Eyes wide open?

                                 Πατώντας σε ένα σχόλιο του Χρήστου για τις διαφορετικές απόψεις, σκεφτόμουν λίγο το πόσο χρήσιμη είναι η τέχνη στο να αναδείξει αυτή τη διαφορετικότητα και έπειτα στο να μας αναγκάσει να παιδευτούμε πάνω σε αυτό και να το κατανοήσουμε.

                                Σίγουρα, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι η τέχνη στρατεύθηκε ακριβώς για αυτήν της την επιρροή, αλλά νομίζω ότι το ισοζύγιο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο όταν μιλάμε για τέχνη, μοιάζει να είναι συντριπτικά θετικό. Ιστορίες από διάφορα μέρη του κόσμου, διαφορετικοί άνθρωποι αλλά και με κοινές έγνοιες και διλήμματα πλαισιώνουν την παγκόσμια ποίηση, πεζογραφία, θέατρο και κινηματογράφο. Μπορεί κανείς, βέβαια, να διαβάζει μόνο αυτά που τον βολεύουν για να επιβεβαιώσει την βλακεία που τον δέρνει στο κεφάλι. Μπορεί, όμως, όταν συνήθως δεν φοβάται, να αφήσει τον εαυτό του να προβληματιστεί. Να διαβάσει για ιστορίες πάθους (από τον Μολιέρο στον Παπαδιαμάντη και μετά στον Τομ Ρόμπινς) ή να δει τρομακτικές ιστορίες (από τον Δουμά στον Βενέζη και μετά στον Μαντανιπούρ), που να βαρύνουν με ενοχές και να αφυπνίζουν τη σκέψη. Μπορεί να εκτονωθεί, ξεσπώντας στα γέλια με συμπεριφορές που ο ίδιος ποτέ δεν θα τολμούσε να δείξει (είτε με τον Βέγγο είτε με τον Σέλλερς). Μπορεί, επίσης, να μάθει, να καταλάβει και το πιο σημαντικό να κατανοήσει ότι δεν είναι ανάγκη να είμαστε όλοι ίδιοι αλλά και το πόσο μοιάζουμε σε πολλά βασικά πράγματα (είτε βλέπει κανείς τη σάτιρα του Κιτάνο πάνω στο Ζατοΐτσι είτε τον Στάθη Ψάλτη στο Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν είτε τον Τομ Χανκς στο Φορεστ Γκαμπ).

        Η τέχνη είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο του νου. Μέσω της τέχνης, μπορεί να κοιτάξει κάποιος μέσα στο χρόνο, να χρησιμοποιήσει αυτό που έμαθε για το χθες ώστε να αλλάξει το σήμερα και να κάνει καλύτερο το αύριο. Αρκεί να ανοίξει τα μάτια του στα έργα της ανθρώπινης διάνοιας και να μην φοβάται να τα κρίνει με ειλικρίνεια και τελικά να μάθει τον εαυτό του καλύτερα μέσα από αυτά. Απαντήσεις στην τέχνη υπάρχουν πολλές για όσα συμβαίνουν στη ζωή. Άλλωστε και αυτή μέρος της είναι. Απλώς, μένει πάντα στον άνθρωπο αν αυτό που ψάχνει είναι ειλικρίνεια ή εύκολες λύσεις. Μένει πάντα στον άνθρωπο να διαλέξει αν θα κατανοήσει τη διαφορετικότητα ή αν θα προτιμήσει να κλείσει ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά του.