Ίσως αυτό που θα έπρεπε να μας ενοχλεί όλους περισσότερο στο τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα είναι το πόσο μπετοναρισμένα σκεφτόμαστε. Θες λόγω τεμπελιάς, θες κακόβουλα, το αγαπημένο σπορ των καιρών μας είναι το τσουβάλιασμα. Μπαίνουν στο ίδιο καζάνι συνετοί και άπληστοι, ικανοί και ανίκανοι, χρηστοί και ξεπερασμένοι θεσμοί. Κάπως έτσι κάποιοι στο θέμα των απολύσεων της COSMOTE και της ΓΕΡΜΑΝΟΣ νιώθουν την ανάγκη να είναι απέναντι στους εργαζόμενους, κάποιοι στο περιστατικό της Νίκαιας δεν θα πονέσουν τους δύο νεκρούς αστυνομικούς κ.ο.κ.
Πριν αρχίσουμε να νιώθουμε ότι υπάρχει ένα σύστημα ανίκητο που μας καταπλακώνει εμείς οι ίδιοι φροντίσαμε να ταΐσουμε το τέρας. Εμείς οι ίδιοι αποδυναμώσαμε τον ατομικό λόγο χαριν της γοητείας του όχλου. Εμείς οι ίδιοι πάψαμε να σκεφτόμαστε κατά περίπτωση και με επιχειρήματα για να κερδίσουμε χρόνο για τις υλικές απολαύσεις μας. Γιατί αν σκεφτείς ότι 270 απολυμένοι και δύο νεκρά παιδιά 22 και 23 χρονών έχουν/είχαν ονόματα και υπόσταση, γνώμη, δίκιο και άδικο, θέληση και ζωή για ένα σχεδιασμένο/ονειρεμένο μέλλον πρέπει να σηκωθείς και να ανοίξεις το στόμα σου ή να το κλείσεις και να ακούσεις και κάποιον άλλο. Και φαντάζει αυτό τόσο δύσκολο σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου