MISS U

Μην κάνετε καμιά πλάκα και το ακούσετε σε φάση χωρισμού

Επικίνδυνα υποσυνείδητα

             Η απρέπεια ή τουλάχιστον ο σπόρος της δεν γεννάται σε κέντρα στρατιωτικής εκπαίδευσης. Εκεί φτάνεις σε μία ηλικία που λίγο πολύ έχεις βαθιά μέσα σου εμπεδώσει κάποια πράγματα. Αντιδράς ή κάνεις το μαλάκα αυθόρμητα όταν βλέπεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να τσαλακώνεται μπροστά σου. 

            Είναι μέσα στο πυρήνα της κοινωνίας, στην καθημερινή ζωή, που διαμορφώνονται οι πιο επικίνδυνες συμπεριφορές. Από την θεια, που αντί για την στεκούμενη αλλοδαπή εξαντλημένη εργαζόμενη θα προτιμήσει τις τσάντες από τα ψώνια για συνεπιβάτη στον οασα, μέχρι τον γνωστό άγνωστο που δέρνει συνδικαλιστές, είναι μέσα στη καθημερινότητα μας που τέτοιες συμπεριφορές αποκτούν μία παράλογη νομιμοποίηση. 

               Έγραψα, νομίζω, καιρό πριν ότι ο Έλληνας έπαψε να είναι εκείνος ο γλυκός καραγκιοζάκος της παιδικής μας αθωώτητας. Λίγο ατζαμής αλλά φιλότιμος. Καιρό τώρα όλοι θεωρούμε δεδομένα, πράγματα τόσο πολύτιμα. Όλοι νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε και χωρίς έννοιες όπως δωρέαν παιδεία, δωρεάν υγεία, κράτος.  Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας. Έξω από τα συνορά μας. Στις καθημερινές, όμως ζωές των εταίρων μας. Και τότε ίσως τρομάξουμε. Και δούμε πως μαζί με τα δημοκρατικά και πανανθρώπινα πιστεύω μας, που τόσο εύκολα ξεπουλάμε καθημερινά για λίγα ευρώ παραπάνω, ξεγλιστρούν και άλλες αξίες μαζί, υλικές και άυλες... δωρεάν υγεία.. δωρεάν παιδεία... εργασιακές σχέσεις.. αλληλοσεβασμός... κατανόηση... ελευθερία των λαών... αλληλεγγύη...

Καλοκαίρι!!

Αξίζει, πιστέψτε με, όλη η περιήγηση στο http://www.messinia.gr/.  Εμένα μου αρέσει πολύ η καμπάνια με το μότο "Η αληθινή μας φύση". Όποιος θέλει να χαλαρώσει λίγο. Άλλωστε είσαστε όλοι πάντα ευπρόσδεκτοι... και εγώ πάντα ψάχνω και παρέα να γυρίσω τη Μεσσηνία. Άντε, Πάσχα έρχεται!!!

Ερωτήματα που ζητούν απεγνωσμένα απάντηση

             1. Ο τρόμος που παράγουν τα ΜΜΕ, μας βοηθά να αποκτήσουμε ανοσία ή απλώς μας κάνει ακόμη πιο μικρούς;

             2. Μήπως Στρος Καν (έτσι γράφεται;), Μπλανσάρντ και Ρόμερ είναι η λιγότερο άσχημη περίοδος να στραφούμε στο ΔΝΤ; Μήπως να μην στραφούμε πουθενά και απλώς να βαθύνουμε την ύφεση και με άλλα μέτρα; Μπορεί να φτωχύνουμε αλλά μπορεί τουλάχιστον να ακούσουν και τα ζώα, που έλεγε και ο Λεβέντης.

            3. Εμείς αντέχουμε την ταπείνωση. Η Ε.Ε αντέχει άλλη μια αποτυχία;

            4. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α θα ξεφύγει ποτέ από την λογική του γιαλαντζί Κ.Κ.Ε; Κατ' επέκταση, μπορώ να έχω πίσω τον Κουβέλη και τον Παπαδημούλη; Χάσαμε και τον μακαρίτη, τον εριστικό αλλά ωραίο...

            5. Μπορούν να σταματήσουν όλοι οι εκπρόσωποι, επιστημονικοί σύμβουλοι και λοιποί των εργατικών συνδικάτων να απευθύνονται μόνο στον πατέρα μου που παίρνει σύνταξη του χρόνου; Το ασφαλιστικό έχει ημερομηνία λήξης το '13 ή το '18; Είσαστε ή νιώθετε όλοι άκληροι;

             6. Όλοι οι γονείς, που θέλετε να αφήσετε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας, γιατί νομίζετε ότι είσαστε καλύτεροι από τους ελ. επαγγελματίες και εργοδότες που κλέβουν Φ.Π.Α και εισφορές;  Γιατί όπως αντιλαμβάνεστε το ασφαλιστικό, μας παίρνετε 10 από τη μία τσέπη και μας βάζετε 5 στην άλλη; Ρε μπας και αυτό είναι το χάσμα των γενεών;

            7. Αν όντως το ασφαλιστικό πρέπει να εξετάζεται σε περιόδους άνθησης, μήπως σταθήκαμε ηλίθιοι επί Γιαννίτση που δεν κάτσαμε να το λύκουμε το θέμα; Πάνε και τόσα χρόνια, τώρα ίσως είχαμε βγει από το τούνελ....

            8. Πότε θα σταματήσουμε να μορφώνουμε νέους με γνώμη για τα πάντα, γνώση για λίγα και θάρρος να πράξουν τίποτα;

            9. Μπορείτε να σταματήσετε όλοι να φοβάστε; Δύσκολα ή έυκολα τα επόμενα χρόνια έχουμε ο ένας τον άλλο. Χαρίστε και λίγο χαμόγελο....

Για το μέλλον που έρχεται...

      Από το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου στο protagon.gr. Έτσι για να μην ψωροπερηφανευόμαστε για τη μαλακία που μας δέρνει ως πρωτοτυπία στην παγκόσμια ιστορία ξεφτίλας των κοινωνιών.

"Πριν από χρόνια οι Ιταλοί έστειλαν στη Βουλή μια πορνοστάρ και ξευτέλισαν - με τη βούλα τη λαϊκής ετυμηγορίας- την έννοια του κοινοβουλευτισμού. Το γλέντησαν, αλλά στη συνέχεια τους προέκυψε ο Μπερλουσκόνι. Η Ελλάδα φαίνεται να βάζει μπροστά την ίδια συνταγή.

  Η κοινωνία της συγκεντρώνεται γύρω από ένα σκανδαλιστικό θέαμα και απολαμβάνει τη φτηνιάρικη φιλολογία που το συνοδεύει. Το απολαμβάνει ξένοιαστα και σαν να είναι η κορύφωση των απωθημένων της. Αυτό σήμερα είναι τηλεοπτικό προϊόν και εύκολο καλομπουράκι στις συναναστροφές. Αύριο μπορεί να γίνει και πολιτική συμπεριφορά. Με τις υγείες μας."

Δι ΕΝΤ....

Δι εντ;

Σταματάει οριστικά ο θεός της βραδυνής και μεσημεριανής ζώνης;;

wonderful life

Μπορει να βρει κανεις internet στα πιο απιστευτα μερη τελικα.Ευτυχως γιατι μου δινεται η ευκαιρια και μενα να συμμετασχω σ αυτο τον ωραιο διαλογο.Το κειμενο κωστη ηταν κατα την αποψη μου απ τα καλυτερα που εχεις γραψει, στο ειπαν τα παιδια αλλωστε, δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω.Αυτο που εχω στο μυαλο μου αυτη την στιγμη δεν μπορω να το μεταφερω σε κειμενο τοσο ωραια, θα προσπαθησω ομως να σας το μεταδωσω με αυτο το κομματι που θυμιζει εντονα 80ς.

Περί σώματος...

Διαβάζοντας το post Κώστα με έπιασε μια μελαγχολία τα αίτια της οποίας μπορούν να αναλυθούν μέσω των παρακάτω απλών σκέψεων:

1.Τελικά είμαι τόσο αμόρφωτος όσο φοβόμουν. Χρειάστηκε να διαβάσω το σχετικό post (περί ψυχής...)τουλάχιστον 3 φορές για να κατορθώσω να βγάλω ένα απλό νόημα...Σε όποιον άλλον παρουσιάστηκε το ίδιο πρόβλημα τον παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου...πραγματικά θα μου κάνει καλό...(μπορώ κάπου εδώ να κολλήσω και το ''no man is an island'';)
2.Αφού με προσπάθεια κατάφερα να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής, έκανα μια δεύτερη σκέψη η οποία με βύθισε ακόμη περισσότερο στο σκοταδισμό του εγκεφάλου μου.Καταραμένε(σκέφτηκα) θα μπορούσες να γράψεις ποτέ κάτι αντίστοιχο και εσύ;Μήπως τα ενδιαφέροντα σου περιορίζονται στο τι θα κάνει ο ΠΑΟΚ με τον Άρη την Κυριακή;..Έχω παρατηρήσει ότι ο μικροσκοπικός μου εγκέφαλος κάνει συνεχώς άλματα σκέψεων και όλες καταλήγουν στην πιο απλοποιημένη τους μορφή....Θα παρει ποτέ ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα;
3.Ξεπερνώντας και αυτόν τον σκόπελο αυτογνωσίας, προβληματίστηκα σε βάθος με το κείμενο του Κώστα.
Αλήθεια πόση ώρα τη μέρα αφιερώνουμε στην αποκρυπτογράφηση του ''εγω'' μας;(...πως τα λέω ε;)
Πόσες φορές κρίνουμε κάποιον χωρίς να κρίνουμε τον εαυτό μας πρώτα, και πόσο άδικοι γινόμαστε με τους γύρω μας όταν καταδικάζουμε και σχολιάζουμε αποφάσεις τους μη λαμβάνοντας ποτέ υπόψη τα βιώματα τους?
Όπως πολύ σωστά λέει και ο Κώστας "....οι αναμνήσεις δεν αφήνονται εξ' ολοκλήρου πίσω. Σχηματίζουν ως ένα βαθμό το σήμερα..."
Άκόμη και στον σοβαρό μου συνειρμό αντιγράφω κάτι έτοιμο!!!Πόσο ντουγάνι μπορεί να είμαι;
4.Προβληματίστηκα επίσης με το γεγονός ότι ενώ κάποιοι άλλοι στην ηλικία μου έχουν προβληματισμούς που σχετίζονται με την ψυχή...εγώ την ίδια ώρα προβληματιζόμουν που το χθεσινό βράδυ έφαγα 2,5 πιτόγυρα ενώ το μεσημέρι είχα ήδη φάει μισό κιλό πανσέτες και δεν μπορούσα να κοιμηθώ!...Είμαι τόσο κενός σαν άνθρωπός που μόνο περι σώματος ενδιαφέρομαι και αυτό με την κακή του πλευρά...Την πλευρά της χοληστερίνης!
5. Ο τελευταίος προβληματισμός μου ήρθε γράφοντας αυτό το κείμενο...Το γεγονός ότι έχω μια τάση να γελοιοποιώ το ο,τιδήποτε συμβαίνει ή γράφεται γύρω μου μήπως αποτελεί άμυνα του μυαλού μου λόγω αδυναμίας κατανόησης τους;
...Ίσως ναι...Ίσως όχι...
Το κακό όμως είναι ότι...ίσως ναι...

Υ.Γ1 Κατανοώ ότι το κείμενο μου δεν κολλάει στο μοτίβο του blog. Είναι συνοθύλευμα προσωπικών προβληματισμών που το πιο πιθανό να μην ενδιαφέρουν κανέναν σας.Ίσως όμως και να αποτελούν και δικές σας σκέψεις... Τώρα ξέρεται ότι δεν είστε οι μόνοι που αισθάνεστε ''άβολα'' διαβάζοντας post του Κώστα!!!
Υ.Γ2. Άιντε μωρή αρρώστια...
Υ.Γ3 Φιλάκια!!!!!!!!!!

Περί ψυχής..

      Δεν είναι εύκολες οι αναμνήσεις. Απαιτούν θάρρος.. Θάρρος να αποδεχτείς αυτά που σου ξέφυγαν, θάρρος να αποδεχτείς ότι τελικά οι αναμνήσεις είναι κατά πολύ η δική σου αλήθεια για τα πράγματα. Και είναι κάτι που νομίζω πως όλους μας βασανίζει. Το ζύγι μεταξύ της ξεκάθαρης μνήμης και της ανάγκης για συντροφικότητα στις στιγμές. Πώς άλλωστε να δεις κάτι ξεκάθαρα με τα δικά σου μάτια όταν νιώθεις την ανάγκη να το θυμάσαι όπως και οι άλλοι;

      Ίσως για αυτό οι προσωπικές στιγμές να αποκτούν τόσο μεγάλη σημασία. Διαλέγοντας το πρόσωπο που θα σε συντροφεύσει στη ζωή διαλέγεις αυτήν που θα δει το πιο ρεαλιστικό  χαρακτήρα που θα κληθείς να "παίξεις" ποτέ.. τον εαυτό σου τον ίδιο. Διαλέγεις έναν άνθρωπο που θα είναι όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτά που ζεις. Που τα μάτια της θα βλέπουν όπως βλέπεις στα όνειρα σου...

       Δεν είναι έυκολες οι αναμνήσεις. Απαιτούν ειλικρίνεια.. Ειλικρίνεια να αποδεχτείς ότι οι αναμνήσεις δεν αφήνονται εξ' ολοκλήρου πίσω. Σχηματίζουν ως ένα βαθμό το σήμερα. Είναι το πως τις χρησιμοποιείς που το διαμορφώνουν καλύτερο ή μη. Είναι το αν τις αποδέχεσαι που σου επιτρέπει να μην ανακυκλώνεις τα ίδια λάθη. 

        Ίσως για αυτό πολύ άνθρωποι κρύβονται στο καβούκι τους. Γιατί δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτές. Γιατί νομίζουν ότι τα λάθη τους, τους στιγματίζουν. Πρέπει να ξέρεις όμως πότε να φέυγεις μπροστά. Δεν είσαι υποζύγιο του παρελθόντος σου. Ό'τι ευτυχία ή δυστυχία και αν κουβαλάς η ζωή είναι αέναη. 

       Είναι αυτό το "no man is an island" που εξηγεί πάρα πολλά. Δεν είναι καλό να εγκλωβίζεσαι για πολύ στις αναμνήσεις. Γιατί τελικά αποτελούν μόνο ένα μέρος των όσων έχεις στο μυαλό σου. Το υπόλοιπο είναι μπροστά σου και "μπροστά" σου. Και αυτό ίσως είναι πιο πλούσιο από όσο πιστεύεις..

Ενας ελληνας αξιωματικος

Ελαβα απο ενα παλιό πολύ καλό φίλο αυτο το mail σημερα,σας το μεταφέρω οπως έχει:
''Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά του, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μια μηχανή, ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν βουτάω στις χαράδες να βρω φούντες, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια. Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνόμος, Πυροσβέστης, Λιμενικός.
Μπήκα στις Ένοπλες Δυνάμεις σχεδόν 17 χρονών ή και παραπάνω. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα γιατί διάβαζα σαν σκυλί για να περάσω τις Πανελλήνιες, ήμουν αθλητικός και πέρασα τα αθλητικά τεστ εύκολα, κι ήμουν συνειδητοποιημένος κι έξυπνος αρκετά για να περάσω τα ψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκα. Μα ένα πράγμα με δυσκόλεψε τότε. Πώς να καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να υπογράψει για να μπω στη Σχολή; Πώς να καταφέρω να του κρύψω ότι από τους 80 που τελικά θα μπαίναμε στη Σχολή, στατιστικά οι 11 δεν θα ζούσαν μετά από μια 15ετία!
Σήμερα είμαι σχεδόν 40. Γενιά του 67. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στην οικογένειά μου το μεσημέρι, αν έχω οικογένειά. Ποτέ δε ρωτάω αν θα γυρίσω πίσω απ’ όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, κακοσυντηρημένα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση θρύψαλα από τα G, με τα χέρια γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειας δίπλα απ’ την εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ’ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ’ την αρμύρα να βγάζω απ’ τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ’ ακρονήσια.
Αχ αυτά τα μάτια όταν σώζονται πως σε κοιτάζουν. Σ’ απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν μου άναψες ένα κερί. Δεν έκανες μια γιορτή για μένα στα σχολειά. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για μένα όταν έπεφτα απ’ τα ουράνια, ούτε όταν μ’ ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες’ στο σκοτάδι και στην αντάρα των Ιμίων, ή του Σισμίκ, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις λίγη συντροφιά όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου. Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να σε ενοχλεί.
Και για τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιάστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγόμουν στη φωτιά. Ποτέ δε με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας αν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ σε περίμενα. Εσένα σ’ ένοιαζε η εξουσία και εάν θα πάρει ο αέρας την σημαία.
Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. Είσαι Στρατιώτης. Αλλά κι εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να μ’ αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα. Μέσα στη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καναντέρ. Καμιά φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις “καραβανά” και “μπάτσο” και “ταβλαδόρο”. Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτήν την ελευθερία υπερασπίζομαι. Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. Ακοίμητος και Άγνωστος.
Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βόηθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι μ’ έχεις γεμίσει επιδόματα και σπίτια και νοσοκομεία και λέσχες, όλα δικά μου. Δε λες την αλήθεια, αλλά δεν με πειράζει. Όταν σου έχω δώσει τη ζωή μου λες να με πειράξουν τα λίγα χρήματα; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα λες να με απασχολεί η 25ετία;
Αλλά ξέρεις κάτι; Μου ‘χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ’ όλα, όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου: Όταν σκοτώνομαι είναι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα.
Δεν βγαίνω στη σύνταξη. Μπαίνω στην Εφεδρεία. Δεν πεθαίνω. Πάω να γίνω ένα με τον Ηλιάκη και το Σιαλμά. Τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση και τον Βλαχάκο.
Γιατί εγώ το ξέρω καλά. Ούτε γεννιέσαι ούτε γίνεσαι Έλληνας. Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας.''
Ελπιζω να μην χρειαστει να ανεβασω ξανα κατι εκτος απο μουσικη σ αυτο το blog.Καλες γιορτές σε ολους θα τα πουμε σε ενα μηνα παλι.

fresh produce

super video και κομματι απ τη νεα δουλεια των gorillaz παρεα με τον mos def.Παρεπιπτοντως το ecstatic του mos def ηταν για πολλους ενα απ τα καλυτερα του 2009
Νεο απο massive attack.Απεχει κατα την γνωμη μου απ το ντεμπουτο blue lines αλλα κρατανε γερα ακομα.Θα τους δουμε και το καλοκαιρι λεει;

Η ελληνικη αγγλοφωνη σκηνη ανεβαινει μερα με τη μερα.Electric litany-how to be a child and win the war

voices voices

Αλλο ενα ντουετο (voices voices)απ τo los angeles με πειραματικες ambient ανυσηχιες.Σε γοητευουν αν μη τι αλλο χωρις να χρειαστει να βγαλουν τα ρουχα τους....

madhouse

Τσοντα μου ελεγε ο κωστας στο τηλεφωνο και φανταστηκα οτι το νεο επεισοδιο του chuck ειναι φουλ στο πορνο, αλλα αλλου το πηγαινε τελικα....Τελοσπαντων ειδα χθες το shutter island και επαθα πλακα.Ενα τραγουδι μου ηρθε στο μυαλο καθως παρακολουθουσα αυτα που συνεβαιναν στο νησι των καταραμενων.Σημειωτεον ο Ντι καπριο ειναι καταπληκτικος.Ενας πισω μου λέει ''αυτη η αδερφαρα παιζει?''Μετα το τελος της ταινιας αλλαξε γνωμη...

Επιτέλους, τέλος;

       Τα παρακάτω είναι  ένας αχταρμάς λογικών και μη σκέψεων τα οποία εκφράζουν τη συναισθηματική μου κατάσταση για την κοινωνία που ζω.

     Πριν λίγο μου είπε ο Σταύρος καθ' οδόν προς το αεροδρόμιο: "Κώστα, έρχονται δύσκολα χρόνια..."
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο αβίαστα μου βγήκαν τα παρακάτω: "Επιτέλους!!! Βαρέθηκα πια ρε Σταύρο. Τόσα χρόνια το ακούω.. έρχονται δύσκολα χρόνια.. έρχονται δύσκολα χρόνια... Βαρέθηκα. Και τι κάναμε; Τίποτα"

    Δεν με νοιάζει αν θα ξαναβγεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ, δεν με νοιάζει καν αν θα δικαιωθώ που το ψήφισα. Αλλά σιχάθηκα την υποκρισία. Δεν στενοχωριέμαι που κόβονται επιδόματα και μισθοί των γονιών μου. Αρκετά με τάισαν και θα έπρεπε να ντρέπομαι και παραπάνω για αυτό. Αλλά θα έπρεπε να ντρέπονται και αυτοί και όλοι οι γονείς. Γιατί , ναι, αυτό είναι το χάσμα των γενεών. Για να παίρνουν ορισμένοι σημερινοί  συνταξιούχοι 2000+ ευρώ το κράτος δανειζόταν. Και αυτό είναι παράλογο. Όλοι οι γονείς θέλανε να μας φτιάξουν από ένα σπίτι και να μας ταΐζουν κιόλας για να νιώθουν σημαντικοί. Τώρα θα μας ταΐζουν γιατί για κάποια χρόνια θα είμαστε άνεργοι ή θα μάθουμε να επιβιώνουμε κάνοντας χειρωνακτικές δουλειές και σταματώντας να ζητάμε.

    Φταίμε και εμείς, φταίνε και αυτοί.
     Τόσα χρόνια παραπονούμαστε γιατί η παιδεία δεν άλλαξε. Μόνο που εμείς κάναμε τα πάντα για να μην αλλάξει ποτέ τίποτα. Το ίδιο και οι περισσότεροι γονείς επί 2 δεκαετίες λάμπουν δια της απουσίας τους από τις συνελεύσεις γονέων και κηδεμόνων. Και το μάρμαρο το πλήρωναν μερικοί προοδευτικοί δάσκαλοι/καθηγητές που είχαν το κουράγιο να δουν το επάγγελμα τους ως λειτούργημα.
  Φταίμε και εμείς, φταίνε και αυτοί.

    Δεν έχω ξαναδεί ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟ λαό να βγαίνει ένα μέτρο που υποδεικνύει το αυτονόητο, δηλαδή να ζητάς απόδειξη για κάθε εμπορική συναλλαγή, και να πολεμάται ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ λυσσαλέα. Να σε κλέβουν δηλαδή μπροστά στα μάτια σου και εσύ να λες και ευχαριστώ. Ταυτόχρονα να φοβάται ο ελεγκτικός μηχανισμός να επιβάλλει το νόμο και να διαχωρίζονται οι φοροφυγάδες σε μικρούς και μεγάλους κλέφτες.

  Φταίμε όλοι.

   Μάθαμε πως το κάθε τι γίνεται με ένα γνωστό και αποκτήσαμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας τη δουλοπρεπή στάση να απευθυνόμαστε σε "κάποιον που ξέρει". Μάθαμε δηλαδή στο να μην προσπαθούμε και στο να πλησιάζουμε το γκισέ, το γιατρό με το κεφάλι σκυμμένο εκ προοιμίου.

   Φταίμε όλοι.

Συμπέρασμα:  Μη σώσουμε και πιστέψουμε το για εμάς αδιανόητο... Πάντως, δεν τα παρατάω μέχρι να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον ρημαδότοπο.Θα μιλάω, θα τα λέω και ας με κοιτάνε σαν παράξενο. Φάτε, κλέψτε, σφάξτε το γείτονα, τον εργάτη, το παιδί του εργάτη αλλά μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Και εσείς και εγώ κάθε μέρα φροντίσαμε να φτάσουμε στην εξαθλίωση. Και αν κάποιοι δεν το νιώσουμε στο πετσί μας, κάθε φορά που θα βλέπουμε τη φτώχεια και την ανέχεια, στο κόσμο και στις δημόσιες υποδομές δίπλα να ξέρουμε. ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ φταίμε...

 
   

...

Δεν ξεκίνησε καλά η μέρα σήμερα..

  " Μην διαβάζετε επιστημονικά άρθρα.  Κάνουν κακό στον εγκέφαλο  σας."

Το παραπάνω θα μπορούσε να είναι κολλημένο σε όλα τα ενεργοβόρα κρατικά και στρατιωτικά οχήματα.
ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΟ JSTOR ΡΕ!!!!!!!

Alex Dimou

 

  Μου έβαλε ο Σταύρος χτες να ακούσω. Από ότι κατάλαβα είναι ήδη πολύ γνωστός. Εγώ πρώτη φορά  ακούω τον Dimou και μου άρεσε πάρα πολύ.

Ο μικρός Νασόπουλος συνεχίζει να μαθαίνει τον κόσμο.....

     Μαζί με το δάνειο - "χάρη μας κάνουν τα παιδιά ρε, για τη ψυχή της μάνας τους" - μπορούμε ως αντισταθμιστικά, για να ελαφρύνουμε τους αδερφούς Γερμανούς, να πάρουμε πίσω στην Ελλάδα και ένα παλικάρι, νομίζω Χριστοφοράκο τον λένε; Να μάθουμε και εμείς ρε παιδιά γιατί είμαστε απατεώνες. Μην τα κράτατε μόνο για εσάς. Α ρε κουτόχορτο που τρώμε....

Θάρρος, μεροκάματο και χρέος

   Παρατηρώντας  τη δημοσιογραφία της τελευταίας περιόδου καταλαβαίνω το εξής:

-Ποια δημοσιογραφία και ποιο λειτούργημα. Λίγη τσίπα ρε παιδιά. Στα αντιπολεμικά που κράζαμε το σπίτι των άλλων ήμαστε πρώτοι. Τώρα που η μούχλα πάει προς τη πόρτα των αφεντικών μας κάνουμε μόκο όλοι. Τα χάλια μας ρε... Και δημοσιογράφοι και πολίτες και όλοι μας. Άντε να σκύψουμε άλλη μια φορά το κεφάλι. Τζάμπα ρε Αντρέα, τζάμπα!!

"να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ" 

JAGJAGUWAR

Την jagjaguwar την ανακαλυψα οταν αγορασα to in the future των black mountain. Προκειται για μια ανεξαρτητη δισκογραφικη που φιλοξενει συγκροτηματα με ρετρο αισθητικη και οχι μονο.Θα το καταλαβετε ακουγωντας τους wolf people που με το αlbum τους tidings.Θυμιζουν εντονα jethro Tull , τι λετε? υποψιαζομαι οτι θα μας κατακτησει αυτο το δισκακι φετος.

Τον bon iver(justin vernon) θα τον θυμαστε απο εκεινο το υπεροχο folk album που βγηκε το 2008.Αυτος λοιπον συνεργαστηκε με τους collections of colonies of Bees και δημιουργησαν ενα εναδιαφερον πειραματικο pop album με τιτλο unmap.Eιναι οι volchano choir απ το ιδιο label

ENGINNERS (THREE FACT FADER)

Μετα μυριων βασάνων κυκλοφορουν οι λονδρεζοι engineers το δευτερο album τους και αυτο γιατι απ οτι διαβαζω ειχαν μεινει χωρις δισκογραφικη για αρκετο διαστημα.Περιεργο, γιατι ειναι εξαιρετικός ο ηχος τους.Συναισθηματικές κορυφώσεις δίνουν και παίρνουν στο Three Fact Fader, με ατμοσφαιρικά, σχεδόν ambient ηχοτοπια που συνοδευονται υπεροχα με ενα βροχερο,κρυο καιρο που εχουμε λησμονησει το τελευταιο διαστημα.
Μερικοι λενε οτι αντιγραφουν τους my bloody valentine εγω τους βλεπω σαν μια καινουργια προταση