and its goodnight from...

Νεκρός βρέθηκε στο σπίτι του στο Chicago, ο γνωστός ροκ και φολκ τραγουδοποιός. Ήταν 67 ετών και φέτος συμπλήρωνε τα 50 χρόνια του στη  μουσική, μισό αιώνα συνολικά, μια και το πρώτο του single στην Chess Records το ηχογράφησε σε ηλικία 17 ετών.
 Kάποια στιγμή ήμουν για καφέ στο high fidelity στην σόλωνος, σε ένα πινακάκι είχε γραμμένα με κιμωλία τα τοπ 5 τραγούδια της εβδομάδας, στο πνεύμα φυσικά της αγαπημένης ταινίας .Στην 1η θέση ήταν ο Τerry  Callier .

εδω η κομματ;άρα παρέα με massive attack

Ζούμε σε ένα τρελό ελεύθερο; κόσμο

                           

  Έτος Κυρίου 2012

                         Η ανθρωπότητα έπειτα από αιματηρούς αγώνες έχει κατακτήσει πλέον έναν ασύλληπτο βαθμό οικουμενικότητας, ελευθερίας, ανθρωπιάς και αυτοσυνείδησης του ανθρώπου ως προς τη θέση του στη σφαίρα του αντιληπτού από το υποκείμενο κόσμου. Ή μήπως όχι; Μήπως κάποιες αντιλήψεις απλώς μεταλλάσσονται στο πέρασμα του χρόνου ώστε κάθε φορά οι αντιμαχόμενες πλευρές να αλλάζουν μορφή αλλά το διακύβευμα να παραμένει το ίδιο. Φως ή σκοτάδι; Και τι ρόλο παίζουν οι ακραίες αντιπαραθέσεις στη διαμάχη αυτή;

                         Ας αρχίσουμε από τα κράτη ή καλύτερα τους λαούς. Που πραγματικά επικρατεί πραγματικά το φως και που το σκοτάδι; Τι είναι χειρότερο; Η ωμή πραγματικότητα ενός αραβικού κόσμου που δεν αντέχει ούτε στη θέα του γυναικείου σώματος ή υποκρισία μίας κοινωνίας "πρότυπο" που για να θησαυρίσει "εξαφανίζει" την γυναικεία ύπαρξη;  Έπειτα η αντίδραση του Al Jazeera κατά την συνέντευξη του μέλους των FEMEN να κρύψει την εικόνα μιας γυναίκας που προβάλλει τα στήθη της δημόσια είναι μία μετριοπαθής εύλογη επιλογή ή ένας κόσμος που φοβάται την δική του γύμνια σε κάθε επίπεδο; 

                              Ταξιδεύοντας λίγο πιο βόρεια στην υπερορθόδοξη Ρωσία η καταδίκη σε φυλάκιση των δύο μελών των Pussy Riot σε δύο χρόνια φυλάκιση για "χουλιγκανισμό υποκινούμενο από θρησκευτικό μίσος" είναι μία δίκαιη καταδίκη ή μία καταδίκη κατόπιν παραγγελίας του ρωσικού εθνικισμού της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας; Νοτιότερα στα καθ' ημάς, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων!!!!!!!!!!!!!???????? που συμβουλεύει μία νεοναζιστική οργάνωση για το πώς θα γίνει "γλυκιά ελπίδα" για το λαό πρέπει να αντιμετωπιστεί σκληρά από την ίδια την εκκλησία ή  να αποδοκιμαστεί απλώς από τον λαό και να ψάξει ο ίδιος να βρει τη συγχώρεση του από τον θεό; Πηγαίνοντας δυτικότερα, μια κοινωνία που κατέχει τα πρωτεία όσον αφορά σκανδαλοθηρικές εφημερίδες και δίψα για γυμνό αλλά όταν της θίγουν την βασιλική οικογένεια ερεθίζεται, είναι απλώς πουριτανική ή προβάλλει στους άλλους τα κόμπλεξ της ξεπεσμένης αυτοκρατορίας; Και είναι σε τελική ανάλυση σημαντικότερο αυτό ή ότι στο χρηματοοικονομικό της κέντρο "μοχλεύεται" καθημερινά ο υλισμός και η "ευημερία" εμάς των "ανεπτυγμένων" και η εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων "αναπτυσσόμενων"; Τέλος το σχόλιο ενός υποψήφιου γερουσιαστή της παρακμάζουσας υπερδύναμης που αποτελούσε έμμεση αναφορά στο θέμα των εκτρώσεων, πόσο μεγάλο χάσμα και πόσο μεγάλη υποκρισία κρύβει για μία χώρα που θέτει συνεχώς όλο και βαθύτερα τον πάτο της πολιτισμικής καταβόθρας ενώ ταυτόχρονα ψηλαφίζει και το άλλο άκρο έχοντας παραδώσει κάποια από τα σημαντικότερα δείγματα πολιτισμού;

                                 Ξαναγυρνώντας στο σημείο που ξεκίνησα, υπάρχει ελπίδα να εξανθρωπιστεί αυτή η παγκόσμια ζούγκλα παρά τα τείχη μίσους που φροντίζουμε να χτίζουμε συνεχώς απέναντι στο διαφορετικό; Όταν τα γύρω μας είναι τόσο όμορφα παραδειγματιζόμαστε και δημιουργούμε τα καλύτερα μας επιτεύγματα ή είμαστε η ασχήμια που λειτουργεί ως αντιστάθμισμα; 
                                Όλα αυτά μπορεί να είναι βαρετά για πολλούς και το καταλαβαίνω είναι πολλές οι έγνοιες. Εξάλλου σε μια γειτονιά ο καθένας κουβαλάει διαφορετικές σκέψεις και πολλά βιώματα. 

                                   Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος! Ειλικρινά. Όλα θέλουν τον χρόνο και τον ανάλογο κόπο. Και εδώ είμαστε ακόμα στην αρχή. Μόλις φτάσαμε τις χίλιες αναρτήσεις! Και όπως λέει και ο Κορνάρος  στον Ερωτόκριτο "το ρόδο κι ο όμορφος ανθός γεννιέται μες στ' αγκάθι"!

geitonia recommends

Οι Chris Robinson Brotherhood είναι το συγκρότημα που ικανοποιεί αυτή την εποχή τη φιλοσοφία του τραγουδιστή των Black Crowes πάνω στην μουσική. Βασισμένο πάνω στoν ήχο  των Grateful Dead (με μέλη των οποίων πρόσφατα περιόδευσαν μαζί) και των allman brothers band το "Big Moon Ritual" μπλέκει την ψυχεδέλεια με την country, την soul με το space rock  Eξαιρετικό!!

Sunday # 30

Νίκος Καζαντζάκης

«Αν ήταν στη ζωή μου να διάλεγα ένα ψυχικό οδηγό, ένα Γκουρού, όπως λένε οι Ιντοί,
ένα Γέροντα, όπως λένε οι καλόγεροι στο 'Αγιον'Ορος, σίγουρα θα διάλεγα το Ζορμπά». 

Γιατί αυτός είχε ό,τι χρειάζεται ένας καλαμαράς για να σωθεί: την πρωτόγονη ματιά που αδράχνει ψηλάθε σαϊτευτά τη θροφή της, τη δημιουργικιά, κάθε πρωί ανανεούμενη αφέλεια να βλέπει ακατάπαυτα για πρώτη φορά τα πάντα και να δίνει παρθενιά στα αιώνια καθημερινά στοιχεία 

-αγέρα, θάλασσα, φωτιά, γυναίκα, ψωμί, τη σιγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σα νά'χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από την ψυχή, και τέλος το άγριο γάργαρο γέλιο, από βαθιά πηγή, βαθύτερο από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά, ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει

 -και γκρέμιζε- όλους τους φράχτες -ηθική, θρησκεία, πατρίδα- που άσκωσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος, για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα του.

 

Σήμερα συμπληρώνονται 55 χρόνια από το θάνατο του σπουδαιότερου έλληνα λογοτέχνη.

Το ιντερνετικό lifo κάνει ένα οπτικοακουστικό αφιέρωμα εδώ, απ' το οποίο κλέβω ένα απόσπασμα :

Μακάρι ο έλληνας πάντως να ταν στ΄αλήθεια έτσι.

Ο Mike και μετά το χάος

                     Για να εξηγούμαστε, το τυπάκι έχει πολύ ωραία φωνή. Και η ιστορία του ,από τα ελάχιστα έως καθόλου Πορτογαλικά που καταλαβαίνω, είναι ότι ζει από την κιθάρα του τραγουδώντας στην παραλία της κωμόπολης του στη Βραζιλία. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, δάκρυσα από το γέλιο σε αυτή την διασκευή του Love Hurts. O Βάγγος, που μεγαλώσαμε μαζί σε μικρή κοινωνία, νομίζω καταλαβαίνει το σεβασμό που έχω σε αυτές τις καλτ φιγούρες οι οποίες συνοδεύουν τα παιδικά χρόνια μας.

Απολυτότητες

                               Πώς γράφει κανείς για αυτά που του αρέσουν; Πώς περιγράφεις τον τρόπο που θες να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα; Καμιά φορά σκέφτεσαι το ακριβώς αντίθετο. Σκέφτεσαι, πως δεν θέλεις να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και τα γεγονότα.  

                       Σίγουρα στα καθ' ημάς βιώνουμε την δεκαετία του μισοάδειου ποτηριού, της μεμψιμοιρίας αλλά και των πραγματικά δύσκολων καταστάσεων. Υπάρχουν προβλήματα που με ένα απόλυτο και αντικειμενικό τρόπο σε περιορίζουν από το να ονειρεύεσαι και να σχεδιάζεις μυριάδες αλλά, απλά και εξωτικά σχέδια. Υπάρχει όμως και μία τεράστια γκρίζα σφαίρα που πλανιέται πάνω από πολλές συζητήσεις που κάνω τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτά τα σχετικά προβλήματα, η ακύρωση σχεδίων και φιλοδοξιών που αφαιρούν χαμόγελα και αισιοδοξία. Οπωσδήποτε όλα αυτά είναι σεβαστοί πόθοι που αξίζουν κάθε σεβασμό, αλλά ενίοτε αναρωτιέσαι: γιατί είναι τόσο δύσκολο να χωριστεί η ανάγκη από την επιθυμία; τι μας κάνει φτωχότερους, το να ζούμε με λίγα ή το να ζητάμε περισσότερα που μας λείπουν;

                                   Σίγουρη απάντηση δεν υπάρχει. Μπορεί αυτά τα περισσότερα να είναι αυτά που μας καθορίζουν και χαρτογραφούν το είναι και τα θέλω της ψυχής μας. Αλλά όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω το εξής: αυτό που αφαιρεί την περισσότερη ευτυχία από τη ζωή μας είναι η αδυναμία μας να δώσουμε συναίσθημα στο παρόν μας φαντασιωνόμενοι ένα διαφορετικό μέλλον, που επειδή δεν είναι απτό, δεν έχει μετουσιωθεί σε πραγματικότητα, είναι πάντα "καλύτερο". Ίσως είναι απλώς προσωπικό βίωμα, αλλά αυτό που με κάνει πάντα ευτυχισμένο είναι η προσπάθεια και η διαδρομή προς κάτι ωραίο. Δεν έχει σημασία πόσο χρόνο θα πάρει ή αν το αποτέλεσμα πραγματώνεται διαφορετικά από την φαντασία, αλλά τα χνάρια που αφήνει αυτή η διαδρομή. Νομίζω εκεί ανακαλύπτεις αυτά που πραγματικά σου αρέσουν, εκεί βρίσκεις αυτά που σε ολοκληρώνουν ως άνθρωπο. Εν κατακλείδι, νομίζω, ότι για να ατενίσεις με μεγαλύτερη αισιοδοξία το αύριο, πρέπει πρώτα να γεμίσεις με νόημα αυτά που κάνεις σήμερα. Όπως λέει και το τραγούδι που ανέβασε ο Βάγγος:

 "aaahh... 

that was it..

 the truth at last ...

 everything would have been love"

γειτονια recommends

Wild Nothing είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Jack Tatum από την Virginia.Dream pop, shoegaze, indie pop, tweegaze με επιρροές My Bloody Valentine, Shop Assistants και Cocteau Twins.
 Παλιότερα έπαιζε με μία surf rock μπάντα ονόματι Facepaint. Υπήρξε τραγουδιστής και στιχουργός στο indie pop project Jack & The Whale. Το καλοκαίρι του 2009 φοιτητής στο τμήμα τεχνολογίας Virginia College, αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του solo project. Ανέλαβε o ίδιος κιθάρα, μπάσο, synthesize και drums. Αυτό είναι το δεύτερο album απ την φανταστική Βella Union και απ τα καλύτερα που άκουσα φέτος.

θεοχαρης , Τσακ Νορις, Τσαρλς Μπρονσον

αποσπασμα στην εκπομπή των πολύ καλών laternative στις 16/10. Εχω πεθάνει στα γέλια.

geitonia recommends

 Η Johanna είναι του '90 και η Klara του '93. Οι δύο αδελφές ξεκίνησαν να γράφουν μουσική το 2007 και πρώτη τους κίνηση ήταν να στείλουν ένα demo τους σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Τράβηξαν τα βλέμματα πάνω τους το 2008, όταν ανέβασαν στο YouTube μία διασκευή στο "Tiger Mountain Peasant Song" των Fleet Foxes. Σε μία συναυλία των Fleet Foxes στην Ολλανδία, η μπάντα τους κάλεσε να εμφανιστούν μαζί τους και να παίξουν τη διασκευή τους live. To 2010 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους album "The Big Black & The Blue". Το δεύτερο album τους "The Lion's Roar" κυκλοφόρησε μόλις τον Ιανουάριο του 2012, έγινε αμέσως Νο.1 στη Σουηδία και έχει φτάσει μέχρι και το Νο.35 του Βρετανικού chart.


Για δειτε και εδω πως μεγάλωσαν στο φετινό bestival

Sunday # 29

Carol Ann Susi

Σε πρώτη παγκόσμια  και διαγαλαξιακή μετάδοση σας παρουσιάζω την κυρία που η φωνή της κάνει πάταγο στο Big Bang Theory... Η μία και μοναδική Mrs. Wolowitz.( Τωρα που βρήκε και γκόμενο ποιος την πιάνει!!)

geitonia recommends

Το σχήμα αποτελείται από τους Ben Chasny (Six Organs Of Admittance), Richard Bishop (Sun City Girls) και Chris Corsano. Η Rangda είναι η βασίλισσα των δαιμόνων σύμφωνα με τη μυθολογία του Μπαλί. Ανεξάρτητα, όλοι τους έχουν συμμετάσχει σε δεκάδες projects, ως Rangda όμως έχουν κυκλοφορήσει μόνο δύο albums, το "False Flag" του 2010 και το "Formerly Extinct" που βγήκε μόλις στα τέλη Σεπτεμβρίου.Περισσότερα εδω

Νεο βιντεο από ΧΧ

Django unchained

    Τρομακτικά ποιοτικό καστ και αναγνώριση της πεταμένης ταλεντάρας που ακούει στο όνομα Jonah Hill. Υλικό για ταινιάρα; Ας ελπίσουμε...

fresh produce

Οι Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts και Ronnie Wood μπήκαν στο στούντιο για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια για την ηχογράφηση του “Doom and Gloom“, στο Παρίσι με παραγωγό τον Don Was, με τον οποίον συνεργάστηκαν και στα προηγούμενα πέντε albums (Voodoo Lounge, Stripped, Bridges To Babylon, Licks Live, A Bigger Bang). To “Doom and Gloom” ήδη πωλείται στο iTunes και θα συμπεριλαμβάνεται στη νέα συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος με τίτλο ”GRRR!“, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 12 Νοεμβρίου.

Sunday # 28

Αυτές οι Παρασκευές που τελειώνουν ωραία...

 

1. Naima - John Coltrane

2. Manteca - Dizzy Gillespie

3. Summertime - Ella Fitzgerald and Louis Armstrong

4. Siboney - Connie Francis

5. Love me or leave me - Billie Holiday

6. I got dreams to remember - Otis Redding

7. I just want to make love to you - Etta James

8. Hold me tight - Evan Rachel Wood

9. I fall apart - Rory Gallacher

10. The engine driver - The Decemberists

Την καταλληλότερη στιγμή

                       Ξέρω ότι σας έχω ζαλίσει τα συκώτια τους τελευταίους μήνες για το ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το μεγαλύτερο δωρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους πολίτες της, αλλά σήμερα αξίζει ως Έλληνες να νιώθουμε περήφανοι. Ξέρω ότι μπορεί να φανεί σαν παυσίπονο για χώρες που ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, αλλά θυμηθείτε ότι μας βραβεύει ένας λαός ο οποίος πρόσφατα δοκιμάστηκε σκληρά από το ρατσιστικό μίσος και τη μισαλλοδοξία.

 Nobel Peace Prize awarded to European Union

We’re all on a journey
Down the hall of memories
Don’t worry bout what you ain’t got
Leave with a little bit of dignity
Never loved what I had
Always felt like I deserved more
But when I
Make it to the other side
That’s when we’ll settle up the score

Edge to Edge

                   Για όποιον προλάβει, το άλμα έχει μετατεθεί για τις 19:30 ώρα Ελλάδος.

...and its goodnight from

Eφυγε απ την ζωη πριν μερικες μέρες ένας από τους σημαντι κότερους στιχουργούς της ποπ μουσικής ιστορίας  και βασικός συνεργάτης του Burt Bucharach σε δεκάδες κλασικά τραγούδια του 20ου αιώνα, έφυγε από τη ζωή. Ήταν 91 ετών.
Ο Hal David γεννήθηκε το 1921 στην Νέα Υόρκη, σπούδασε δημοσιογραφία στο New York University. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ενώ δούλευε στη New York Post, οι πρώτοι του στίχοι χρησιμοποιήθηκαν και ηχογραφήθηκαν από τον  Sammy Kaye και τον Guy Lombardo το 1947.Το 1957 γνώρισε τον Burt Bucharach και από τότε μαζί, έγραψαν μερικά από τα πιο κλασικά ποπ διαμάντια της αμερικάνικης κουλτούρας. Το πρώτο τραγούδι που έγραψαν μαζί ήταν  ”The Story of My Life” που ηχογράφησε ο Marty Robbins. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1960 με το “Magic Moments” που ηχογράφησε ο Perry Como και στη συνέχεια ακολούθησαν για πάνω από 10 χρόνια να γράφουν δεκάδες συνεχόμενες επιτυχίες που ερμήνευσαν μεταξύ άλλων οι Dionne Warwick, The Carpenters, Dusty Springfield, B. J. Thomas, Gene Pitney, Tom Jones, Cilla Black και Jackie DeShannon μεταξύ άλλων. Για να συνειδητοποιήσει κανείς την συνεισφορά του Hal David στην ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ‘ 60, αρκεί μόνο να απαριθμήσει ορισμένα μόνο από τα από τα κλασικά τραγούδια που έγραψε μαζί με τον Burt Bucharach: “Wishin’ and Hopin’”‘, “Twenty-four Hours from Tulsa”, “Only Love Can Break a Heart”,  ”Make It Easy on Yourself”,  ”Don’t Make Me Over”, “Message to Michael”, “Windows of the World”, ”What The World Needs Now”, ”Raindrops Keep Fallin’ on My Head”, “Alfie”, “What’s New Pussycat”, “The Look of Love”, “Wives and Lovers”, “Casino Royale”, “I’ll Never Fall in Love Again”, “It Was Almost Like a Song”, “This Guy’s in Love with You”, “Anyone Who Had a Heart”, “Promises, Promises”, “Do You Know the Way to San Jose”, “A House Is Not a Home”, “Walk on By” και “Trains and Boats and Planes”.  Επίσης το 1969 έγραψε μαζί με τον John Barry το ”We Have All the Time in the World,” το οποίο ερμήνευσε ο Louis Armstrong για τις ανάγκες της ταινίας  James Bond “On Her Majesty’s Secret Service”. Την δεκαετία του ’70, και μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Burt Bucharach, ασχολήθηκε περισσότερα με την σκηνή του Nashville, γράφοντας τραγούδια που έγιναν country pop επιτυχίες μεταξύ άλλων και για τον Willie Nelson.
Έως και τον θάνατό του ο Hal David ήταν Πρόεδρος του National Academy of Popular Music και του Songwriters Hall of Fame.
πηγες : uncut october 12 , wikipedia, apotis4stis5 net 105,8.

geitonia recommends

Δημιουργήθηκαν τον Ιούλιο του 2010. Έχουν εμφανιστεί σε αρκετά στέκια – live stages της Αθήνας  αποσπώντας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Τον Ιανουάριο του 2011 ηχογράφησαν στο Shakti Studio του Simon Bloom (κατά κόσμο Συμεών Νικολαΐδη) ένα δείγμα του ρεπερτορίου τους αποτέλεσμα είναι ένα ανέκδοτο ηχογράφημα το οποίο περιλαμβάνει και την πολύ επιτυχημένη εκτέλεση στο "Who’ll pay reparations" του Gil Scott Heron, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στη λίστα με τα "Hot" του Εν Λευκώ 87,7

Sunday # 27

Dylan/Morrison

Για όσους δεν το είδαν στο twitter της εκπομπής. Δεν γίνεται να μην το ανεβάσουμε 

Skyfall

To νέο τραγούδι της σειράς James Bond από την Adele, Skyfall.Στέκεται επάξια δίπλα σε  Shirley Bassey,  Gladys Knight κ  Tina Turner.



Tα 10 καλύτερα σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone
Tom Jones, 'Thunderball' (1965)
Louis Armstrong, 'We Have All the Time in the World' (1969)
Matt Monro, 'From Russia With Love' (1963)
Madonna, 'Die Another Day' (2002)
Duran Duran, 'A View to a Kill' (1985)
Shirley Bassey, 'Diamonds Are Forever' (1971)
Nancy Sinatra, 'You Only Live Twice' (1967)
Carly Simon, 'Nobody Does It Better' (1977)
Shirley Bassey, 'Goldfinger' (1964)
Paul McCartney and Wings, 'Live and Let Die' (1973)

Tossing the coin

                        Ξεκίνησα να διαβάζω το συγκεκριμένο άρθρο πιο πολύ από ενδιαφέρον για το πώς κινούνται τα πράγματα εκτός του "ανεπτυγμένου" κόσμου. Στην πορεία, άρχισα να ταλαντεύομαι για την θέση της Ελλάδας στον κόσμο. Διαβάζοντας τις προτάσεις μικροχρηματοδότησης και εργαλείων πληροφόρησης που αναφέρει ο συγγραφέας, με σκοπό την παροχή χρηματοδοτικής ικανότητας σε περίπου 2,5 δις κατοίκους αναπτυσσόμενων χωρών, αναρωτιέμαι αν ο μέσος Έλληνας θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις ή αν είμαστε καλοί απλώς για να μπαίνουμε στο Facebook.

                           Ωστόσο, ουσιωδέστερα από το προηγούμενο πικρόχολο σχόλιο αντιλαμβάνομαι ότι εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος άλλος από αυτόν που ως τώρα ξέρουμε. Χώρες που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε παρακατιανές, μας έχουν προσπεράσει για τα καλά και αξιοποιούν την ευημερία τους για να απαλλαγούν εντελώς από τον βραχνά "ανεπτυγμένων" μπαμπάδων. Ο κόσμος προχωράει ταχύτατα και οι πόλοι και οι ισορροπίες δυνάμεων που μας δίδασκαν ως χθες είναι παρωχημένες. Ίσως και εμείς, αντί να εξασκούμαστε στο πώς θα εκτονώσουμε τα κόμπλεξ μας εκεί που μπορούμε, καλό θα ήταν να ατενίσουμε τον κόσμο πιο θαρραλέα και να στίψουμε το μυαλό μας σε παραγωγικότερα πράγματα από οπαδισμούς κάθε είδους. Αααα, και να ενημερωθούμε λίγο για τον κόσμο σήμερα, μπας και ξεστραβωθούμε λίγο.

            

                                                       Banking on Financial Inclusion

                                                                                by Daniel Schydlowsky