Aκουω το καινούργιο album της Julia Holter και ψάχνω να βρω λέξεις για να περιγράψω αυτό το αριστούργημα. Είναι πολύ δύσκολο για ένα απλό ακροατή να αποτυπώσει σε χαρτί μια άποψη που θα περιέγραφε την τελειότητα της παραγωγής και του ταλέντου αυτής της τραγουδίστριας/τραγουδοποιού. Διαβάζω επιτέλους μια ελληνική κριτική που πραγματικά σου ανοίγει νέους πνευματικούς ορίζοντες και συμπεριφέρεται στο δίσκο οπως του αξίζει. Μετά την πρώτη ακρόαση, ο δίσκος μοιάζει πυκνός, πολύπλοκος: σαν αγκαθώδης λαβύρινθος αριστοκρατικής έπαυλης. Μετά όμως από διαδοχικές περιπλανήσεις, αναδεικνύεται αέρινος και φωσφορίζων –όσο ένα πασπαλισμένο με χρυσόσκονη πούπουλο, που προσγειώνεται στην επιφάνεια μιας παγωμένης λίμνης.
(Oh my god!!!)
Ο Larry Gus είπε σε μια συνεντευξή του:
«γιατί η Julia Holter είναι τόσο ταλαντούχα και συγκλονιστική τραγουδοποιός, και γιατί, όσο χρόνο και να ξοδέψω, δεν θα μπορέσω ποτέ να γράψω μισό τραγούδι που να αγγίζει τις συνθέσεις της;».
Ακούγεται με ακουστικά δυνατά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου