Ζούμε την εποχή της συναισθηματικής χούντας...?

Το μεσημεράκι είχα μια συζήτηση με τον συνοδοιπόρο στους προβληματισμούς και φίλο Νασόπουλο και το κοινό μας συμπέρασμά συνοψίζεται στο εξής απλό και λιτό απόφθεγμα: διανύουμε μια περίοδο συναισθηματικής χούντας! Ναι, είναι πολύ καμμένο αλλά διαβάστε παρακάτω πως καταλήξαμε εδώ... Είμαστε νέοι, ωραίοι και κατά γενική ομολογία κυκλοφορήσιμοι και γι' αυτό κυκλοφορούμε και γουστάρουμε. Βρισκόμαστε συχνά σε πολυσύχναστα μέρη, καφετέριες, κλαμπς, μπουζούκια, πάρτυ, αεροδρόμια (...) και γνωρίζουμε καινούργιους ανθρώπους. Η πλειοψηφία αυτών μας είναι αδιάφοροι, υπάρχουν όμως κάποιοι λίγοι που θα τραβήξουν το ενδιαφέρον μας και εμείς το δικό τους. 'Οταν ξεπεράσουμε προβλήματα τύπου:

1) είναι δεσμευμένος/η ο/η άλλος/η, είτε γιατί απλώς δεν είναι είτε γιατί δεν μας αφορά

2) πώς θα την πλησιάσω ή πως θα τον κάνω να έρθει να μου μιλήσει

3)κλπ

και φτάσουμε στην πολυπόθητη ανταλλαγή τηλεφώνων και στο πρώτο ραντεβού, ξεκινάει ένα νέο λούκι και για τους δυο: Τι επιτρέπεται να του/της πω και τι κυκλοφορεί με το σηματάκι της ακαταλληλότητας? Στην περίπτωση των αρσενικών, είναι πράγματι γολγοθάς η επιλογή των λέξεων - πως θα της δείξεις οτι γουστάρεις χωρίς να νομίζει οτι την θέλεις για ένα βράδυ και σε παρεξηγήσει? Πού τελειώνει η διακριτικότητα και που αρχίζει η μαλακία? Τι λέξεις θα χρησιμοποιήσεις για να πιάσει το νόημα? Πώς πλασάρεις τις διαθέσεις σου χωρίς να γίνεις βούτυρο ή μπίχτης? Πώς την απογειώνεις και πώς την προσγειώνεις?

Στην περίπτωσή μας κορίτσια, τα πράγματα δεν είναι ευκολότερα. Πώς θα του δείξεις την διαθεσιμότητα σου χωρίς να σε χαρακτηρίσει, στην καλύτερη περίπτωση, εύκολη? Πόσο καιρό θα τον τρέχεις και θα το παίζεις αδιάφορη? Πώς θα οριοθετήσεις την κατάσταση χωρίς να χρειαστεί να του κάνεις το μυαλό ταραμά και τα νεύρα κρόσια? Μέχρι πότε το παίζεις κουλ και πότε ξεκινάς την γκρίνια? Δεν χρειάζεται να αναφέρω άλλα νομίζω... Που καταλήγουμε λοιπόν? Στην συναισθηματική χούντα που λέγαμε...

Δεν θα ήταν ομορφότερη η ζωή μας αν εμείς οι straight είχαμε πιο straight συμπεριφορά? Την βλέπεις και την θέλεις αγόρι μου? Σε κάνει να χαμογελάς σαν βλάκας? Πιάστην από το μαλλί (που λέει ο λόγος) και εξηγήσου σωστά: κούκλα μου θες? Αν ναι, έχει καλώς, πορεύεστε παρέα και όσο πάει. Αν όχι, μαζεύεις το θάρρος σου και τον πληγωμένο σου εγωισμό και πας για άλλες πορτοκαλιές...

Και εσείς ρε κορίτσια έλεος! Καλά και άγια τα παιχνίδια και οι τσαχπινιές αλλά υπάρχουν και όρια. Πόσο καιρό θα τον ταλαιπωρείς τον δύστυχο? Αν ψιλολίωνεις πες το ναι, μην το σκας το παλικάρι και είναι πλέον όλες οι ηλικιές κρίσιμες για καρδιακά επεισόδια... Αν πέρασε και δεν ακούμπησε στείλτον ευγενικά και θα το καταπιεί αυτός, ξέρει τον τρόπο! Μίλα του ευθέως, ούτως ή άλλως οι αντρικοί εγκέφαλοι είναι φτιαγμένοι για μονόδρομες σκέψεις - μόνο άσπρο και μαύρο υπάρχει συνήθως, ολυμπιακός ή παναθηναικός. Ας περιορίσουμε τις υπεραναλύσεις στο κομμωτήριο...

Το να μην φοβόμαστε να εκφραστούμε βελτιώνει εμάς τους ίδιους. Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από τον αυτοσεβασμό. Και αυτοσεβασμό νιώθεις όταν ξέρεις οτι είσαι ειλικρινής απέναντι στον άλλο, όταν δεν του κρύβεις σκέψεις, επιθυμίες και συναισθήματα! Όταν το βλέμμα σου είναι καθαρό... Αν δεν το εκτιμάει, δικό του το πρόβλημα...

Τροφή για σκέψη? Περιμένω σχόλια...