace είναι τελευταίοι (#100) στη λίστα (πάνε οι παλιές καλές εποχές τους)…
πηγη Avopolis
So...happy
Αν το κάπνισµα είναι η τελευταία «κακιά» συνήθεια που είχε µείνει από παλιά, η Μαριάν Φέιθφουλ έχει βάλει σκοπό της να τη «σκοτώσει» κι αυτή. Μπαµ και κάτω. Οχι άλλος καπνός. «Το τσιγάρο κάνει τη ζωή µου µικρή, µε κλείνει µέσα στο σπίτι, καπνίζω και διαβάζω συνέχεια, αλλά θέλω να ζήσω έξω, να κάνω βόλτες, να κυκλοφορώ έξω», λέει. Πού να το φανταζόταν! Το κορίτσι του Μικ Τζάγκερ και του Κιθ Ρίτσαρντς, που έζησε στην τρέλα του ροκ εντ ρολ στα χρόνια που αυτό ήταν µεγάλη τρέλα, η Μαριάν που οι Rolling Stones της έγραψαν τραγούδια και έγραψε κι εκείνη µαζί τους, θα ήταν απολυτα ευτυχισµένη µε την… ησυχία της. H Φέιθφουλ που λέει τα «Broken English», τα «Sister Morphine» και τα «Vagabond Way» και το κοινό ανατριχιάζει. «Είµαι πολύ ευτυχής που την έζησα αυτή την εποχή. Ηταν καταπληκτική εποχή να τη ζεις. Αλλά δεν µπορώ να δώσω άλλες εικόνες από τότε, όχι περισσότερες από όσες έχω ήδη δώσει στα δυο µου βιβλία».
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
how to become clairvoyant
Κανονικά, κυκλοφορίες όπως αυτή του Robbie Robertson με τη βαριά ιστορία των Band πίσω του, αλλά και της καθαρά προσωπικής του πορείας ως τώρα; δεν θα έπρεπε να συγκρίνονται με σύγχρονες κυκλοφορίες νεότερων, θα έπρεπε να είναι εκτός συναγωνισμού. Τω αυτώ, ισχύει και για πολλά ιερά τέρατα που έχουν… αποτύχει να μας απογοητεύσουν και φαντάζουν να διανύουν μία δεύτερη νεότητα (βλ. Robert Plant, Bob Dylan, Greg Allman) από το 2000 και μετά. Πόσω μάλλον εδώ που ο αγαπητός κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των θρυλικών Band επιστρατεύει τους Trent Reznor (!!!), Tom Morello (βλ. Rage Against The Machine), Steve Winwood, Angela McCluskey και τον παλιόφιλο Eric Clapton, οι οποίοι, με σεβασμό μήπως, δεν βάζουν τον πρωταγωνιστή να ακολουθήσει τα δικά τους δεδομένα (όπως έκανε π.χ. ο Santana πολύ έξυπνα), αλλά προσαρμόζονται στο μεγαλείο του «αφεντικού» αυτής της ηχογράφησης. Αποτέλεσμα; Ένα κλασικό rock άκουσμα να ακούγεται πιο φρέσκο και αυθεντικό από τα περισσότερα των νεαρών που, πιθανώς, να τον είχαν και ως πρότυπό τους. Ο ίδιος, άλλωστε, τραγουδά «μερικά πράγματα είναι παραδοσιακά, κάποια άλλα γυαλίζουν σαν ολοκαίνουρια (εσείς πού θα τον κατατάσσατε;).
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
dr blues
O LAURIE HUGH ενας απ τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς της τηλεοπτική σειράς του FOX ''HOUSE'' εκφραζει το θαυμασμό του για τους αδικοχαμένους θρύλους των Βlues Jelly Roll Morton, που αποχαιρετησε τον κόσμο φτωχος, και James Booker, ο οποίος πεθανε σε δωματιο αναμονης φιλανθρωπικού νοσοκομείου της Νεας Ορλεανης, ηχογραφώντας ενα album με την βοήθεια των φίλων του Ιrma Thomas,Dr john,Allen Tousaint. Θέλει να αποδόσει φόρο τιμής σ αυτους που τον εκστασίαζαν στην εφηβική του ηλικία,
στον JB LENOIR, LEROY CARR, MEMPHIS SLIM ξεδιπλώνοντας ακομα μια πτυχή του ταλέντου του και των εμμονών του για τους ήχους της Νέας Ορλεάνης. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς η ιδέα προέκυψε το 2009 όταν στέλεχος της Warner UK επιφορτισμένος με το βάρος της ανευρεσης ασυνήθιστων μουσικών projects προτεινε την συνεργασία του Laurie με τους ζωντανούς θρύλους της πόλης γνωριζοντας την αγαπη του ηθοποιου για αυτην την μουσική απο μια συνεντευξή του.Το album Let Them talk του Laurie Hugh γνωριζει ήδη
την μεγαλυτερη προπώληση στην ιστορία των i tunes, ενω ο ίδιος αρχιζει να ξεπερνάει τις φοβίες του για τις ζωντανές εμφανίσεις μπροστά σε κοινό.
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Ενα ζευγάρι απο την Αλάσκα, αποφάσισε να πάει στη Φλόριντα για διακοπές τον Δεκέμβρη για να ξεφύγουν λίγο από το πολύ χιόνι και το ψοφόκρυο. Είχαν κανονίσει να μείνουν στο ίδιο ξενοδοχείο που πέρασαν και τον μήνα του μέλιτος. Επειδή και οι δύο είχαν δουλειές, κανόνισαν ο άντρας να φτάσει Τετάρτη και η γυναίκα Πέμπτη. Ο άντρας φτάνει λοιπόν στο ξενοδοχείο, πάει στο δωμάτιο και βλέπει πως πλέον υπάρχει laptop με σύνδεση στο Internet. Αποφασίζει λοιπόν να στείλει mail στη γυναίκα του. Κατά λάθος ξεχνάει ένα γράμμα απο το e-mail και το στέλνει αλλού χωρίς να καταλάβει τι έκανε. Στο Χιούστον μια χήρα έχει γυρίσει μόλις από την κηδεία του άντρα της και τσεκάρει για mail από φίλους και συγγενείς. Μόλις διαβάζει το πρώτο, λιποθυμάει. Ο γιος της μπαίνει στο δωμάτιο, βρίσκει τη μητέρα του στο πάτωμα και κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή. Το mail έγραφε: Προς : την αγαπημένη μου γυναίκα Θέμα : Έφτασα Ξέρω πως εκπλήσσεσαι που παίρνεις mail από μένα.Έχουν laptop πλέον εδώ και μπορείς να στείλεις όπου θέλεις. Μόλις έφτασα και μπήκα μέσα .Όλα ειναι έτοιμα και για σένα που θα έρθεις αύριο. Ανυπομονώ να σε δω. Ελπίζω να έχεις το ίδιο καλό ταξίδι με μένα. Υ.Γ. : ΠΟΛΛΗ ΖΕΣΤΗ ΕΔΩ ΚΑΤΩ
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Ένα βότσαλο στη λίμνη...
Ξέρω ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο νιώθουμε για αρνητικούς λόγους το κέντρο του κόσμου. Και μάλλον άδικα. Η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα και έχει και τα προβλήματα που μοιράζεται με τους εταίρους της. Αυτό όμως που είναι πραγματικά κρίμα, είναι οι τόνοι βλακείας που έχουμε υποχρεωθεί να καταπιούμε τον τελεταίο καιρό, αφού όλοι έχουν και τη δική τους διάγνωση για την κρίση. Ακόμη χειρότερο και από αυτό, είναι "ηγέτες" με ειδικό βάρος να μπαίνουν στον πειρασμό του λαϊκισμού ως εύκολη και πρόσφορη για χώνεψη πολιτική θέση. Γιατί οι πολιτικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να μας βγάλουν πιο εύκολα από τα δύσκολα δεν εξαρτώνται μόνο από εμάς. Και αυτοί που πρέπει να τις πάρουν κρύβονται πίσω από το μύλο της ιστορίας.
Το καλοκαίρι παίζει δυνατά...!!!
Μερικά από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στην Ευρώπη:
1. Glastonbury
6. Sziget
7. Opener
8. Roskilde
9. Exit
10. Sonar
11. Rock im park
12. Pinkpop
13.Optimusalive
14. SwedenRock
a. DanceValley
b. Nature-one
Αυτά είναι μόνο μερικά και σίγουρα αφήνω έξω πολλά σημαντικά ανάλογα με τα γούστα. Εντύπωση μου κάνει που ενώ οι Arctic Monkeys, οι National και οι Arcade Fire παίζουν σε πάρα πολλά ροκ φεστιβάλ, οι Mumford and Sons έχουν ανακοινωθεί ως τώρα μόνο στην Βαλένθια, ενώ Black Keys, BRMC και Dead Weather πουθενά.
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
Για τους φαν..
Και επειδή που θα πάει, κάποια στιγμή θα γίνουμε και εμείς κίτρινο υποβρύχιο, στον σύνδεσμο http://paokalonero.blogspot.com/ μπορείτε να ενημερώνεστε για την ομαδάρα της γης της επαγγελίας.
Δευτέρα 9 Μαΐου 2011
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
Μπανανίας ανάγνωσμα....
Είναι μέρες...πολλές δυστυχώς, που ξημερώνουν σε αυτό το έρμο απέναντι της Αφρικής, που νιώθεις ότι κάποιος σου κάνει πλάκα. "Δεν μπορεί", λες! "Δεν γίνεται. Κάποιος μου κάνει πλάκα". Είναι τόσο σουρεαλιστική η ελληνική πραγματικότητα, που είσαι σίγουρος ότι από κάποια γωνιά θα πεταχτεί ο Μπουλάς με ράσα γιατί, φυσικά, δεν είναι αλήθεια αυτό που ζεις, αλλά επεισόδιο από τα Ζουγανελληνικά.
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
''I HATE TO SAY I TOLD YOU so''
«Η μουσική σκηνή στη Θεσσαλονίκη είναι άθλια και ανύπαρκτη. Δυστυχώς όλα εκείνα τα παιδιά που έδιναν μουσική γεύση σε μια πόλη, που πλέον βυθίζεται στα μπουζούκια, αναγκάστηκαν να γίνουν Αθηναίοι. Όχι μόνον δεν τους κατηγορώ, αλλά τους συμπονώ κιόλας, διότι η τέχνη δεν είναι φιλανθρωπία. Αφενός πρέπει με κάποιο τρόπο να ζήσουν από το τραγούδι, αφετέρου έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση. Στην Αθήνα, αν μη τι άλλο, υπάρχει βήμα για τις νέες προσπάθειες. Στη Θεσσαλονίκη, με συντονισμένες πρωτοβουλίες εξόντωσαν όλα τα μικρά μαγαζιά που φιλοξενούσαν το μουσικό φυτώριο. Όπως φαίνεται, αυτά που δεν θα πάψουν ποτέ είναι τα μαγαζιά-παράγκες στα οποία στριμώχνονται 2.500 άνθρωποι για να δουν το βρακί της τραγουδίστριας. Στεναχωριέμαι πραγματικά βλέποντας όλους αυτούς τους χιλιάδες φοιτητές που έχουν μόνον μία λύση: να σκοτώνουν τις ώρες τους σε καφετέριες πίνοντας φραπέ. Και το χειρότερο; Ακούν ανυπόφορη μουσική, από αυτή που θα χρησιμοποιούσαν στον Ψυχρό Πόλεμο για να σε κάνουν βλάκα μέσα σε μια εβδομάδα»
O Νίκος Παπάζογλου στη δημοσιογράφο Μανιάνα Καλογεράκη το έτος 2007
O Νίκος Παπάζογλου στη δημοσιογράφο Μανιάνα Καλογεράκη το έτος 2007
60s Η μόνη φωτεινή παρένθεση στα σκοτεινά χρόνια της ανθρωπότητας
Η Μαρια μαρκουλή αποθεώνει τον Pynchon ο οποίος όπως μας λέει θα μπορούσε να γράψει την ιστορία του surf rock αλλά γράφει ένα noir μυθιστόρημα στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια, με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Doc Sportello στα ίχνη της μυστηριώδους απαγωγής ενός δισεκατομμυριούχου με τον οποίο είναι ερωτευμένη η πρώην φίλη του. 110 μουσικές αναφορές στις 368 σελίδες του Inherited Vice, του καινούριου βιβλίου του Thomas Pynchon. Άλλες τόσες πάνω κάτω μπορεί να είναι οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές που αναφέρει. Μια pop culture γιορτή σε κλασικό φόντο "ποιος – το 'κανε – και ποιοι – είναι - οι bad guys" . Όλα λειτουργούν για τους χαρακτήρες, την πλοκή, τέλειες καθοριστικές λεπτομέρειες του προρτρέτου της κοινωνίας των 60s - ή όπως την λέει ο Pynchon " της μόνης φωτεινής παρένθεσης στα σκοτεινά χρόνια της ανθρωπότητας". Ο Doc καταφέρνει και βρίσκει άκρες μέσα από σύννεφα καπνού μαριχουάνας και διάφορων ψυχεδελικών ουσιών - είναι τα 60s και οι χίπις διευρύνουν τη φαντασία προς διάφορες κατευθύνσεις ακόμη και τους παραδοσιακούς τρόπους εξιχνίασης αστυνομικών υποθέσεων. Το Inherited Vice, θα γίνει ταινία από το Paul Thomas Anderson (There Will Be Blood, Magnolia , Boogie Nights) και για τον ρόλο του Doc ακούγεται το όνομα του Robert Dawny Jr.
Το soundtrack του βιβλιου εδω
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)