Rear Window

Και ένα από τα καλύτερα των αρχών του Ιουλίου για όσους από εμάς κάνουμε Summer in the city.

Αφιέρωμα Χίτσκοκ στο Άστυ

Καλοκαίρι

Και καθώς βαδίζουμε για φουλ του Καλοκαιριού και ένα  Ιούλιο τζετ..

Μία κατηγορία μόνοι μας

    Από σχετικό άρθρο του in.gr:

    «Δεν θα δοθεί άλλη παράταση», όπως τονίζει σε σχετική ανάρτηση στο Twitter ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων Χάρης Θεοχάρης.

Περιμένω απάντηση από καμιά γιαγιά από την Κάρπαθο για διευκρινιστικές στο Ε1.

Hey Now

Malnutrition

           Ξέρω ότι σήμερα είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτεί κανείς οποιονδήποτε σκοπό, οργάνωση ή καμπάνια. Απλά μέσα στις τόσες αηδίες και εταιρικές προπαγάνδες που μας κατακλύζουν καθημερινά, πιστεύω ότι αξίζει κανείς να αφιερώσει μία ωρούλα για να χαζέψει δύο ιστοτόπους. 

          Ο πρώτος είναι η the one campaign. Δυστυχώς, αν διαβάσει κανείς το διοικητικό συμβούλιο της πρωτοβουλίας του Bono και άλλων, θα καταλάβει ότι πολλοί έχουν πάει εκεί για ψυχή, που λένε και στο χωριό μου. Άτομα σαν την Κοντολίζα Ράις μόνο για να ξεπλύνουν αμαρτίες και να επικυρώσουν το lifestyle του πλούσιου αμερικανού φιλάνθρωπου συμμετέχουν σε αυτά τα πράγματα.

         Ο δεύτερος είναι ο IFAD, το επίσημο κομμάτι αυτής της προσπάθειας ως ειδικευμένη υπηρεσία του ΟΗΕ. Ξέρω ότι ο ΟΗΕ έχει χίλια δυο κουτσά στραβά αλλά δεν παύει έστω και υπό χειραγώγηση να έχει προσφέρει πολλά σημαντικά στην ανθρωπότητα. Σε αυτόν τον ιστότοπο θα σας πρότεινα να δώσετε και το περισσότερο βάρος.

       Όλα αυτά μπορείτε να τα κάνετε και συνοδεία μουσικής. Με την πρωτοβουλία AGIT8 η one campaign με τη συνεργασία μεγάλων της μουσικής διασκευάζει τραγούδια  που έχουν συνδεθεί με την έκφραση διαμαρτυρίας.  

              

Επιτομή Μπανανίας

             Δηλαδή ο στόχος της ΕΡΤ έπρεπε να είναι να προβάλλει τον οχετό των άλλων καναλιών, ώστε να έχει τηλεθέαση; Αλλά όπως σωστά λέει ο Χρηστάρας, όταν όλοι οι άλλοι σε αβαντάρουν τι να την κάνεις την ΕΡΤ;

            Προσωπικά να πω ότι μου έχει σηκωθεί η τρίχα με αυτά που βλέπω. Όποια και αν είναι η εξυγίανση που χρειάζεται η ΕΡΤ, αυτές οι λύσεις πονάει χέρι, κόβει χέρι, αυτή η εικόνα με τα ΜΑΤ έξω από τη Μουρούζη  είναι καθεστώς απόλυτης μπανανίας.

Απαντήσεις

                 Για όποιον έχει βασικές ερωτήσεις για τα τεκτενόμενα γύρω του, για τα διαμάντια που ακούει κάθε μέρα, για την προπαγάνδα φόβου των μέσων, για το φασισμό που εξαπλώνεται σαν τη γουρνογκατζίλα, υπάρχει ένα ανάγνωσμα που όταν το ολοκληρώσει κανείς θα αναφωνήσει:

"Ναι ρε πούστη μου, δεν είμαι μόνος. Υπάρχει κάποιος που με νιώθει."

Αν και γνώριμος σε εμάς από την οικονομική ιστορία, ο καθηγητής Κάρλο Τσιπόλα δίνει ρεστά σε ένα ανάγνωσμα "παυσίπονο".

Your Drums...

    Μας τους είχε συστήσει ο Βαγγέλης καιρό πριν.

Rockwave 2013

Εντάξει το παραδέχομαι δεν σκαμπάζω και πολλά από μουσική αλλά πρώτο όνομα στο Rockwave η Lana del Rey?Άντε και του χρόνου ο Πλούταρχος...

Top five records

             Και για να ξεφύγουμε λίγο από τα κωμικοτραγικά της εγχώριας επικαιρότητας σας προτείνω  να διαβάσετε αυτήν την - κάπως παλιά - συνέντευξη ενός από τους "όμορφους" ανθρώπους της εποχής μας.

 

"We like lists because we don't want to die"

Lucky

  Αυτό το γνώριμο αίσθημα του up all night, μυρίζει ελληνικό καλοκαίρι.

Γιατί;

             Παραθέτω ένα ενδιαφέρον κείμενο από τη Lifo, το οποίο προσπαθώντας να αναφερθεί στις απόψεις της ιστορικού-επιστήμονα Μαρίας Ρεπούση, ξεδιπλώνει μία δική του λογική. Δεν είναι ότι διαφωνώ σε κάτι ιδιαίτερο με το κείμενο. Είναι που προσπαθώ να καταλάβω γιατί τόσο μίσος εκατέρωθεν; Γιατί η σημερινή εθνική μας ταυτότητα πρέπει να φέρει στοιχεία μεγαλείου ή ξεφτίλας;

                Νομίζω ότι αυτό που λείπει από τον κόσμο σήμερα είναι ένα όραμα και ένας μπούσουλας για το μέλλον. Και αυτό δεν βρίσκεται ούτε στο μίσος που εκθρέφει το συντηρητικό φοβικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ούτε σε αυτή την αέναη κλάψα και μιζέρια του "προοδευτικού" μέρους της, για το ποιοι δεν υπήρξαμε. Η ζωή είναι εδώ, το μέλλον μπροστά μας και το παρελθόν εκεί για να μας δίνει μαθήματα, εφόσον θέλουμε να τα λάβουμε. Πάντως δεν είναι εκεί για να αυτομαστιγωνόμαστε εσαεί, μένοντας όμως ίδιοι.