MMXIII

                                           Φεύγει ένας περίεργος χρόνος και ένας μάλλον πιο περίεργος έρχεται. Το τι θέλει ο καθένας το ξέρει ο ίδιος. Στα βασικά ελπίζω να βλέπουμε περισσότερα χαμόγελα και τραγούδια σαν αυτό να περιγράφει τις ζωές μας.

Μπανανία vol. 87526

Κάτω τα χέρια από τον μύθο και μεγάλο οικονομολόγο γιώργο παπακωνσταντίνου.
Κάτω τα χέρια από τον τεράστιο γιάννο παπαντωνίου.
Δε φταίνε αυτοί που εμείς οι φαιδροί έχουμε χάσει την πίστη μας στην πολιτική εξουσία.
Ο μεν έχασε το cd ο δε ξέχασε να δηλώσει 1,2εκ. Γιατί να μη λένε αλήθεια δηλαδή;
Δε καταλαβαίνω γιατί να καταδικάζουμε κατευθείαν προτού εξετάσουμε τα δεδομένα.
Σε λίγο θα τους καταδικάσουμε και για λαθροχειρία!
Ουστ από κει κοπρίτες εν ελλάδι που θα πιάσετε στο στόμα σας τα ιερά αυτά τέρατα της πολιτικής ζωής. Σκατά στα μούτρα και ψόφος σ' όποιον τολμήσει να σπιλώσει τ όνομα τους και να τους διασύρει πολιτικά.
Άλλωστε θα χυθεί άπλετο φως και το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Έχουμε αμέριστη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη.

19 Γενάρη Αθήνα

Λίγο εκτός κλίματος, αν μπορεί ένα τόσο σοβαρό θέμα να θεωρηθεί εκτός κλίματος.

Παρακολουθώ την κίνηση αυτή πολύ καιρό, έχει αποκτήσει πλέον μαζικότητα και κυρίως δεν έχει καπελωθεί πολιτικά όπως έγινε πρόσφατα σε κάτι αντίστοιχο.

Πληροφορίες εδώ για το εγχείρημα και εδώ η διακήρυξη που υπογράφουν μεταξύ άλλων καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί.

Θέλω και ελπίζω η αντίδραση αυτή να μην εκδηλώνεται αργά.

diamonds are for ever

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!Η ανάρτηση μου μπορεί να είναι ρηχή και δεν μπορώ να ανταγωνιστώ  τα post των υπολοίπων αλλά πιστεύω ότι αξίζει. 

'Tis Pity She's a Whore

Ό,τι έμαθα για το έργο, τα άκουσα πρώτη φορά 2 λεπτά προτού ξεκινήσει και αφού είχα κάτσει καθυστερημένα στη θέση μου.

Μιλάμε για τη διασκευασμένη μεταφορά ενός "απαγορευμένου" κλασικού έργου, ελληνιστί " Κρίμα που είναι πόρνη" που παίζεται στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών από το θίασο "Cheek by Jowl".

Για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους το έργο με συνεπήρε. Μετά την αρχική κρυάδα, μέχρι να καταλάβω τί βλέπω, να εξοικιωθώ με την αγγλική γλώσσα (υπήρχαν υπέρτιτλοι ευτυχώς) και να μπω γενικά στο κλίμα, απόλαυσα κάθε λεπτό της παράστασης. Μία τραγωδία φερμένη στο σήμερα κι ενώ κρατά σωστά κατ εμέ σχεδόν αυτούσιο το αυθεντικό κείμενο. Περιληπτικά η υπόθεση πιάνεται με τον έρωτα ανάμεσα σε 2 αδέλφια, την αντιμετώπιση του από τους τραγικούς ήρωες και τον κοινωνικό περίγυρο. Η σκηνοθεσία έσκισε κ*λους.

Από την άλλη στο θέατρο Αμιράλ έχουμε φέτος μια επική κωμωδία, ίσως η πιο ολοκληρωμένη που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Λέγεται "ο Σέρλοκ Χολμς και ο σκύλος του Μπάσκερβιλ" βασισμένο στον ομότιτλο ήρωα. Το humor μπορεί να έχει πολλά επίπεδα τελικά, δε μου έμεινε άντερο. Εκ των πρωταγωνιστών ο Ζ. Ρούμπος (βλ. τον ψηλό απ' το κάψε το σενάριο") από αύριο θα παίζει και το "caveman".

 

rs best movies of 2012

1 The Master (Paul Thomas Anderson, ost Johnny Greenwood)
2 Zero Dark Thirty (Kathryn Bigelow)
3 Beasts of the Southern Wild (Benh Zeitlin)
4 Lincoln (Steven Spielberg)
5 Argo (Ben Affleck)
6 Silver Linings Playbook (David O. Russell
7 Life of Pi (Ang Lee)
8 Les Misérables (Tom Hooper)
9 Moonrise Kingdom (Wes Anderson)
10 Django Unchained (Quentin Tarantino)

Sunday # 33

                                        

Καλές Γιορτές

Θαύμα της τεχνολογίας

geitonia recommends

Σχηματίστηκαν το 2008 στο L.A. Είναι όλοι τους surfers. Έχουν όλοι τους δουλέψει στο περιβόητο Amoeba Records στο Hollywood. Τους ένωσε η κοινή τους αγάπη για το βινύλιο και οτιδήποτε vintage. Αυτό που ήθελαν εξαρχής όταν αποφάσισαν να γίνουν συγκρότημα ήταν να μη θυμίζουν σε τίποτα το τώρα - να γράφουν μουσική που δεν γράφεται πια: "χωρίς ψηφιακά εφφέ και ηλεκτρονικές παραμορφώσεις, αλλά groovy και χορευτική.

Lola

                Το αγαπημένο μου συγκρότημα στοιχειώνει τους χειμώνες μου με καινούργια  μουσική από το All Tomorrow's Parties (εκεί που έκανε intro ο Nick Cave στον Ψαραντώνη Τεό).

Mala in Cuba

                               Όταν ακούω ΝΕΤ μου έρχεται στο μυαλό αυτό το "τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα". Και μπορεί να μην τους αρέσει να κομπάζουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι ειρωνικό να περιμένεις από δύο ανθρώπους, με περισσότερα από τα διπλά σου χρόνια, για να πλουτίσεις τον μουσικό σου παράδεισο σε μία ανοιχτή συχνότητα που δεν είναι μόνο για "ψαγμένους". Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως η κοινωνική μας κρίση, βοηθά αρκετά στο να αρχίσουν όσοι πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν, να το κάνουν χωρίς πολλά μπιχλιμπίδια και γιρλάντες.

Δρόμοι..

                              Ως επιμύθιο στις συζητήσεις μας για καλή και κακή αρθρογραφία, ανακάλυψα ότι ο Ρούσσος Βρανάς, που τον αναφέραμε για τη στήλη του Δρόμοι, μας άφησε στα μέσα Νοέμβρη. Μας μένουν, φυσικά, όλα τα γραπτά του για να θυμόμαστε τη σκέψη του και να συγκρίνουμε καλόπιστα με αυτούς που θα κληθούν να συνεχίσουν μία ανάλογη στήλη. 

Καλό του ταξίδι                              

Βιβλία και λοιπές ορέξεις

Robert Burns, A Red, Red Rose

                 Χειμωνιάζει πραγματικά και είναι ωραία εποχή και για βίβλία και για ταινίες που ταιριάζουν στο σκηνικό του καιρού. Η τριλογία του Στιγκ Λάρσον είναι μία καλή επιλογή για κάτι σύγχρονο, αλλά μάλλον με τα βιβλία οι επιλογές είναι άπειρες. Ενδεικτικά προτείνω το Μιχαήλ Στρογκόφ του Ιούλιου Βερνς (το έχω διαβάσει οχτώ φορές καθώς μεγάλωνα), τους Άθλιους του Βίκτωρ Ουγκό (πάρτε αυτό που οι Άγγλοι λένε abridged version - συντμημένη; μορφή γιατί αλλιώς μιλάμε για 1488 σελίδες) , το Μεγάλες Προδοκίες του Τσαρλς Ντίκενς (ή όποιο άλλο του ίδιου σας αρέσει περισσότερο). Επίσης, προτείνω να διαβάσετε κάτι από Σκωτσέζικη λογοτεχνία ή ποίηση, θέμα που θα εξηγήσω σε άλλο post πως έμπλεξα, αλλά για αρχή τουλάχιστον προτείνω τρία από τα πιο διάσημα: Πίτερ Παν του Τζ.Μ. Μπάρρυ, Η Περίεργη Περίπτωση του Δρ.Τζέκυλλ και του Κου.Χάιντ του Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον και τέλος το Ρομπ Ρόυ του Γούολτερ Σκότ. 

                

 Άντε, καλές μας παγωνιές

              

Ishtar

                                                      Καμιά φορά αυτά που μας βασανίζουν είναι τόσο μικρά και όμως στο πρίσμα της στιγμής δείχνουν τόσο μεγάλα. Άλλες φορές είναι ιδέες που δεν μπορείς να μοιραστείς πραγματικά και άλλες φορές απλώς βλέμματα που δεν μπορείς να συγχρονίσεις.

                             Σε όλο αυτόν τον αγώνα που είναι η ζωή (που λέει και ο Βάγγος), ίσως αυτό που μετράει πιο πολύ είναι να καταλάβεις ότι ποτέ δεν θα υπάρξει καταλληλότερος χρόνος από αυτόν που καλείσαι εσύ να επιβάλλεις.

Lucy Rose

                  Λόγω απουσίας του αρμόδιου τμηματάρχη, θα ανεβάσω κάτι εγώ σαν πρόταση, που ταιριάζει και με τον μουντό βροχερό καιρό των ημερών. Ψάχνω και ένα κομμάτι που λέγεται These Days που διασκεύασε η ίδια σε εκπομπή του bbc, αλλά δεν υπάρχει ακόμη κάπου διαθέσιμο. Προσωρινά απολάυστε φωνητικές ικανότητες, για όσους δεν την ξέρουν από φωνητικά των Bombay Bicycle Club, από μία ζωντανή εκτέλεση  του Place. Το NME της έδωσε ένα γεμάτο εφταράκι για το πρώτο της άλμπουμ και  επιφυλάσσεται για το πως θα αξιοποιήσει τις δυνατότητες της.

Non-member observer state

                                   Για όσους λένε ότι οι δημοκρατικοί αγώνες, οι πορείες, η αγωνία των λαών να ακουστεί η φωνή τους, δεν έχει νόημα, η σημερινή ψήφος στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ είναι μία καλή απάντηση. Η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά και το μωσαϊκό της παγκόσμιας ιστορίας δεν θα πάψει να μας εκπλήσσει.  Σίγουρα στην ουσία των πραγμάτων, ίσως τον πρώτο καιρό τα πράγματα να γίνουν χειρότερα για έναν λαό ήδη σκληρά καταπιεζόμενο. Είναι μόδα φαίνεται τα τελευταία χρόνια τα ντουβάρια-φράκτες που έχουν κάποιοι στα μυαλά τους να τα χτίζουν και στην πραγματικότητα.

                                 Από την πλευρά μας όλοι ξέρουν ποιος έθεσε το ισχυρότερο θεμέλιο στη σχέση μας με τον αγώνα των Παλαιστίνιων. Ωστόσο απόψε θα ήθελα να είμαι στο μυαλό αυτής της κυρίας για να γελάσω με τα καντήλια που θα κατεβάζει με αυτούς που έμπλεξε, μιας και η θέση των Ευρωπαίων ήταν πάλι ένας ωραιότατος αχταρμάς. (παραδέχομαι όμως τους Τσέχους· ό'τι πει ο προστάτης μας, τι αποχές και μλκιες). Φυσικά, για να βγάλω και λίγη χολή ως γνήσιος νεοέλληνας κάποιοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι την θέση του στον κόσμο και στρουθοκαμηλίζουν με αποχές. Και επειδή καλύτερα από όλους τα λένε οι ίδιοι, έστω και σε αγγλική έκδοση:

 Berlin Stuck in the Middle on Palestinian Vote 

Ακόμη καλύτερη εξήγηση ωστόσο για τη στάση της Γερμανίας δίνει αυτό το άρθρο του Spiegel.

                                  

 Τι ακριβώς θα μας φέρει το μέλλον, θα το μάθουμε στο μέλλον.

Πρώιμα Χριστούγεννα

                             Και για να αποζημιώσω τον Χρηστάρα για τον πρωινό καφέ, που μαρτύρησε από τη λογοδιάρροια που με ταλαιπωρεί τα τελευταία είκοσι έξι χρόνια της ζωής μου (άργησα να μιλήσω αλλά μετά πήρα φόρα), ένα ακόμη clopy paste από το τούιτερ της αγαπημένης μας εκπομπής.

Υπόσχεση

Αμερικανιά από τις καλές...Για το Βαγγέλη

http://www.youtube.com/watch?v=yv1kIsm40Io

Sunday # 32

Πόσο πιο κάτω..;

                                      Θα αλλάξει άμεσα ο νόμος Ραγκούση και ένα από τα σημεία αλλαγής θα είναι να ερευνάται ο δεσμός με το ελληνικό έθνος όσων πληρούν τα τυπικά κριτήρια για την απόκτηση ιθαγένειας. Μου θυμίζει αυτό που έλεγε κάποτε η θεία μου, ότι όταν έμαθαν στο χωριό ότι ψηφίζουν Παπανδρέου (το γέρο) τους έδειχναν στο χωριό με το δάκτυλο και γενικά, εκείνη την εποχή, αξιοσέβαστος ήταν όποιος ήταν εθνικόφρων. 

                                   Εεεε, προφανώς το ίδιο κουτόχορτο τον ταΐζουν ακόμη τον κοσμάκη. Φάε εθνική υπερηφάνεια και καθαρότητα να χορτάσεις. Και αν χορτάσεις καλά μην ξαναπαραπονεθείς όταν σου ξανακόψουν τον μισθό ή την σύνταξη. Όπως σωστά έλεγε και το σύνθημα στον τοίχο:

"Αν ο Πύρρος Δήμας ήταν κλέφτης, θα ήταν Αλβανός"

Sunday # 31

inner city life

Αλλο ένα Σ/Κ στην πόλη.

               Καθοριστική ατάκα του βίντεο..."It's not my fault". Όπως πολύ ωραία το λένε οι Άγγλοι: a phrase that nowadays seems to cover all manner of sins. Το νόημα βέβαια του μίνι δράματος στο σύνολο είναι σημαντικότερο και σαν θέμα πρέπει να απασχολήσει πιο σοβαρά τις κοινωνίες. Και σε αυτό έφτασα διάβαζοντας ένα άρθρο του in.gr. Έχει και τις καλές της μέρες αυτή η ιστοσελίδα.

Άκι Καουρισμάκι

         

                     

                     

               Διαβάστε την συνέντευξη στο in.gr. Μπορεί να μην σας προβληματίσει, αλλά σίγουρα θα γελάσετε.

Η Ελλάδα μετά το μνημόνιο

                     Ώρες ώρες νομίζω ότι ζω σε ένα απέραντο Δαφνί είτε για σοβαρότερα είτε για λιγότερο σοβαρά θέματα. Ας πούμε, έρχεται λέει, στις 13 Δεκέμβρη, λέει, η Chrysta Bell, λέει, στο Fuzz στην Αθήνα. Και ρωτάω· (Δέκα αναρτήσεις θα είχα ανεβάσει μέχρι να μπει αυτή η ρημάδα η άνω τελεία σωστά) Είμαστε ή δεν είμαστε για τα σίδερα; Από το ένα άκρο στο άλλο, από την υποκουλτούρα στα ασήκωτα.

                   Τεσπά, αν βρω παρέα θα πάω να την ακούσω από περιέργεια. Βέβαια, βάζω ένα στοίχημα από τώρα, ότι θα μας τιμήσει με την παρουσία της όλη η κουλτουροθεαθήνα, η οποία θα έρθει επειδή θα ακούσει το όνομα David Lynch (οπότε θα δει φως και θα μπει) η μισή και η άλλη μισή επειδή είναι εναλλακτικό (φωνή 3 εδώ), και φυσικά αμφότεροι θα φύγουν κράζοντας σε τουιτερ και λοιπά σάιτ ειδικών για να πουν αργότερα όταν γίνει πιο mainstream η κατάσταση ότι εμείς το λέγαμε δεν αξίζει και λοιπές τέτοιες μαλακίες.

                      Καλώς να την δεχτούμε στην Ελλάδα της κρίσης!

Υ.Γ: Και Θεσσαλονίκη στις 14. Ξαναείδα τώρα το βίντεο του swing with me. "Κοντέψαμε να ..." που λέει και ο Βάγγος.

Sun

                  

                         Μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες σινεμά, όπου πραγματικά άφησα τα πάντα έξω από την αίθουσα, ήταν το My blueberry nights. Πολύ ωραία σκηνή, να βλέπεις την γοητευτική Katya να μπαίνει για λίγο στην ταινία και να καπνίζει αυτό το τσιγάρο μες στο κρύο. Όταν αργότερα έμαθα ότι αυτή ήταν η Cat Power, σε συνδυασμό με την αίσθηση που μου είχε αφήσει το The Greatest και η αφήγηση του Βαγγέλη για τα προβληματικά παιδικά της χρόνια, δημιουργήθηκε στο μυαλό μου η ιστορία ενός μυστηριώδους θηλυκού πλάσματος.

                                                                                                      Σήμερα, πλέον, η Chan Marshall, με πατημένα τα σαράντα και εμφάνιση κάπως πιο πανκ (μάλλον;), τραγουδάει το ίδιο σαγηνευτικά και θλιμμένα όπως πάντα. Το βίντεο που ακολουθεί είναι από τον Conan. Ωστόσο, συμβουλεύω να ακούσετε και το ωραίο remix του Nicolas Jaar.

geitonia recommends

Χρησιμοποιούν και παραδοσιακά μουσικά όργανα και ηλεκτρονικό ήχο. Ο Daniel Rossen (συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας του γκρουπ) είναι και μέλος των Department of Eagles. Ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε από τους Grizzly Bear (πριν το σχήμα πάρει την μορφή που έχει σήμερα) ήταν το "Horn of Plenty" του 2004. Ακολούθησε το "Yellow House" το 2006, που θεωρήθηκε από πολλούς, συμπεριλαμβανομένων των New York Times και Pitchfork Media, ως ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Το 2007, κυκλοφόρησε το "Friend", ένα EP με εναλλακτικές εκτελέσεις και διασκευές δικών τους κομματιών, από μπάντες όπως οι Cansei de Ser Sexy (CSS), Band of Horses, και Atlas Sound. Για το Alligator συνεργάστηκαν μαζί τους και οι Beirut.
Το καλοκαίρι του 2008, όχι μόνο ήταν το support των Radiohead στην Αμερικανική περιοδεία τους, αλλά ο κιθαρίστας Jonny Greenwood βγήκε και είπε στη σκηνή ότι οι Grizzly Bear είναι το αγαπημένο του συγκρότημα. Το shields κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο.

Ποδόσφαιρο (vol.2)

http://www.fulhamfc.com/the-teams/first-team/giorgos-karagounis

               Ένα κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο θα άξιζε απλώς και μόνο για να δείτε αυτή την υπέροχη φάτσα που κοσμεί το αγγλικό ποδόσφαιρο. Όταν όμως προσέξετε λίγο πιο καλά τα στατιστικά που συνοδεύουν το προφίλ του παίκτη στα ελάχιστα λεπτά που έχει παίξει ως τώρα, θα καταλάβετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλώς οι άνθρωποι κάνουν αυτό που θα κάνουμε και εμείς εδώ σε καμιά εικοσαριά χρόνια. Ίσως να το είχε κάνει πρώτος ο Ντέμης, αλλά τον φάγανε τα συμφέροντα (ή απλώς το ξεροκέφαλο των αεκτζήδων).

mixtape # 6 (stevie wonder 80s)

Με αφορμή το τελευταίο ποστάκι
Happy Birthday
Master Blaster (reggae, ανεμολογια , γιος σαρδέλη , βιβλοι)
I Ain't Gonna Stand for It
Lately
Do I Do(παρεα με dizzy gillespie)
ebony and ivory (feat paul macca)
stay cold (απ την ταινια του coppola , Τhe outsiders)
I just called to say i love you (στην ταινία woman in red σουπερ μεγάλη επιτυχία )
its you (παρέα Dionne Warwick)
part time lover  (μεγαλη επιτυχία ακουγεται μεχρι και σήμερα στα beach bar τα ηλιοβασιλέματα)

(συμπτωση το #5 αν δε κανω λάθος ήταν πάλι την περίοδο που ψήφιζαν τα περσινά μέτρα//μουσική για τα νεύρα)

Ελληνικό ποδόσφαιρο

                   Το ποδόσφαιρο το αγαπάω πάρα πολύ σαν άθλημα και μου λείπουν πολύ οι εποχές που καμιά δεκαριά πιτσιρικάδες στριμογνώμαστε μέσα σε μια κλούβα για να αλωνίζουμε τη Μεσσηνία, όπου κάθε φορά είχαμε παιχνίδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι θεωρώ ότι έτσι πρέπει να μέινει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ούτε ότι εγώ κατέχω τεχνικά άπειρα πράγματα. Ωστόσο οι δηλώσεις αυτές του Αντωνιάδη, του παλαίμαχου του Παναθηναϊκου, τις οποίες μεταφέρω ως clopy paste από τον sport-fm μου θύμισαν την ερώτηση που απηύθυνε ο Barry  στον  Rob:

"Rob, top five musical crimes perpetuated by Stevie Wonder in the '80s and '90s. Go. Sub-question: is it in fact unfair to criticize a formerly great artist for his latter day sins, is it better to burn out or fade away"

                               

                       Ο «ψηλός», είπε μεταξύ άλλων: «Δεν μπορεί να έχει τα κλειδιά του Παναθηναϊκού ένας προπονητής. Δεν μπορεί να έχει τα κλειδιά. Αυτός γιατί δεν δέχεται κανέναν; Ξέρει καλύτερα το ποδόσφαιρο από εμάς; Ο προπονητής είναι ανώτερος υπάλληλος της εταιρίας. Την πολιτική την χαράσσει η διοίκηση της εταιρίας. Γιατί δεν ήρθε μια φορά εδώ να μας δώσει εξηγήσεις; Να καταλάβουμε πως σκέφτεται! Δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του. Ποιος είναι ο προπονητής; Ο πάπας; Να βάλουμε κάποιον για να τον βοηθήσει». 

            Κοινώς μήπως είναι καλύτερα όλα αυτά τα παπούδια στον Παναθηναϊκό να αράξουν στην εξέδρα, αντί να ξεφτιλίζονται; Μήπως να ρίξουν μια ματιά στην Ευρώπη που στις μεγαλύτερες ομάδες ο MANAGER είναι ο "θεός" και όλα είναι υπό την κρίση του; Και όταν λέμε να βάλουμε κάποιον να τον βοηθήσει, γιατί μου ακούγεται κάτι του στυλ, να βάλουμε ένα ρουφιάνο για τους δημοσιογράφους να του σκάβει το λάκκο; Ή μήπως κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι μας έσουρνε ο Ιταλός πριν κάτι χρόνια σε μία συνέντευξη τύπου;

 

and its goodnight from...

Νεκρός βρέθηκε στο σπίτι του στο Chicago, ο γνωστός ροκ και φολκ τραγουδοποιός. Ήταν 67 ετών και φέτος συμπλήρωνε τα 50 χρόνια του στη  μουσική, μισό αιώνα συνολικά, μια και το πρώτο του single στην Chess Records το ηχογράφησε σε ηλικία 17 ετών.
 Kάποια στιγμή ήμουν για καφέ στο high fidelity στην σόλωνος, σε ένα πινακάκι είχε γραμμένα με κιμωλία τα τοπ 5 τραγούδια της εβδομάδας, στο πνεύμα φυσικά της αγαπημένης ταινίας .Στην 1η θέση ήταν ο Τerry  Callier .

εδω η κομματ;άρα παρέα με massive attack

Ζούμε σε ένα τρελό ελεύθερο; κόσμο

                           

  Έτος Κυρίου 2012

                         Η ανθρωπότητα έπειτα από αιματηρούς αγώνες έχει κατακτήσει πλέον έναν ασύλληπτο βαθμό οικουμενικότητας, ελευθερίας, ανθρωπιάς και αυτοσυνείδησης του ανθρώπου ως προς τη θέση του στη σφαίρα του αντιληπτού από το υποκείμενο κόσμου. Ή μήπως όχι; Μήπως κάποιες αντιλήψεις απλώς μεταλλάσσονται στο πέρασμα του χρόνου ώστε κάθε φορά οι αντιμαχόμενες πλευρές να αλλάζουν μορφή αλλά το διακύβευμα να παραμένει το ίδιο. Φως ή σκοτάδι; Και τι ρόλο παίζουν οι ακραίες αντιπαραθέσεις στη διαμάχη αυτή;

                         Ας αρχίσουμε από τα κράτη ή καλύτερα τους λαούς. Που πραγματικά επικρατεί πραγματικά το φως και που το σκοτάδι; Τι είναι χειρότερο; Η ωμή πραγματικότητα ενός αραβικού κόσμου που δεν αντέχει ούτε στη θέα του γυναικείου σώματος ή υποκρισία μίας κοινωνίας "πρότυπο" που για να θησαυρίσει "εξαφανίζει" την γυναικεία ύπαρξη;  Έπειτα η αντίδραση του Al Jazeera κατά την συνέντευξη του μέλους των FEMEN να κρύψει την εικόνα μιας γυναίκας που προβάλλει τα στήθη της δημόσια είναι μία μετριοπαθής εύλογη επιλογή ή ένας κόσμος που φοβάται την δική του γύμνια σε κάθε επίπεδο; 

                              Ταξιδεύοντας λίγο πιο βόρεια στην υπερορθόδοξη Ρωσία η καταδίκη σε φυλάκιση των δύο μελών των Pussy Riot σε δύο χρόνια φυλάκιση για "χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος" είναι μία δίκαιη καταδίκη ή μία καταδίκη κατόπιν παραγγελίας του ρωσικού εθνικισμού της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας; Νοτιότερα στα καθ' ημάς, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων!!!!!!!!!!!!!???????? που συμβουλεύει μία νεοναζιστική οργάνωση για το πώς θα γίνει "γλυκιά ελπίδα" για το λαό πρέπει να αντιμετωπιστεί σκληρά από την ίδια την εκκλησία ή  να αποδοκιμαστεί απλώς από τον λαό και να ψάξει ο ίδιος να βρει τη συγχώρεση του από τον θεό; Πηγαίνοντας δυτικότερα, μια κοινωνία που κατέχει τα πρωτεία όσον αφορά σκανδαλοθηρικές εφημερίδες και δίψα για γυμνό αλλά όταν της θίγουν την βασιλική οικογένεια ερεθίζεται, είναι απλώς πουριτανική ή προβάλλει στους άλλους τα κόμπλεξ της ξεπεσμένης αυτοκρατορίας; Και είναι σε τελική ανάλυση σημαντικότερο αυτό ή ότι στο χρηματοοικονομικό της κέντρο "μοχλεύεται" καθημερινά ο υλισμός και η "ευημερία" εμάς των "ανεπτυγμένων" και η εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων "αναπτυσσόμενων"; Τέλος το σχόλιο ενός υποψήφιου γερουσιαστή της παρακμάζουσας υπερδύναμης που αποτελούσε έμμεση αναφορά στο θέμα των εκτρώσεων, πόσο μεγάλο χάσμα και πόσο μεγάλη υποκρισία κρύβει για μία χώρα που θέτει συνεχώς όλο και βαθύτερα τον πάτο της πολιτισμικής καταβόθρας ενώ ταυτόχρονα ψηλαφίζει και το άλλο άκρο έχοντας παραδώσει κάποια από τα σημαντικότερα δείγματα πολιτισμού;

                                 Ξαναγυρνώντας στο σημείο που ξεκίνησα, υπάρχει ελπίδα να εξανθρωπιστεί αυτή η παγκόσμια ζούγκλα παρά τα τείχη μίσους που φροντίζουμε να χτίζουμε συνεχώς απέναντι στο διαφορετικό; Όταν τα γύρω μας είναι τόσο όμορφα παραδειγματιζόμαστε και δημιουργούμε τα καλύτερα μας επιτεύγματα ή είμαστε η ασχήμια που λειτουργεί ως αντιστάθμισμα; 
                                Όλα αυτά μπορεί να είναι βαρετά για πολλούς και το καταλαβαίνω είναι πολλές οι έγνοιες. Εξάλλου σε μια γειτονιά ο καθένας κουβαλάει διαφορετικές σκέψεις και πολλά βιώματα. 

                                   Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος! Ειλικρινά. Όλα θέλουν τον χρόνο και τον ανάλογο κόπο. Και εδώ είμαστε ακόμα στην αρχή. Μόλις φτάσαμε τις χίλιες αναρτήσεις! Και όπως λέει και ο Κορνάρος  στον Ερωτόκριτο "το ρόδο κι ο όμορφος ανθός γεννιέται μες στ' αγκάθι"!

geitonia recommends

Οι Chris Robinson Brotherhood είναι το συγκρότημα που ικανοποιεί αυτή την εποχή τη φιλοσοφία του τραγουδιστή των Black Crowes πάνω στην μουσική. Βασισμένο πάνω στoν ήχο  των Grateful Dead (με μέλη των οποίων πρόσφατα περιόδευσαν μαζί) και των allman brothers band το "Big Moon Ritual" μπλέκει την ψυχεδέλεια με την country, την soul με το space rock  Eξαιρετικό!!

Sunday # 30

Νίκος Καζαντζάκης

«Αν ήταν στη ζωή μου να διάλεγα ένα ψυχικό οδηγό, ένα Γκουρού, όπως λένε οι Ιντοί,
ένα Γέροντα, όπως λένε οι καλόγεροι στο 'Αγιον'Ορος, σίγουρα θα διάλεγα το Ζορμπά». 

Γιατί αυτός είχε ό,τι χρειάζεται ένας καλαμαράς για να σωθεί: την πρωτόγονη ματιά που αδράχνει ψηλάθε σαϊτευτά τη θροφή της, τη δημιουργικιά, κάθε πρωί ανανεούμενη αφέλεια να βλέπει ακατάπαυτα για πρώτη φορά τα πάντα και να δίνει παρθενιά στα αιώνια καθημερινά στοιχεία 

-αγέρα, θάλασσα, φωτιά, γυναίκα, ψωμί, τη σιγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σα νά'χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από την ψυχή, και τέλος το άγριο γάργαρο γέλιο, από βαθιά πηγή, βαθύτερο από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά, ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει

 -και γκρέμιζε- όλους τους φράχτες -ηθική, θρησκεία, πατρίδα- που άσκωσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος, για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα του.

 

Σήμερα συμπληρώνονται 55 χρόνια από το θάνατο του σπουδαιότερου έλληνα λογοτέχνη.

Το ιντερνετικό lifo κάνει ένα οπτικοακουστικό αφιέρωμα εδώ, απ' το οποίο κλέβω ένα απόσπασμα :

Μακάρι ο έλληνας πάντως να ταν στ΄αλήθεια έτσι.

Ο Mike και μετά το χάος

                     Για να εξηγούμαστε, το τυπάκι έχει πολύ ωραία φωνή. Και η ιστορία του ,από τα ελάχιστα έως καθόλου Πορτογαλικά που καταλαβαίνω, είναι ότι ζει από την κιθάρα του τραγουδώντας στην παραλία της κωμόπολης του στη Βραζιλία. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, δάκρυσα από το γέλιο σε αυτή την διασκευή του Love Hurts. O Βάγγος, που μεγαλώσαμε μαζί σε μικρή κοινωνία, νομίζω καταλαβαίνει το σεβασμό που έχω σε αυτές τις καλτ φιγούρες οι οποίες συνοδεύουν τα παιδικά χρόνια μας.

Απολυτότητες

                               Πώς γράφει κανείς για αυτά που του αρέσουν; Πώς περιγράφεις τον τρόπο που θες να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα; Καμιά φορά σκέφτεσαι το ακριβώς αντίθετο. Σκέφτεσαι, πως δεν θέλεις να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και τα γεγονότα.  

                       Σίγουρα στα καθ' ημάς βιώνουμε την δεκαετία του μισοάδειου ποτηριού, της μεμψιμοιρίας αλλά και των πραγματικά δύσκολων καταστάσεων. Υπάρχουν προβλήματα που με ένα απόλυτο και αντικειμενικό τρόπο σε περιορίζουν από το να ονειρεύεσαι και να σχεδιάζεις μυριάδες αλλά, απλά και εξωτικά σχέδια. Υπάρχει όμως και μία τεράστια γκρίζα σφαίρα που πλανιέται πάνω από πολλές συζητήσεις που κάνω τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτά τα σχετικά προβλήματα, η ακύρωση σχεδίων και φιλοδοξιών που αφαιρούν χαμόγελα και αισιοδοξία. Οπωσδήποτε όλα αυτά είναι σεβαστοί πόθοι που αξίζουν κάθε σεβασμό, αλλά ενίοτε αναρωτιέσαι: γιατί είναι τόσο δύσκολο να χωριστεί η ανάγκη από την επιθυμία; τι μας κάνει φτωχότερους, το να ζούμε με λίγα ή το να ζητάμε περισσότερα που μας λείπουν;

                                   Σίγουρη απάντηση δεν υπάρχει. Μπορεί αυτά τα περισσότερα να είναι αυτά που μας καθορίζουν και χαρτογραφούν το είναι και τα θέλω της ψυχής μας. Αλλά όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω το εξής: αυτό που αφαιρεί την περισσότερη ευτυχία από τη ζωή μας είναι η αδυναμία μας να δώσουμε συναίσθημα στο παρόν μας φαντασιωνόμενοι ένα διαφορετικό μέλλον, που επειδή δεν είναι απτό, δεν έχει μετουσιωθεί σε πραγματικότητα, είναι πάντα "καλύτερο". Ίσως είναι απλώς προσωπικό βίωμα, αλλά αυτό που με κάνει πάντα ευτυχισμένο είναι η προσπάθεια και η διαδρομή προς κάτι ωραίο. Δεν έχει σημασία πόσο χρόνο θα πάρει ή αν το αποτέλεσμα πραγματώνεται διαφορετικά από την φαντασία, αλλά τα χνάρια που αφήνει αυτή η διαδρομή. Νομίζω εκεί ανακαλύπτεις αυτά που πραγματικά σου αρέσουν, εκεί βρίσκεις αυτά που σε ολοκληρώνουν ως άνθρωπο. Εν κατακλείδι, νομίζω, ότι για να ατενίσεις με μεγαλύτερη αισιοδοξία το αύριο, πρέπει πρώτα να γεμίσεις με νόημα αυτά που κάνεις σήμερα. Όπως λέει και το τραγούδι που ανέβασε ο Βάγγος:

 "aaahh... 

that was it..

 the truth at last ...

 everything would have been love"

γειτονια recommends

Wild Nothing είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Jack Tatum από την Virginia.Dream pop, shoegaze, indie pop, tweegaze με επιρροές My Bloody Valentine, Shop Assistants και Cocteau Twins.
 Παλιότερα έπαιζε με μία surf rock μπάντα ονόματι Facepaint. Υπήρξε τραγουδιστής και στιχουργός στο indie pop project Jack & The Whale. Το καλοκαίρι του 2009 φοιτητής στο τμήμα τεχνολογίας Virginia College, αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του solo project. Ανέλαβε o ίδιος κιθάρα, μπάσο, synthesize και drums. Αυτό είναι το δεύτερο album απ την φανταστική Βella Union και απ τα καλύτερα που άκουσα φέτος.

θεοχαρης , Τσακ Νορις, Τσαρλς Μπρονσον

αποσπασμα στην εκπομπή των πολύ καλών laternative στις 16/10. Εχω πεθάνει στα γέλια.

geitonia recommends

 Η Johanna είναι του '90 και η Klara του '93. Οι δύο αδελφές ξεκίνησαν να γράφουν μουσική το 2007 και πρώτη τους κίνηση ήταν να στείλουν ένα demo τους σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Τράβηξαν τα βλέμματα πάνω τους το 2008, όταν ανέβασαν στο YouTube μία διασκευή στο "Tiger Mountain Peasant Song" των Fleet Foxes. Σε μία συναυλία των Fleet Foxes στην Ολλανδία, η μπάντα τους κάλεσε να εμφανιστούν μαζί τους και να παίξουν τη διασκευή τους live. To 2010 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album "The Big Black & The Blue". Το δεύτερο album τους "The Lion's Roar" κυκλοφόρησε μόλις τον Ιανουάριο του 2012, έγινε αμέσως Νο.1 στη Σουηδία και έχει φτάσει μέχρι και το Νο.35 του Βρετανικού chart.


Για δειτε και εδω πως μεγάλωσαν στο φετινό bestival

Sunday # 29

Carol Ann Susi

Σε πρώτη παγκόσμια  και διαγαλαξιακή μετάδοση σας παρουσιάζω την κυρία που η φωνή της κάνει πάταγο στο Big Bang Theory... Η μία και μοναδική Mrs. Wolowitz.( Τωρα που βρήκε και γκόμενο ποιος την πιάνει!!)

geitonia recommends

Το σχήμα αποτελείται από τους Ben Chasny (Six Organs Of Admittance), Richard Bishop (Sun City Girls) και Chris Corsano. Η Rangda είναι η βασίλισσα των δαιμόνων σύμφωνα με τη μυθολογία του Μπαλί. Ανεξάρτητα, όλοι τους έχουν συμμετάσχει σε δεκάδες projects, ως Rangda όμως έχουν κυκλοφορήσει μόνο δύο albums, το "False Flag" του 2010 και το "Formerly Extinct" που βγήκε μόλις στα τέλη Σεπτεμβρίου.Περισσότερα εδω

Νεο βιντεο από ΧΧ

Django unchained

    Τρομακτικά ποιοτικό καστ και αναγνώριση της πεταμένης ταλεντάρας που ακούει στο όνομα Jonah Hill. Υλικό για ταινιάρα; Ας ελπίσουμε...

fresh produce

Οι Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts και Ronnie Wood μπήκαν στο στούντιο για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια για την ηχογράφηση του “Doom and Gloom“, στο Παρίσι με παραγωγό τον Don Was, με τον οποίον συνεργάστηκαν και στα προηγούμενα πέντε albums (Voodoo Lounge, Stripped, Bridges To Babylon, Licks Live, A Bigger Bang). To “Doom and Gloom” ήδη πωλείται στο iTunes και θα συμπεριλαμβάνεται στη νέα συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος με τίτλο ”GRRR!“, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 12 Νοεμβρίου.

Sunday # 28

Αυτές οι Παρασκευές που τελειώνουν ωραία...

 

1. Naima - John Coltrane

2. Manteca - Dizzy Gillespie

3. Summertime - Ella Fitzgerald and Louis Armstrong

4. Siboney - Connie Francis

5. Love me or leave me - Billie Holiday

6. I got dreams to remember - Otis Redding

7. I just want to make love to you - Etta James

8. Hold me tight - Evan Rachel Wood

9. I fall apart - Rory Gallacher

10. The engine driver - The Decemberists

Την καταλληλότερη στιγμή

                       Ξέρω ότι σας έχω ζαλίσει τα συκώτια τους τελευταίους μήνες για το ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το μεγαλύτερο δωρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους πολίτες της, αλλά σήμερα αξίζει ως Έλληνες να νιώθουμε περήφανοι. Ξέρω ότι μπορεί να φανεί σαν παυσίπονο για χώρες που ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, αλλά θυμηθείτε ότι μας βραβεύει ένας λαός ο οποίος πρόσφατα δοκιμάστηκε σκληρά από το ρατσιστικό μίσος και τη μισαλλοδοξία.

 Nobel Peace Prize awarded to European Union

We’re all on a journey
Down the hall of memories
Don’t worry bout what you ain’t got
Leave with a little bit of dignity
Never loved what I had
Always felt like I deserved more
But when I
Make it to the other side
That’s when we’ll settle up the score

Edge to Edge

                   Για όποιον προλάβει, το άλμα έχει μετατεθεί για τις 19:30 ώρα Ελλάδος.

...and its goodnight from

Eφυγε απ την ζωη πριν μερικες μέρες ένας από τους σημαντι κότερους στιχουργούς της ποπ μουσικής ιστορίας  και βασικός συνεργάτης του Burt Bucharach σε δεκάδες κλασικά τραγούδια του 20ου αιώνα, έφυγε από τη ζωή. Ήταν 91 ετών.
Ο Hal David γεννήθηκε το 1921 στην Νέα Υόρκη, σπούδασε δημοσιογραφία στο New York University. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ενώ δούλευε στη New York Post, οι πρώτοι του στίχοι χρησιμοποιήθηκαν και ηχογραφήθηκαν από τον  Sammy Kaye και τον Guy Lombardo το 1947.Το 1957 γνώρισε τον Burt Bucharach και από τότε μαζί, έγραψαν μερικά από τα πιο κλασικά ποπ διαμάντια της αμερικάνικης κουλτούρας. Το πρώτο τραγούδι που έγραψαν μαζί ήταν  ”The Story of My Life” που ηχογράφησε ο Marty Robbins. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1960 με το “Magic Moments” που ηχογράφησε ο Perry Como και στη συνέχεια ακολούθησαν για πάνω από 10 χρόνια να γράφουν δεκάδες συνεχόμενες επιτυχίες που ερμήνευσαν μεταξύ άλλων οι Dionne Warwick, The Carpenters, Dusty Springfield, B. J. Thomas, Gene Pitney, Tom Jones, Cilla Black και Jackie DeShannon μεταξύ άλλων. Για να συνειδητοποιήσει κανείς την συνεισφορά του Hal David στην ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ‘ 60, αρκεί μόνο να απαριθμήσει ορισμένα μόνο από τα από τα κλασικά τραγούδια που έγραψε μαζί με τον Burt Bucharach: “Wishin’ and Hopin’”‘, “Twenty-four Hours from Tulsa”, “Only Love Can Break a Heart”,  ”Make It Easy on Yourself”,  ”Don’t Make Me Over”, “Message to Michael”, “Windows of the World”, ”What The World Needs Now”, ”Raindrops Keep Fallin’ on My Head”, “Alfie”, “What’s New Pussycat”, “The Look of Love”, “Wives and Lovers”, “Casino Royale”, “I’ll Never Fall in Love Again”, “It Was Almost Like a Song”, “This Guy’s in Love with You”, “Anyone Who Had a Heart”, “Promises, Promises”, “Do You Know the Way to San Jose”, “A House Is Not a Home”, “Walk on By” και “Trains and Boats and Planes”.  Επίσης το 1969 έγραψε μαζί με τον John Barry το ”We Have All the Time in the World,” το οποίο ερμήνευσε ο Louis Armstrong για τις ανάγκες της ταινίας  James Bond “On Her Majesty’s Secret Service”. Την δεκαετία του ’70, και μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Burt Bucharach, ασχολήθηκε περισσότερα με την σκηνή του Nashville, γράφοντας τραγούδια που έγιναν country pop επιτυχίες μεταξύ άλλων και για τον Willie Nelson.
Έως και τον θάνατό του ο Hal David ήταν Πρόεδρος του National Academy of Popular Music και του Songwriters Hall of Fame.
πηγες : uncut october 12 , wikipedia, apotis4stis5 net 105,8.

geitonia recommends

Δημιουργήθηκαν τον Ιούλιο του 2010. Έχουν εμφανιστεί σε αρκετά στέκια – live stages της Αθήνας  αποσπώντας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Τον Ιανουάριο του 2011 ηχογράφησαν στο Shakti Studio του Simon Bloom (κατά κόσμο Συμεών Νικολαΐδη) ένα δείγμα του ρεπερτορίου τους αποτέλεσμα είναι ένα ανέκδοτο ηχογράφημα το οποίο περιλαμβάνει και την πολύ επιτυχημένη εκτέλεση στο "Who’ll pay reparations" του Gil Scott Heron, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στη λίστα με τα "Hot" του Εν Λευκώ 87,7

Sunday # 27

Dylan/Morrison

Για όσους δεν το είδαν στο twitter της εκπομπής. Δεν γίνεται να μην το ανεβάσουμε 

Skyfall

To νέο τραγούδι της σειράς James Bond από την Adele, Skyfall.Στέκεται επάξια δίπλα σε  Shirley Bassey,  Gladys Knight κ  Tina Turner.



Tα 10 καλύτερα σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone
Tom Jones, 'Thunderball' (1965)
Louis Armstrong, 'We Have All the Time in the World' (1969)
Matt Monro, 'From Russia With Love' (1963)
Madonna, 'Die Another Day' (2002)
Duran Duran, 'A View to a Kill' (1985)
Shirley Bassey, 'Diamonds Are Forever' (1971)
Nancy Sinatra, 'You Only Live Twice' (1967)
Carly Simon, 'Nobody Does It Better' (1977)
Shirley Bassey, 'Goldfinger' (1964)
Paul McCartney and Wings, 'Live and Let Die' (1973)

Tossing the coin

                        Ξεκίνησα να διαβάζω το συγκεκριμένο άρθρο πιο πολύ από ενδιαφέρον για το πώς κινούνται τα πράγματα εκτός του "ανεπτυγμένου" κόσμου. Στην πορεία, άρχισα να ταλαντεύομαι για την θέση της Ελλάδας στον κόσμο. Διαβάζοντας τις προτάσεις μικροχρηματοδότησης και εργαλείων πληροφόρησης που αναφέρει ο συγγραφέας, με σκοπό την παροχή χρηματοδοτικής ικανότητας σε περίπου 2,5 δις κατοίκους αναπτυσσόμενων χωρών, αναρωτιέμαι αν ο μέσος Έλληνας θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις ή αν είμαστε καλοί απλώς για να μπαίνουμε στο Facebook.

                           Ωστόσο, ουσιωδέστερα από το προηγούμενο πικρόχολο σχόλιο αντιλαμβάνομαι ότι εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος άλλος από αυτόν που ως τώρα ξέρουμε. Χώρες που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε παρακατιανές, μας έχουν προσπεράσει για τα καλά και αξιοποιούν την ευημερία τους για να απαλλαγούν εντελώς από τον βραχνά "ανεπτυγμένων" μπαμπάδων. Ο κόσμος προχωράει ταχύτατα και οι πόλοι και οι ισορροπίες δυνάμεων που μας δίδασκαν ως χθες είναι παρωχημένες. Ίσως και εμείς, αντί να εξασκούμαστε στο πώς θα εκτονώσουμε τα κόμπλεξ μας εκεί που μπορούμε, καλό θα ήταν να ατενίσουμε τον κόσμο πιο θαρραλέα και να στίψουμε το μυαλό μας σε παραγωγικότερα πράγματα από οπαδισμούς κάθε είδους. Αααα, και να ενημερωθούμε λίγο για τον κόσμο σήμερα, μπας και ξεστραβωθούμε λίγο.

            

                                                       Banking on Financial Inclusion

                                                                                by Daniel Schydlowsky

geitonia recommends

Γεννήθηκε το 1989. Οι γονείς της χώρισαν όταν εκείνη ήταν πολύ μικρή και ως ένα βαθμό τη μεγάλωσαν η γιαγιά και ο παππούς της. Ωστόσο τα μουσικά ερεθίσματα που πήρε από τους γονείς της την επηρέασαν, καθώς δηλώνει η ίδια, όσο τίποτε άλλο. Ο πατέρας της, Έλληνας μουσικός, ξεκίνησε να της μαθαίνει στα οχτώ της πιάνο και κιθάρα ενώ η Τζαμαϊκανή μητέρα της έπαιζε συνεχώς δίσκους από Mary J. Blige και Jill Scott. Κατά τη διάρκεια των καλλιτεχνικών σπουδών της  η Lianne άρχισε να ηχογραφεί τα πρώτα της demos, ενώ μέσω μιας γνωστής της κατέληξε να κάνει φωνητικά στην Paloma Faith. Το 2010 υπέγραψε με την Warner, τον επόμενο χρόνο έκανε περιοδεία με τους Bon Iver και τον Ιούλιο του 2012 κυκλοφόρησε το debut album της "Is Your Love Big Enough?", το οποίο ήταν μία από τις προτάσεις του BBC Sound of 2012 και μέχρι σήμερα έχει φτάσει μέχρι και το Νο 4 των UK charts.

Sunday #26

from the vault....

15 χρόνια απο τότε που κυκλοφόρησε το Urban Hymns. Τo ακουγαμε οταν είμασταν παιδιά στην παραλία τα βράδια παρέα.. πότε περασε ο καιρός ?

Ο μικρός Νασόπουλος μαθαίνει τον κόσμο

                        Δηλαδή τα αναπτυξιακά μέτρα που ανακαλύφθηκαν μετά τις εκλογές και τα σαράντα Ζάππεια είναι το flat tax; Τρομερά προοδευτικό οικονομικό εργαλείο, βγαλμένο από το μέλλον...

geitonia recommends

Πρώτο album μετά από την κυκλοφορία μερικών singles για το ντουέτο απ το San fransisco απ την εταιρεία Βlack Hole. To 2002 τραβηξαν το ενδιαφέρον του Tiesto με το summer calling.

60 Years

                             Για $24.99 δεν βγαίνεις μία Τετάρτη και τσιμπάς τα εξώφυλλα και το περιοδικό που μέσα έχει και το πρώτο τεύχος. Δεν είναι και άσχημα. 

                           Χρηστάρα, μιλώντας για επιχειρηματικές ιδέες, ας αναρωτηθούμε γιατί το περιοδικό αυτό κρατάει 60 χρόνια ενώ τα δικά μας το πολύ 15. Η κανονική τιμή του αν δεν κάνω λάθος είναι $8.99. Τι προεργασία και αυστηρά χρονοδιαγράμματα υπάρχουν στο editorial εκεί και πόσα προχειρογραμμένα άρθρα στο πόδι έχουμε διαβάσει και συνεχίζουμε να διαβάζουμε εδώ, στο βωμό του free; Καλό το τζάμπα αλλά όπως λέει και η μάνα μου, με πορδές δεν χτίζεις παλάτια. Που πήγες και χάθηκες ρε δημοσιογραφική έρευνα;

geitonia recommends

"Γιος" του Neil Young και του Nick Drake, "αδελφός" του Elliott Smith και του Steve Wynn, ο εκ Σηάτλ ορμώμενος Damien Jurado κλείνει δεκαπέντε χρόνια στη δισκογραφία  και συνεχίζει ένα δρόμο μοναχικό, μελαγχολικό, λίγο folk αλλά όχι ακριβώς.O Jurado έχει δημιουργήσει τον δέκατο δίσκο του ένα ηχητικό σύμπαν που "περιγράφει" μια φανταστική τοποθεσία με το όνομα Maraqopa.

Sunday # 25

Wilco - Sunloathe

Astronomy Photographer of the Year

         Μην χάσετε το βίντεο αυτό του BBC για κανένα λόγο. Είναι απλώς το καλύτερο τηλεοπτικό δίκτυο στον κόσμο.

Astronomy Photographer of the Year

Πες πες κάτι θα μείνει στο τέλος

Πολύ trendy η συζήτηση στις μέρες μας για τη βία.
Η βία είναι ίδια από όπου κι αν προέρχεται, είτε είναι κόκκινη, είτε μαύρη, είτε πράσινη κ.ο.κ.
Η βία είναι καταδικαστέα είτε πρόκειται για τον αφγανό που τρώει ξύλο στα φανάρια είτε για τον μπάτσο που τρώει πετριές στο σύνταγμα.
Η κουβέντα απλώθηκε κι άλλο για να ακούσουμε απ' το βήμα της βουλής ότι η ΧΑ είναι αριστερό κόμμα καθώς το μαρτυρά άλλωστε και η ιδεολογία της, "εθνικο-σοσιαλισμός".
Επίσης σε περίπτωση που σας ξέφυγε, η ΧΑ είχε και ενεργό ρόλο στο κίνημα των αγανακτισμένων.
Ο κασιμάτης -αυτό το τέρας της αρθογραφίας- πάει την κουβέντα ένα βήμα παρακάτω και μας πληροφορεί ότι: " οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή...Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει... ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς..."
Ο Σύριζα και το ΚΚΕ δεν καταδίκασαν τα γεγονότα που οδήγησαν τους νεκρούς στη Marfin αλλά χαιδεύουν τους αναρχικούς και τους λαθρομετανάστες. 
Ηχούν πολύ ωραία όλα αυτά σε μπόλικα αυτάκια αυτού του τόπου.Πες πες κάτι θα μείνει.
Είναι φιλότιμη η προσπάθεια που γίνεται να στρεβλωθεί η αλήθεια και η ιστορία, και στο τέλος να εντυπωθεί στο βαλλόμενο μυαλό μας ότι ΧΑ και Αριστερά είναι το ίδιο. Ότι κοινωνικός αγώνας είναι το ίδιο με τη φυλετική διάκριση.
Ελπίζω να τελειώσει σύντομα  αυτός ο "διάλογος".
Όποιος τάσσεται υπέρ αυτής της εξίσωσης 3 πράγματα μπορεί να είναι:
1)Ανιστόρητος 2)Ηλίθιος 3)Επιτήδειος.

Στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογέννεση

Eyes wide open?

                                 Πατώντας σε ένα σχόλιο του Χρήστου για τις διαφορετικές απόψεις, σκεφτόμουν λίγο το πόσο χρήσιμη είναι η τέχνη στο να αναδείξει αυτή τη διαφορετικότητα και έπειτα στο να μας αναγκάσει να παιδευτούμε πάνω σε αυτό και να το κατανοήσουμε.

                                Σίγουρα, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι η τέχνη στρατεύθηκε ακριβώς για αυτήν της την επιρροή, αλλά νομίζω ότι το ισοζύγιο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο όταν μιλάμε για τέχνη, μοιάζει να είναι συντριπτικά θετικό. Ιστορίες από διάφορα μέρη του κόσμου, διαφορετικοί άνθρωποι αλλά και με κοινές έγνοιες και διλήμματα πλαισιώνουν την παγκόσμια ποίηση, πεζογραφία, θέατρο και κινηματογράφο. Μπορεί κανείς, βέβαια, να διαβάζει μόνο αυτά που τον βολεύουν για να επιβεβαιώσει την βλακεία που τον δέρνει στο κεφάλι. Μπορεί, όμως, όταν συνήθως δεν φοβάται, να αφήσει τον εαυτό του να προβληματιστεί. Να διαβάσει για ιστορίες πάθους (από τον Μολιέρο στον Παπαδιαμάντη και μετά στον Τομ Ρόμπινς) ή να δει τρομακτικές ιστορίες (από τον Δουμά στον Βενέζη και μετά στον Μαντανιπούρ), που να βαρύνουν με ενοχές και να αφυπνίζουν τη σκέψη. Μπορεί να εκτονωθεί, ξεσπώντας στα γέλια με συμπεριφορές που ο ίδιος ποτέ δεν θα τολμούσε να δείξει (είτε με τον Βέγγο είτε με τον Σέλλερς). Μπορεί, επίσης, να μάθει, να καταλάβει και το πιο σημαντικό να κατανοήσει ότι δεν είναι ανάγκη να είμαστε όλοι ίδιοι αλλά και το πόσο μοιάζουμε σε πολλά βασικά πράγματα (είτε βλέπει κανείς τη σάτιρα του Κιτάνο πάνω στο Ζατοΐτσι είτε τον Στάθη Ψάλτη στο Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν είτε τον Τομ Χανκς στο Φορεστ Γκαμπ).

        Η τέχνη είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο του νου. Μέσω της τέχνης, μπορεί να κοιτάξει κάποιος μέσα στο χρόνο, να χρησιμοποιήσει αυτό που έμαθε για το χθες ώστε να αλλάξει το σήμερα και να κάνει καλύτερο το αύριο. Αρκεί να ανοίξει τα μάτια του στα έργα της ανθρώπινης διάνοιας και να μην φοβάται να τα κρίνει με ειλικρίνεια και τελικά να μάθει τον εαυτό του καλύτερα μέσα από αυτά. Απαντήσεις στην τέχνη υπάρχουν πολλές για όσα συμβαίνουν στη ζωή. Άλλωστε και αυτή μέρος της είναι. Απλώς, μένει πάντα στον άνθρωπο αν αυτό που ψάχνει είναι ειλικρίνεια ή εύκολες λύσεις. Μένει πάντα στον άνθρωπο να διαλέξει αν θα κατανοήσει τη διαφορετικότητα ή αν θα προτιμήσει να κλείσει ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά του.