Ένα κλικ λογικής

                                           Ένα από τα παραπολιτικά θέματα τύπων και τακτικής που έπαιξε πολύ αυτό το ΣΚ, ήταν η εμφάνιση του όλου ΣΥ.ΡΙΖ.Α  στη Θεσσαλονίκη με πιο θεσμικό ύφος, ώστε να μπορέσει να καθιερωθεί στο πολιτικό σκηνικό ως ένα ευρωπαϊκό ισχυρό κόμμα και στην συνείδηση του κόσμου ως αξιωματική αντιπολίτευση. Οπότε, αυτήν την φορά δεν είδαμε τον πρόεδρο του σε πορείες, αλλά κυρίως στην ομιλία και στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου στο Βελλίδειο. Την πρώτη δεν την είδα, η δεύτερη μου φάνηκε έξυπνη σε επίπεδο τακτικισμού και ει το δυνατόν μετριοπαθής.

                             Αυτό που μου κάνει εντύπωση, λοιπόν, με κυρίαρχο παράδειγμα τα προαναφερθέντα, είναι η μεταμόρφωση κατά το δοκούν των εξουσιών στην Ελλάδα. Η μεν εκτελεστική από κουβαρντού σε ακραίο μηχανισμό άσκησης συσταλτικής δημοσιονομικής πολιτικής, η μεν νομοθετική από μηχανή παραγωγής νόμων και άλλων νόμων και νέων τροπολογιών κ.ο.κ σε μία διαιρεμένη βουλή όπου ο ένας δεν ψηφίζει το άλλο, ό άλλος το παράλλο και πάει λέγοντας, η δικαστική από το να φρακάρει το ένα έργο μετά το άλλο την εποχή Σημίτη, στις μεγάλες αγάπες την εποχή Σουφλιά και από την ρητή απόφαση για το μνημόνιο (σωστά κατά την άποψη μου), στις λευκές απεργίες όταν θεωρούν αντισυνταγματικές? τις περικοπές στους μισθους τους. Κορυφαίοι όλων βέβαια στις κολωτούμπες τα μέσα, που ως οι καλύτεροι παίκτες του παιχνιδιού έχουν ανακαλύψει στην Χρυσή Αυγή τον καλύτερο αντιπερισπασμό σε μία κοινωνία που δείχνει να διψά για περαιτέρω αποβλάκωση.

                                             Σε ένα κόσμο, λοιπόν, που λειτουργεί ένα κλικ πιο λογικά, δεν βλέπω το λόγο οι Ευρωπαίοι να μας παίρνουν και πολύ στα σοβαρά. Εάν εμείς ξεχνάμε πόσο κοντά απέχει η Ραφήνα από την Κερατέα, πως το Βατοπέδι στο αστικό μέρος της υπόθεσης λήγει με έναν εξευτελιστικό συμβιβασμό και πολλά άλλα παραδείγματα δεν σημαίνει ότι τα ξεχνάει και η Ε.Ε ως τρίτος παρατηρητής. Γιατί να συναντήσουν τον πρόεδρο ενός συνοθηλεύματος κομμάτων, που ανάλογα με ποιον μιλάς τους παρουσιάζουν από τοκογλύφους ως τον σατανά μεταμορφωμένο; Γιατί να τον συναντήσουν, αν ο ίδιος εκ των προτέρων δηλώνει δημόσια ότι δεν παέι για να συνομιλήσει αλλά να κάνει τον δικό του τσαμπουκά και να φύγει; Γιατί να πάρουν σοβαρά μία εκτελεστική εξουσία, που σε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις αδυνατεί να ανατρέψει το status quo μιας πληθώρας συντεχνιών που ζουν εις βάρος των πολλών;

                                        Σε ένα κόσμο που λειτουργεί με πολλά κλικ λογικής, σε θεσμικό επίπεδο ασχολούνται ίσως πιο σοβαρά από εμάς. Σύντομα, η τρόικα θα παρουσιαστεί για δεύτερη φορά μπροστά στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με πιθανή και την συμμετοχή Στουρνάρα και Βρούτση, για διευκρινιστικές ερωτήσεις σχετικά με τα εργασιακά και άλλα θέματα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.