Η Ελλάδα έχει κάνει άλματα προόδου από την εγκαθίδρυση της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας και μετά. Πλεόν, δεν είμαστε ένα κράτος που σε κάθε μεγάλη κρίση έφτανε στην πείνα και την καταστροφή. Οι πολίτες είναι σαφώς πιο ώριμοι, πιο νηφάλιοι και τα ανακλαστικά τους πιο αποτελεσματικά και στοχευμένα. Μόνο ακραία στοιχεία, όπως οι άπληστοι που έτρεξαν να φυγαδεύσουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό, επιδεικνύοντας ανάλογο ένστικτο αυτοσυντήρησης όπως ο πρωτόγονος άνθρωπος που ζούσε εκτός κοινωνικών μορφωμάτων, προβάλλουν μια παλία αντιδραστική Ελλάδα.
Δυστυχώς, ο μεγαλύτερος φόβος των πολιτών, είναι η απώλεια μίας επίπλαστης, επιφανειακής υλικής ευημερίας που μάθαμε να απολαμβάνουμε την τελευταία δεκαετία, που αποτέλεσε με ελάχιστες εξαιρέσεις και τη σταθερότερη στην ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς, μεγαλύτερος αγώνας εξακολουθεί να δίνεται για το χρήμα παρά για ανθρώπινα εργασιακά ωράρια, καλύτερη υγεία, καλύτερη παιδεία. Η συμπεριφορά αυτή, πρωτεύον στοιχείο ατομισμού, δείχνει ότι η προοπτική ενός σταθερού κράτους, που μπορεί να παρέχει τα ουσιώδη στον πολίτη του, δεν έχει εμπεδωθεί βαθιά στο σύνολο της κοινωνίας, γεγονός που εν μέρει αντικρούει την διαπίστωση της πρώτης παραγράφου.Ενθαρρυντικό είναι ότι το ρεύμα αυτό εκφράζει κυρίως τη μέση ηλικία και γενικά το συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Το αν οι επερχόμενες γενιές θα είναι ικανές να αντιστρέψουν αυτό το κλίμα μένει να αποδειχθεί.
Η εώς τώρα αποχή στις εκλογικές διαδικασίες και η αισθητή απουσία ιδεών από τους νέους στις συζητήσεις τους δεν αποτελεί και την πιο αισιόδοξη νότα. Είναι σίγουρο, όμως, ότι η ελεύθερη σκέψη, όταν αυτή προκύψει, παράγει καλύτερα αποτελέσματα από την πατροναρισμένη σκέψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου