Πολλές φορές παραπονούμαι ότι η κοινωνία μας έχει γίνει υπερβολικά αντιδραστική και ταυτόχρονα άκρως υλιστική. Συνυπάρχουν, δηλαδή, δύο καταστάσεις, μη συμβατές, αλλά αναγκαίες στο βαθμό που η διατήρηση του υπάρχοντος status quo, αποτελεί και προϋπόθεση διατήρησης αυτής της άναρχης και κυρίως άχρηστης κατανάλωσης. Ο κόσμος διψά για αλλαγή, αλλά πάντα αλλαγή που πρώτα θα επηρεάσει τους άλλους και όχι πρώτα εμάς ή όλους συνολικά. Προσωπικά, ονομαζω αυτή την κατάσταση "οθωμανικά κατάλοιπα", μιας και η χώρα μας δεν διήλθε τα περισσότερα κοινωνικά στάδια που εμφανίστηκαν στην δυτική Ευρώπη, αλλά αναγκάστηκε να μπει στο τρένο της πολιτικοοικονομικής ολοκλήρωσης ξεκινώντας κάποια βήματα πιο πίσω.
Κλείνοντας, λοιπόν, ένα χρόνο που απολύθηκα από το στρατό και... ένα χρόνο άνεργος -εκτός ενός μικρού διαστήματος - διάβαζα κάποιες μελέτες για την μάθηση και για την νέα τάση μετάδοσης της γνώσης. Αναλογιζόμενος, λοιπόν, τις ήδη τρεις σελίδες βιογραφικό με συσσωρευμένη γνώση και κάθε είδους εθελοντική δουλειά και δουλειά του ποδαριού έπεσα και στο παρακάτω κείμενο. Το κείμενο αυτό, το βρίσκω ενδεικτικό του γιατί η αγορά εργασίας πάνω στην εξειδικευμένη γνώση και η καινοτομία στην Ελλάδα αναπτύσσονται ακόμα με ρυθμούς χελώνας.
Υ.Γ: Όποιον τον ενδιαφέρει, ας διαβάσει και τα αποτελέσματα της PISA 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου