Γιατί;

             Παραθέτω ένα ενδιαφέρον κείμενο από τη Lifo, το οποίο προσπαθώντας να αναφερθεί στις απόψεις της ιστορικού-επιστήμονα Μαρίας Ρεπούση, ξεδιπλώνει μία δική του λογική. Δεν είναι ότι διαφωνώ σε κάτι ιδιαίτερο με το κείμενο. Είναι που προσπαθώ να καταλάβω γιατί τόσο μίσος εκατέρωθεν; Γιατί η σημερινή εθνική μας ταυτότητα πρέπει να φέρει στοιχεία μεγαλείου ή ξεφτίλας;

                Νομίζω ότι αυτό που λείπει από τον κόσμο σήμερα είναι ένα όραμα και ένας μπούσουλας για το μέλλον. Και αυτό δεν βρίσκεται ούτε στο μίσος που εκθρέφει το συντηρητικό φοβικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ούτε σε αυτή την αέναη κλάψα και μιζέρια του "προοδευτικού" μέρους της, για το ποιοι δεν υπήρξαμε. Η ζωή είναι εδώ, το μέλλον μπροστά μας και το παρελθόν εκεί για να μας δίνει μαθήματα, εφόσον θέλουμε να τα λάβουμε. Πάντως δεν είναι εκεί για να αυτομαστιγωνόμαστε εσαεί, μένοντας όμως ίδιοι.