kanye west

Το 10 που έβαλε το Pitchfork στο δίσκο του Kanye West αποτέλεσε κόλαφο για τους εγχώριους (μπορεί και απανταχού, δεν γνωρίζω) ελιτιστές της indie κοινότητας που όσο περνάει ο καιρός πείθομαι όλο και περισσότερο ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Σκεφτείτε πως έφτασαν στο σημείο να πάρουν συνέντευξη από τον Μάρκο Φράγκο στο Lifo για το συγκεκριμένο δεκάρι και να γράφουν πόσο περίεργο τους φάνηκε. Αλλού για αλλού βρίσκονται όλοι αυτοί τελικά, περιχαρακωμένοι στα στερεότυπά τους και κλεισμένοι στους πύργους τους. Νομίζουν πως αποτελούν το επίκεντρο του κόσμου της μουσικής όταν, την ίδια ώρα, ουδείς τους δίνει σημασία. Μόνοι τους τα λένε (στην Ελλάδα), μόνοι τους τα ακούνε. Ένας αστείος κόσμος που χλευάζει καλλιτέχνες όπως ο Kanye West και αποθεώνει κάτι nerds της μουσικής από τη Νέα Ζηλανδία που «ανέβασαν τρία γαμάτα τραγούδια στο Myspace και δεν ξέρετε τι χάνετε που δεν το ακούσατε ακόμα» (πριν από μία ώρα τα ανέβασαν). Ώσπου έρχονται οι άνθρωποι του Pitchfork και οι οποίοι, σε αντίθεση με τους εν Ελλάδι αναγνώστες τους, γνωρίζουν από μουσική, και χωρίς παρωπίδες γράφουν (και εξηγούν) πόσο πολύ τους άρεσε το αριστουργηματικό άλμπουμ του Kanye West (δίσκος του μήνα για όλα τα περιοδικά του κόσμου). Και τους αφήνει ξερούς τους δικούς μας. Τώρα; Τώρα τι κάνουμε; Απλά πράγματα, εύκολη η λύση: ψάχνουμε να βρούμε άλλα site και φανζίν που δεν γνωρίζει η μάνα τους και τα κάνουμε ευαγγέλια. Αμάν πια, τους βαρέθηκα. Όλοι αυτοί οι ελιτιστές και οι δήθεν είναι που κατέστρεψαν τη μουσική στην Ελλάδα. Και συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο διάφορα blogs και free press αποθεώνοντας κάτι καλλιτέχνες των στενών ορίων του δωματίου τους (το πολύ-πολύ να φτάσουν μέχρι την τραπεζαρία). Το μόνο θετικό με όλους αυτούς (τους δικούς μας εννοώ) είναι που δεν τους δίνει κανείς σημασία. Φαίνεται άλλωστε στις συναυλίες των ονομάτων που αποθεώνουν. Ελάχιστος κόσμος πλέον τους πιστεύει.