Συζητώντας για τους ανθρώπους και τις παρεξενιές τους καταλαβαίνει κανείς πόσο διαφορετικός είναι από τους γύρω του. Καθένας πέρα από τη συναναστροφή του με άτομα που συνειδητά ή υποσυνείδητα ο ίδιος επιλέγει, κάνει και τις επιλογές του για το χρόνο που θέλει να αράξει. Και πολλές φορές, αυτές οι ώρες είναι που διαμορφώνουν το εγώ του καθενός στις σχέσεις του με τους άλλους.
Μοιάζει περίπου σαν το σίνεμα. Εκεί κρυφοκυτάει κανείς τη ζωή κάποιου φανταστικού χαρακτήρα ακόμη και όταν είναι μόνος. Παρατηρώντας τις σκέψεις του και τις πράξεις του σε αυτές τις μοναχικές σκηνές θεωρεί έπειτα αναμενόμενες τις σκηνές που ακολουθούν. Και εκεί είναι το "περίπου".. Στην πραγματική ζωή η κατανόηση όσων είναι κοντά στον καθένα απαιτεί να αφιερώσει κανείς χρόνο. Χρόνο να μάθει τις σκέψεις, τις ανάγκες και τα θέλω του άλλου. Και κάπου εδώ χωλαίνει το πράγμα σήμερα.. Γιατί πολλές φορές αυτοί οι άλλοι δεν θέλουν να μπαίνει κανείς στις προσωπικές τους σκηνές ή όταν θέλουν εμείς δεν έχουμε διάθεση να δούμε αυτή την ταινία. Και όμως... είναι τόσο όμορφα να είσαι εκεί... είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου