Meeting place

ΔΙΣΚΑΡΑ!

12ο πενταετές

       Αν και υπάρχουν πολλά τέτοια άρθρα για την Κίνα, νομίζω το συγκεκριμένο είναι αρκετά απλό και αναλυτικό. Συλλήβδην, αυτό που λέει είναι ότι η Κίνα πάει ντουγρού για το παγόβουνο. (υπεραποταμίευση κ' υπερεπένδυση εγκατεστημένου κεφαλαίου). Εκτός αν αποφασίσουν να ευημερήσει και ο λαός. Εμείς μάλλον κερδισμένοι βγαίνουμε, οι Γερμανοί και κάποιοι άλλοι δεν ξέρω...

China's bad growth bet - Nouriel Roubini

Μένουμε... Ελλάδα;

                  Ξεκίνησε πάλι το Μένουμε Ελλάδα. Ωραία εκπομπή... σε χαλαρώνει και το αποτέλεσμα της είναι κάτι θετικό, ουσιώδες. Η πληροφόρηση  που προσφέρει είναι μεν γλαφυρή ως προς τον τρόπο αλλά επικεντρώνεται στα απλά, σε αυτά που όντως ψάχνεις να χαθείς στις διακοπές. 

                  Πρώτο επεισόδιο λοιπόν και είχαμε την τιμητική μας. Άνω Πόλη και συνετεύξεις από τον Κωστάκη και την Ειρήνη για τις δουλειές τους. Άκουσα με ενδιαφέρον όσα είπαν τα παιδιά, ίσως και με λίγη περισσότερη προσοχή ακριβώς επειδή είναι πρόσωπα γνώριμα. Μίλησαν για την επιλογές τους, επαγγελματικά αλλά και την επιλογή να μείνουν στην Κυπαρισσία. Και κάπου εκεί ένιωσα ότι τα παιδιά αναγκάζονται να εξηγήσουν τα αυτονόητα. Φυσικά και η αποκέντρωση πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή. Όλη αυτή η μόρφωση που με έπαρση προβάλλουμε, θα έπρεπε ήδη να μας έχει διδάξει ως προς αυτό. Εντούτοις, υπάρχουν πολλά  αίτια που στρεβλώνουν αυτή την αντίληψη.

                 Στην Ελλάδα υπάρχει μία ενοχική διάσταση της υλικής ευημερίας. Καθώς ανέβαινε το πενυματικό επίπεδο αυτής της χώρας, το εισόδημα των Ελλήνων ακολούθησε πάραυτα, αλλά όχι όλων. Η Ελλάδα γέμισε μονοπώλεια και μικρές κλίκες πάσης φύσεως, οι οποίες για να προστατεύσουν τον πλούτο τους είτε αποκόπηκαν από τον κοινωνικό ιστό είτε χάθηκαν στην ανωνυμία της πόλης. Έτσι με τον καιρό, οι πλέον προσοδοφόρες εργασίες συγκεντρώθηκαν στα αστικά κέντρα καθιστώντας καταδικαστική για έναν μορφωμένο νέο την επιλογή να παραμείνει σε μία οπισθοδρομική και αποκομμένη ύπαιθρο. Η αστυφιλία δεν ήταν επιλογή. Ήταν και παραμένει για ορισμένες κοινωνίες μονόδρομος. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για όλες τις κοινωνίες. Επενδύσεις όπως οδικά δίκτυα (που κάποιοι προφανώς πολύ "μυαλωμένοι" τις αποκαλούν παλιού τύπου, λες και τις είχαμε και απο χτες) αλλά και τηλεπικοινωνίες, μονάδες υγείας αλλαξαν δραματικά το ισοζύγιο ευημερίας. Πλέον δεν χωρά συζήτηση στο αν μία Κυπαρισσία ή μια Καλάματα έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής από ένα αστικό κέντρο το οποίο  έχει προ πολλού ξεπεράσει το άριστο μέγεθος του. Το ζητούμενο είναι πώς μέρος του εισοδήματος(οπότε και θέσεις εργασίας) και των παροχών πολιτισμού θα επιστρέψει σε μία νέα αποκεντρωμένη κοινωνική δομή. Γιατί εκεί πάσχει η Κυπαρισσία και η κάθε Κυπαρισσία. Για να επιτύχεις μια μόνιμη μορφή αποκέντρωσης πρέπει να δώσεις μακροπρόθεσμη προοπτική και στήριξη σε έναν νέο που θα πράξει το αυτονόητο. Και οι νέοι που ζουν στην περιφέρεια δύο προβλήματα αντιμετωπίζουν. Ή δεν θα έχουν δουλειά ώστε να παραμείνουν εκτός των αστικών κέντρων ή θα έχουν δουλειά αλλά θα είναι αποκομμένοι από τις κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες που θα γεμίσουν δημιουργικά τον χρόνο ενός ανθρώπου, που μορφώθηκε αρκετά, ώστε να κάθεται άπραγος όλο το χρόνο περιμένοντας ένα μήνα το καλοκαίρι ή το χειμώνα να "ανασάνει". 

      Εν κατακλείδι, αντίλογος μπορεί να υπάρχει, από πολλές πλευρές και για πολλά θέματα. Η δική μου άποψη ωστόσο, είναι ότι πολλοί από τους νέους ανθρώπους που επιστρέφουν, βρίσκουν "τοίχο" με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε αναχρονιστικές τοπικές αρχές, όπως προσωπικά θεωρώ την πλειονότητα των ανθρώπων που εκφράζουν την αυτοδιοίκηση στο δικό μας δήμο, που είτε λόγω πεποίθησης είτε λόγω ανικανότητας υποσκάπτουν τις προσπάθειες όλων αυτών των παιδιών. Μέχρι, λοιπόν, να αλλάξει δραστικά η καθεστηκυία νοοτροπία, νέοι σαν τον Κωστάκη θα αποτελούν ευχάριστες, αισιόδοξες περιπτώσεις που όμως δεν θα αποτελούν τον κανόνα.

                    

....and its goodnight from

Ήταν μόλις 63 ετών ο Νίκος Παπάζογλου. Πολύ μικρός δηλαδή. Και ήταν άρρωστος πολύ καιρό, περισσότερο από έναν χρόνο.
Το Δεύτερο Πρόγραμμα, ετοιμάζει για σήμερα Κυριακή:
Στις 4 η Βάνα Δαφέρμου
Στις 6 ο Γιάννης Τζουανάτος
Στις 8 ο Λευτέρης Κογκαλίδης
Και στις 10 ο Φώτης Απέργης και ο Γιώργος Τσάμπρας σε ένα δίωρο αφιέρωμα.
Ολα τριγυρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...Καλό ταξίδι.......
1.Υδροχοος
2.Αυγουστος

fresh produce απ την..... κυψελη

Η Ελληνική Αγγλόφωνη σκηνή είναι πραγματικότητα,έκρηξη με συγκροτήματα που δυσκολα μπορείς να προβλέψεις την διάρκεια τους.
1. Keep shelly in athens - Hauntin me

2. Baby guru - Marilou

3. zebra tracks - silicone valley

from the vault

Oι Βig star είναι ένα απ το αδικημένα συγκροτήματα απο θέμα εμπορικής επιτυχίας. Ο Alex Chilton o αρχηγός και τραγουδιστής του συγκροτήματος εγραψε αυτή την ακουστική μπαλλάντα για να περιγράψει δυο παιδιά που είναι ερωτευμένα με το rock n roll αλλά και μεταξύ τους. Το couplet "Won't you tell your dad to get off my back/Tell him what we said about 'Paint It Black,'" παραπέμπει στο ομώνυμο τραγούδι των rolling stones.
ΤΟ περιοδικό R. stone το κατέταξε στην #396 θέση με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών και το παρουσίασε ως ενα απ τα πιο αντιπροσωπευτικά κομμάτια που αφορούν το μεταβατικό στάδιο απ την εφηβεία στη ενηλικίωση. Γράφτηκε σε 15 λεπτά και στην συνέχεια διασκευάστηκε απ τους Evan Dando, Garbage, Elliot Smith, Wilco and Kathryn Williams.
thirteen

Λίβερπουλ

                      Με τρία τεμάχια φιλοδώρησε το λιμάνι τη σίτυ. Δύο έβαλε ο Κάρολ. Εγώ απλώς να σημειώσω ότι κάποια γατάκια χτες στα Γιάννενα τον έλεγαν τσούκι, Κυργιάκο και άμπαλο και εγώ διαφωνούσα λέγοντας ότι η Λίβερπουλ μαζί με Σοάρες έκανε μια χαρά μεταγραφές. Γατάκια...

Ανάπτυξη

            Το έχω ξαναγράψει παλιότερα, καθώς απομακρύνεσαι από την Αθήνα και τη βαβούρα που τη συνοδεύει, σκέφτεσαι αλλιώς, πιο ήρεμα. Η διάσταση των προβλημάτων και των εγνοιών προσωποιείται πιο εύκολα, αποκτά εντονότερα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και οι αριθμοί, μικρότεροι μεν σε μέγεθος, σημαντικότεροι δε σε ερμηνεία κατάστασεων. Αλλά η εξάρτηση από το κέντρο αποφάσεων δεν εξαλείφεται. Και αν όσοι παίρνουν τις αποφάσεις δεν εισάγουν μια πιο αποκεντρωμένη λογική στην εφαρμογή των εκάστοτε σχεδίων, πάντα θα καταλήγουμε σε μέτρα λειψά, στρεβλωμένα υπέρ μίας άνισης ανάπτυξης εις βάρος της περιφέρειας.

               Είναι μια κουβέντα που σε όποια άκρη της Ελλάδας και αν ταξιδέψεις αποτελεί συνήθως το συμπέρασμα της βραδιάς. Ισως γιατί υστερούμε σε λογικές ολικής διαχείρησης, ίσως γιατί ηθελημένα χαράζουμε περιορισμένης εμβέλειας πολιτικές, πάντως κάτι πρέπει να αλλάξουμε στον προσανατολισμό της ανάπτυξης μας προς την κατεύθυνση του μη αποκλεισμού, της ευελιξίας και της ευκολότερης παραμετροποίησης του πυρήνα των προγραμμάτων.

dream pop

Xάμος επικράτησε πέρυσι με το Teen Dream των Βeach House στον κύκλο των ανεξάρτητων παντα συγκροτημάτων. Οι πολυ καλες κριτικες που απέσπασε μεγάλωσαν το fan base τους συμπεριλαμβάνωντας πλεον celebrities οπως ο jayz και Βeyonce. Mε λίγα λόγια εκαναν ενα πέρασμα και ''αλλου'' με σχετικά καλή εμπορική επιτυχία λάμβανωντας υποψη οτι ο ηχος τους και τα φωνητικά της Victoria Legrand κόρη του Michel Legrand δεν είναι και ιδιαίτερα προσιτά. Ο δίσκος τους αποτελεί μαγικό χαλί σε ανεξερεύνητες περιοχές των αισθήσεων ετσι οπως λειτουργουν τα περισσότερα συγκροτήματα του είδους τους.
Oι δισκοκριτικόι επινόησαν τον όρο dream pop για να τα περιγραψουν, παρακλάδι της βρετανικής κυρίως κιθαριστικής pop που επιδίωκε την δημιούργία ονειρικής ατμόσφαιρας χρησιμοποιώντας αιθέριες φωνητικές αρμονίες και εξωπραγματικούς κιθαριστικούς ήχους, όπως διαβάζω στην ειδική έκδοση τουν sonik για όλα τα είδη της μουσικής.
Γι αυτούς λοιπόν που δεν βρίσκουν ενδιαφέρον στους beach house μπορούν να αναζητήσουν κάποιους απ τους παρακάτω αφού το συγκεκριμένο είδος μετρά πάνω απο είκοσι χρόνια.

slowdive - catch the breeze
pale saints thread of light
Κωστή ευχαριστώ για την αφορμή.....χεχε!

ΤΟ ΡΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ

Η Nefeli Walking Undercover είναι η 21χρονη Νεφέλη Λιούτα και μπορεί να την έχετε προσέξει να παίζει βιολί σε συναυλίες σχημάτων όπως οι Mimosa's Dream, οι Bad Bid, οι Fall of Man, οι Egg Hell, ο Pan Pan, οι Accra Minoa και τελευταία ο Leon, μέλος της κολεκτίβας του οποίου αποτελεί (και αισθάνεται πολύ περήφανη.)
Από τον Οκτώβριο του 2009 γράφει και ηχογραφεί στο σπίτι τα δικά της κομμάτια, τα οποία στηρίζει στους ήχους του βιολιού και τους ήχους που παράγουν τα αντικείμενα ενός δωματίου, όπως οι κατσαρόλες, οι εφημερίδες, το πάτωμα και τα φυσικά όργανα. Παρουσίασε ζωντανά δουλειά της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο ανοίγοντας τη συναυλία του J.Kriste, στο Σταυρό του Νότου ανοίγοντας τη συναυλία των Modrec, στο Going Youth Festival της Τεχνοπόλεως και το Ευρωπαικό Φεστιβάλ Τζαζ που έλαβε χώρα επίσης στην Τεχνόπολη. Το καλοκαίρι του 2010 έγραψε 9 από τα κομμάτια της στα Fab Liquid Recording Studios.

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ

     Και καθώς το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ αυξάνει έχουμε:

1. Όλη η φρουτοπία, όλα τα επεισόδια, μιλάμε χαμός:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/d--index-archive-tv-movies.aspx

Του κουτιού τα παραμύθια είναι διαθέσιμο μόνο στο greek movies ακόμη.

Υ.Γ: Όλα μαζί τα τεύχη της Φρουτοπίας σε 4 τόμους από ό'τι είδα είναι γύρω στα 84 €

Beach House - Teen Dream

                Ξεκινάω τον μήνα με αυτή την παρατήρηση. Βαγγέλη σε παρακαλώ μην ανεβάσεις βίντεο των Beach House. Μιλάμε για πολύ καΐλα ή όπως θα έλεγες και εσύ: "οι τύποι έχουν κάψει α....ι". Κατά τα άλλα, ένα δυο τραγούδια νομίζω ότι έχουν  ενδιαφέρον στο δίσκο.

The twilight singers

Oι Τwilight singers προέκυψαν ως το side project του greg dulli επικεφαλή του συγκροτηματος AFGHAN wHIGS. Απο το 1997 εως σήμερα εχουν κυκλοφορήσει 5 albums. To τελευταίο κυκλοφόρησε απ την sub pop με τίτλο Dynamite steps και παρουσιάστηκε στο κοινό ζωντανά στην αλυσίδα των μεγαλύτερων δισκοπωλείων στον κόσμο amoeba σε Los Angeles και San Francisco.

see you @ gagarin

Eιπε η Μαρία Μαρκουλή στο Βillboard:
Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι Black Mountain είναι εκεί έξω από τα πιο γερά και γρανιτένια ονόματα του ροκ και σοβαρό επιχείρημα εναντίον αυτού, δε στέκει. Συστήνω να ακούσετε το πιο πρόσφατο Wilderness Heart άλμπουμ τους,, ξεκινώντας από το The Hair Song και ώσπου να φτάσετε στο Rollercoaster και το Buried By The Blues θα έχετε δει πώς χίπις μεταλλάσσονται σε πανκ και πώς λειώνουν τα αιώνια- ροκ - χιόνια, για να γίνει καυτό και επίκαιρο το είδος που μοιάζει συχνά να αραχνιάζει. Σε αυτό το σημείο ποζάρουν με αυτοποίθηση οι Καναδοί - ο λίντερ Stephen McBean και η παρέα του, που περιμένουμε αύριο (Παρασκευή) στο Gagarin, με τους Vibratore Bizarro να ανοίγουν γι ‘ αυτούς. Μέσα στο βαρύ πρόγραμμα των συναυλιακών επαναλήψεων (γιατί αν δε μάθεις πώς θα πάθεις;) τέτοιες αφίξεις φαίνονται σαν ψέμα. Σύμπτωση, που είναι και Πρωταπριλιά…