Ζούμε σε ένα τρελό ελεύθερο; κόσμο

                           

  Έτος Κυρίου 2012

                         Η ανθρωπότητα έπειτα από αιματηρούς αγώνες έχει κατακτήσει πλέον έναν ασύλληπτο βαθμό οικουμενικότητας, ελευθερίας, ανθρωπιάς και αυτοσυνείδησης του ανθρώπου ως προς τη θέση του στη σφαίρα του αντιληπτού από το υποκείμενο κόσμου. Ή μήπως όχι; Μήπως κάποιες αντιλήψεις απλώς μεταλλάσσονται στο πέρασμα του χρόνου ώστε κάθε φορά οι αντιμαχόμενες πλευρές να αλλάζουν μορφή αλλά το διακύβευμα να παραμένει το ίδιο. Φως ή σκοτάδι; Και τι ρόλο παίζουν οι ακραίες αντιπαραθέσεις στη διαμάχη αυτή;

                         Ας αρχίσουμε από τα κράτη ή καλύτερα τους λαούς. Που πραγματικά επικρατεί πραγματικά το φως και που το σκοτάδι; Τι είναι χειρότερο; Η ωμή πραγματικότητα ενός αραβικού κόσμου που δεν αντέχει ούτε στη θέα του γυναικείου σώματος ή υποκρισία μίας κοινωνίας "πρότυπο" που για να θησαυρίσει "εξαφανίζει" την γυναικεία ύπαρξη;  Έπειτα η αντίδραση του Al Jazeera κατά την συνέντευξη του μέλους των FEMEN να κρύψει την εικόνα μιας γυναίκας που προβάλλει τα στήθη της δημόσια είναι μία μετριοπαθής εύλογη επιλογή ή ένας κόσμος που φοβάται την δική του γύμνια σε κάθε επίπεδο; 

                              Ταξιδεύοντας λίγο πιο βόρεια στην υπερορθόδοξη Ρωσία η καταδίκη σε φυλάκιση των δύο μελών των Pussy Riot σε δύο χρόνια φυλάκιση για "χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος" είναι μία δίκαιη καταδίκη ή μία καταδίκη κατόπιν παραγγελίας του ρωσικού εθνικισμού της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας; Νοτιότερα στα καθ' ημάς, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων!!!!!!!!!!!!!???????? που συμβουλεύει μία νεοναζιστική οργάνωση για το πώς θα γίνει "γλυκιά ελπίδα" για το λαό πρέπει να αντιμετωπιστεί σκληρά από την ίδια την εκκλησία ή  να αποδοκιμαστεί απλώς από τον λαό και να ψάξει ο ίδιος να βρει τη συγχώρεση του από τον θεό; Πηγαίνοντας δυτικότερα, μια κοινωνία που κατέχει τα πρωτεία όσον αφορά σκανδαλοθηρικές εφημερίδες και δίψα για γυμνό αλλά όταν της θίγουν την βασιλική οικογένεια ερεθίζεται, είναι απλώς πουριτανική ή προβάλλει στους άλλους τα κόμπλεξ της ξεπεσμένης αυτοκρατορίας; Και είναι σε τελική ανάλυση σημαντικότερο αυτό ή ότι στο χρηματοοικονομικό της κέντρο "μοχλεύεται" καθημερινά ο υλισμός και η "ευημερία" εμάς των "ανεπτυγμένων" και η εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων "αναπτυσσόμενων"; Τέλος το σχόλιο ενός υποψήφιου γερουσιαστή της παρακμάζουσας υπερδύναμης που αποτελούσε έμμεση αναφορά στο θέμα των εκτρώσεων, πόσο μεγάλο χάσμα και πόσο μεγάλη υποκρισία κρύβει για μία χώρα που θέτει συνεχώς όλο και βαθύτερα τον πάτο της πολιτισμικής καταβόθρας ενώ ταυτόχρονα ψηλαφίζει και το άλλο άκρο έχοντας παραδώσει κάποια από τα σημαντικότερα δείγματα πολιτισμού;

                                 Ξαναγυρνώντας στο σημείο που ξεκίνησα, υπάρχει ελπίδα να εξανθρωπιστεί αυτή η παγκόσμια ζούγκλα παρά τα τείχη μίσους που φροντίζουμε να χτίζουμε συνεχώς απέναντι στο διαφορετικό; Όταν τα γύρω μας είναι τόσο όμορφα παραδειγματιζόμαστε και δημιουργούμε τα καλύτερα μας επιτεύγματα ή είμαστε η ασχήμια που λειτουργεί ως αντιστάθμισμα; 
                                Όλα αυτά μπορεί να είναι βαρετά για πολλούς και το καταλαβαίνω είναι πολλές οι έγνοιες. Εξάλλου σε μια γειτονιά ο καθένας κουβαλάει διαφορετικές σκέψεις και πολλά βιώματα. 

                                   Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος! Ειλικρινά. Όλα θέλουν τον χρόνο και τον ανάλογο κόπο. Και εδώ είμαστε ακόμα στην αρχή. Μόλις φτάσαμε τις χίλιες αναρτήσεις! Και όπως λέει και ο Κορνάρος  στον Ερωτόκριτο "το ρόδο κι ο όμορφος ανθός γεννιέται μες στ' αγκάθι"!