Το έχω ξαναγράψει παλιότερα, καθώς απομακρύνεσαι από την Αθήνα και τη βαβούρα που τη συνοδεύει, σκέφτεσαι αλλιώς, πιο ήρεμα. Η διάσταση των προβλημάτων και των εγνοιών προσωποιείται πιο εύκολα, αποκτά εντονότερα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και οι αριθμοί, μικρότεροι μεν σε μέγεθος, σημαντικότεροι δε σε ερμηνεία κατάστασεων. Αλλά η εξάρτηση από το κέντρο αποφάσεων δεν εξαλείφεται. Και αν όσοι παίρνουν τις αποφάσεις δεν εισάγουν μια πιο αποκεντρωμένη λογική στην εφαρμογή των εκάστοτε σχεδίων, πάντα θα καταλήγουμε σε μέτρα λειψά, στρεβλωμένα υπέρ μίας άνισης ανάπτυξης εις βάρος της περιφέρειας.
Είναι μια κουβέντα που σε όποια άκρη της Ελλάδας και αν ταξιδέψεις αποτελεί συνήθως το συμπέρασμα της βραδιάς. Ισως γιατί υστερούμε σε λογικές ολικής διαχείρησης, ίσως γιατί ηθελημένα χαράζουμε περιορισμένης εμβέλειας πολιτικές, πάντως κάτι πρέπει να αλλάξουμε στον προσανατολισμό της ανάπτυξης μας προς την κατεύθυνση του μη αποκλεισμού, της ευελιξίας και της ευκολότερης παραμετροποίησης του πυρήνα των προγραμμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου