![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRoiGG60311duIRLM925oKUY98TgOkOIbofe36EiQDeCFs4gL0JZt7R9ZNeErsZvWstxuVxEkAoszEoP87ocByKOjdmUFbt4iXTzqI6L4KgbL6iRKREg1rpq7JCqUGMAvyBWdrvK2PX7dD/s400/13e76a1f8a8a93aeb198fdb829031282.900x900x1.jpg)
Μετά την πρώτη ακρόαση, ο δίσκος μοιάζει πυκνός, πολύπλοκος: σαν αγκαθώδης λαβύρινθος αριστοκρατικής έπαυλης. Μετά όμως από διαδοχικές περιπλανήσεις, αναδεικνύεται αέρινος και φωσφορίζων –όσο ένα πασπαλισμένο με χρυσόσκονη πούπουλο, που προσγειώνεται στην επιφάνεια μιας παγωμένης λίμνης.
(Oh my god!!!)
Ο Larry Gus είπε σε μια συνεντευξή του:
«γιατί η Julia Holter είναι τόσο ταλαντούχα και συγκλονιστική τραγουδοποιός, και γιατί, όσο χρόνο και να ξοδέψω, δεν θα μπορέσω ποτέ να γράψω μισό τραγούδι που να αγγίζει τις συνθέσεις της;».
Ακούγεται με ακουστικά δυνατά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου