Το να νοσταλγείς και να θυμάσαι γλυκόπικρα είναι κομμάτι του να μεγαλώνεις. Ένα μικρό πικρό και ελκυστικό κομμάτι σαν μαύρη σοκολάτα ή σαν σκέτος ζεστός καφές. Απόψε, άκουσα καλή δυνατή μουσική από κάπου κοντά. Και εγώ άρχισα να θυμάμαι. Να θυμάμαι πρόσωπα που έχουν φύγει από κοντά μας, πρόσωπα που απλώς δεν τα βλέπουμε τόσο συχνά και μας λείπουν, συναισθήματα, αρώματα, γεύσεις... Και για λίγο πάγωσε ο χρόνος, και το μυαλό ζουμάρισε σε κάποιες γλυκιές στιγμές... και για λίγο δεν άκουγα ούτε την ανάσα μου... και αν και στενάχωρη, αυτή η βουτιά σε αυτήν την θάλασσα των αναμνήσεων ήταν πολύ ωραία... μου θύμισε, βλέπετε, γιατί είμαι αυτός που είμαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου