Αυτά τα καλοκαίρια..

                           Θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρα καλοκαίρια με soundtrack στις αναμνήσεις Lee Hazlewood/Nancy Cinatra.

Πάντα επίκαιρο

Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων, βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων.

Τα διαμάντια είναι παντοτινά

Ας το παραδεχτούμε. Κάποιος τρολλάρει τον περισσό εκ των έσω.

Δυστυχώς δε βλέπω πολύ τηλεόραση κι έχω χάσει αυτά τα διαμαντάκια.



Αν το διανθίσουμε λίγο άνετα το κάνουμε σποτ της καλαμάτας για να πουλήσουμε διαρκείας.

 

...from the vault (1958)

Eξι συνολικα είναι οι ερμηνείες του do you wanna dance που εκαναν την εμφανισή τους μέσα στα 100 πρωτα τραγούδια της Αμερικής: η πρωτότυπη με τον Βbby freeman και οι εκτελέσεις του απ τους Βeach Boys, Del Shannon , Mamas amd the papas , Ramones και Βette Midler.Για τον freeman ηταν η πρώτη επιτυχία σε μια καριέρα που είχε ξεκινησει σε ηλικία 14 ετών με το συγκρότημα romancers πηγη: (uncut july 2012)

Περιθώριο επανεκκίνησης

                           Είναι κάποιες φορές που νιώθεις ότι κάποιες φράσεις τις ακούς μόνο εσύ, ότι κάποια λόγια τα καταλαβαίνεις μόνο εσύ. Κάπως έτσι, λοιπόν, άκουσα πρόσφατα αυτή τη φράση και από τότε δεν έχει σταματήσει να στριφογυρίζει στο μυαλό μου.

                              Σκέφτομαι πολλές φορές ότι ενώ η ζωή η ίδια είναι ένα μεγάλο ταξίδι, στην εποχή μας φερόμαστε στους εαυτούς μας ως σπρίντερ δίχως αύριο. Βάζουμε συνέχεια καταληκτικές ημερομηνίες, προσπαθούμε να παγιώσουμε σκαλοπάτια ευτυχίας, πολλές φορές θεωρώντας τα και απλώς τύχη, αντί να αντιλαμβανόμαστε ότι για πολλά απλά που μας κάνουν ευτυχισμένους, είναι αυτά μικρά μας επιτεύγματα, που όμως είμαστε ταυτόχρονα υπεύθυνοι να αγωνιστούμε να τα κρατήσουμε ζωντανά πολύ μετά από μία χρονική περίοδο στόχο.

                               Κάπως έτσι λοιπόν, αντί να μετράμε τις αντοχές μαραθωνοδρόμου που όλοι έχουμε, αφήνουμε να μας τυλίγει το κουβάρι των γεγονότων και να μας χτυπάει πότε πάνω στον ένα τοίχο και πότε στον άλλο. Και ξεχνάμε κάτι... πως όσα λάθη και σωστά να κάνουμε, αυτά είναι απλώς χνάρια για να μαθαίνουμε. Και πάντα μα πάντα έχουμε περιθώριο επανεκκίνησης.

HEATWAVE vs HANGOVER #2

HEATWAVE vs HANGOVER

Aquamarine You're my sexy little daydream deep blue, shallow green Gotta make it so Aquamarine send it up into the gulf stream deep blue, shallow green I won't let it go now is the dream

canção

1. Brazil --- Antonio Carlos Jobim    (wiki info)
2. Garota de Ipanema --- Astrud Gilberto, Joao Gilberto and Stan Getz
3. Jorge Ben Jor --- Mais que nada   (wiki info)
4. Joao Gilberto ---  Amoroso: Caminhos Cruzados   (wiki info)
5. Caetano Veloso ---  Sozinho        (wiki info)
6. Ceu  ---  Malemolencia             (wiki info)
7. Ceu  ---  Grains de Beaute
8. Sabrina Malheiros --- Cade Voce     (my space)

Και η Ελλαδα κύριε?

Δεν το πιστεύω που έχουμε φτάσει.το είδα και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο.Δεν περίμενα ποτέ ότι θα  υπάρχει τέτοια τρομοκρατία όσο αυτο. Πραγματικά ντρέπομαι για τον εαυτό μου και για τη χώρα μου.

Sunday # 16

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Εβλεπα ενα επεισόδιο χθες στην τηλεόραση απ το CSI NY όπου ακούγεται σε μια σκηνή σε ένα club ελαφρώς ρεμιξαρισμένο το in the air tonight. Ηταν το πρώτο προσωπικό single του Phil Collins μετά τους genesis, το οποίο κατάφερε να καταπλήξει τους πάντες διότι γνωρίσε μεγαλύτερη επιτυχία απ αυτή που είχε με το συγκρότημα. To κομμάτι το έγραψε θέλοντας να εκφράσει τον εκνευρισμό απ τον χωρισμό με την γυναίκα του adrea to 1979.

..and its goodnight from

Κανένας έπαινος, κανένα review, καμία αξιολόγηση δε θα μπορέσει ποτέ να αποθεώσει επαρκέστερα το ‘I Feel Love’ από την ατάκα που είπε ο Brian Eno στον David Bowie όταν το άκουσε για πρώτη φορά. Βρίσκονταν και οι δύο στο Βερολίνο ολοκληρώνοντας το ‘Heroes’, το δεύτερο μέρος της καθοριστικής τριλογίας που συνέθεσαν για τον Βowie εκεί στα τέλη των 70s. Ο Eno, λοιπόν, μπήκε στο στούντιο και του είπε «αυτός είναι ο ήχος του μέλλοντος», έβαλε το δίσκο να παίζει και πρόσθεσε «αυτό είναι, μην το ψάχνεις παραπέρα – θα αλλάξει τον ήχο των clubs για τα επόμενα 15 χρόνια». Να το παίξουμε στις 9 Ιουνίου τι λέτε??