Finally

                                   Τον τελευταίο καιρό είναι πολλά αυτά που θέλω να ασχοληθώ αλλά είναι τόσο περίεργα τα μηνύματα των καιρών που δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις προς τα που να κοιτάξεις. Από τον κορεσμό του κόσμου για την γελοία (πλέον) αντιπαράθεση των άκρων, την απέχθεια μου για τη φασιστοποίηση αυτής της κοινωνίας, τις γελοιότητες περί προόδου όταν από κάτω τρέχει ένα 26% ανεργία (όπως και να είναι οι όποιοι πρόδρομοι δείκτες είναι άλλο να είσαι αισιόδοξος και άλλο ικανοποιημένος), μέχρι θέματα που άπτονται την αέναη μάχη των προσωπικών σχέσεων, νιώθω έναν αχταρμά σκέψεων να διατυπώνεται ασαφώς γύρω μου. Κρατάω όμως τις πιο ωραίες εικόνες από έναν μονίμως άυπνο "φρέσκο" πατέρα, που έρχεται μονίμως με ένα διάπλατο χαμόγελο στη δουλειά και από τον αριθμητικό διάπλου του Βάγγου σε μία άλλη εποχή.

                                     Προς το παρόν, απλώς θα καλημερίσω με αυτούς εδώ, τους περίεργους, που ή θα μας δώσουν ότι μπορούν μέχρι να στερέψουν από ταλέντο ή που ωριμάζοντας θα ωριμάσει και η μουσική τους περιπλάνηση στον ηλεκτροακουστικό ήχο. Το BBC τους έχει ήδη τιμήσει με το δικό τους Symphony και αυτοί απάντησαν πρόσφατα με ένα πολύχρωμο live lounge. Εδώ στη διασκευή του Finally των Kings of Tomorrow. Γνώμη μου είναι, ότι ανέβασαν το τραγούδι πολλές πολλές σκάλες πάνω.