Ταμπού

                    Απλές παρατηρήσεις τώρα που ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι:

           Αφού ζούμε σε μία εποχή. όπου όλοι το παίζουν άνετοι στις συζητήσεις για το σεξ και δεν υπάρχουν φαινομενικά ταμπού (διότι... τελικά μάλλον ισχύει το όσο πιο πολύ μιλάμε για αυτό, τόσο λιγότερο το κάνουμε), να πέσουν και τα ταμπού γύρω από το θέμα της ηλικίας και να σταματήσουν όλα τα γεροντομπάμπαλα να το παίζουν έφηβοι.

             Πάρτε το απόφαση: Και επιστημονικά, η βιολογική ακμή επέρχεται στις ηλικίες 25-27. Αγγίζεις το ζενίθ και μετά με κόπο προσπαθείς να το διατηρήσεις όσο περισσότερα χρόνια μπορείς, που πιστέψτε με, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις δεν ξεπερνούν τα δέκα. Και θα μου πείτε τώρα εσύ τι ζόρι τραβάς αν ο άλλος έτσι νιώθει.

                 Τραβάω ζόρι γιατί όταν σε φτύνουν δεν ψιχαλίζει, σε φτύνουν! Όταν κοντεύεις να πατήσεις τα τριάντα ή τα σαράντα και φέρεσαι σαν δεκαπεντάχρονο, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεσαι κιόλας. Συνήθως, αυτό που γίνεσαι είναι μία μίξη μπάρμπα ή θειάς από αυτούς που βλέπουν Αυτιά και Παπαδάκη το πρωί και βλαμμένου που τρακάρει με γερμά γιατί χαζεύει στο κινητό. Δεν μπορείς να διαβάζεις κάθε πα....ια που ανεβαίνει στο ίντερνετ και να την μεταφέρεις ως θέσφατο σε μία συζήτηση. Και τέλος πάντων δεν μπορεί να θεωρείς τη γενική μαλάκυνση δικαίωμα και μετά να αρχίζεις τη μίρλα για τους Γερμανούς που για όλα φταίνε.

                 Εν κατακλείδι η σοβαροφάνεια ποτέ δεν ήταν και δεν θα γίνει σοβαρότητα. Όταν ανοίγει κανείς το ρημάδι και από μέσα βγαίνουν βατράχια, τότε θα γελάνε και τα σαλιγκάρια.-