Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

geitonia recommends (rock επιτέλους)



Τέτοιο άλμπουμ δεν έχει κυκλοφορήσει κανένα συγκρότημα τα τελευταία πολλά χρόνια στο χώρο του κλασικού rock.  Σκεφτείτε πως στο παρελθόν οι παλιοροκάδες παραμιλούσαν για το "Rise" των Answer, το οποίο την περισσότερη από την δυναμική του, την είχε κερδίσει από το single "Under The Sky". Σε όλο το άλμπουμ η ισορροπία μεταξύ ρετρό αναπόλησης και rock ενέργειας είναι πραγματικά ζηλευτή. Το συγκρότημα προσφέρει τη έκσταση των συγκροτημάτων του δεύτερου μισού των '60s και μαζί με τους Rival Sons παίζουν τώρα την μουσική που όλοι ποθούν να ακούσουν, που «πεθαίνουν να ακούσουν», όπως δήλωσαν οι τελευταίοι σε μεγάλο αγγλικό περιοδικό το οποίο τους είχε εξώφυλλο (σαν κάτι να κινείται τελικά).

..AND ITS GOODNIGHT FROM

Ο Ρούσος έγινε αρχικά γνωστός με τους σπουδαίους Aphrodite's Child, τη μπάντα που έφτιαξε το 1967 παρέα με τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Αργύρη Κουλούρη και Λουκά Σιδερά. Η δικτατορία θα τους «οδηγήσει» στο Παρίσι (αντί για Λονδίνο που είχαν αποφασίσει), όπου εν μέσω της εξέγερσης του Μάη του ’68, το πρώτο single "Rain & Tears" έγινε ύμνος των φοιτητών λόγω των δακρυγόνων που έπεφταν σαν βροχή κατά τις διαδηλώσεις! Τουλάχιστον, έτσι λέει ο μύθος. Οι Aphrodite's Child ηχογράφησαν τρεις δίσκους. Τα "End of the World" (1968), "It's Five O'Clock" (1969), και το κλασικό "666" το 1972, Mετά τη διάλυσή τους, ο Ρούσσος άρχισε σόλο καριέρα με τη δεκαετία του '70 να φτάνει σε εμπορικό ζενίθ, με μεγάλες επιτυχίες όπως τα "Forever and Ever",  "My Friend the Wind", "My Reason", "Velvet Mornings", "Goodbye My Love, Goodbye", "Someday Somewhere" και "Lovely Lady of Arcadia". Με τον Παπαθανασίου συνεργάστηκε και στο κινηματογράφο, τραγουδώντας το μουσικό θέμα του "Chariots Of Fire" το 1981 με τίτλο "Race To The End" αλλά και την επόμενη χρονιά στο "Blade Runner" με το "Tales Of The Future". Παρά τα προβλήματα υγείας και πάχους, ο Ρούσσος παρέμενε ενεργός, με περιοδείες αλλά και κυκλοφορία δίσκων σε πολλές γλώσσες. Τον Σεπτέμβριο του 2013, παρασημοφορήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Ο Ντέμης Ρούσσος, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1946 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου και μεγάλωσε, μέχρι να έρθει στην εφηβεία του στην Αθήνα.
 (λιγο καθυστερημένα για να μπορεσω να μαζεψω τα στοιχεια που ήθελα)
ΠΗΓΕΣ : Γ. Πετρίδης τα album και τα τραγουδια του αιώνα,WIKIPEDIA)

geitonia recommends



geitonia recommends


 

New Zealand trio Yumi Zouma make a welcome return with their new single “Catastrophe”, a perfectly crafted track from their upcoming second EP “II”, which will arrive on March 10th via Cascine. The five-song record follows last year’s much loved self-titled debut EP and also features their recent single “Alena”, a sublime slice of dreamy disco-pop. You can now watch the video for “Catastrophe”, the first of a two-part film, directed by Allie Avital Tsypin. ''pitchfork''

geitonia recommends



geitonia recommends (synth-heavy house)



Geitonia recommends

Δευτερο single για τον παραγωγό απ το λονδίνο Chris Ward με τίτλο Rapture ομώνυμο με το album του που θα κυκλοφορήσει απ την ενδιαφέρουσα Ιnnovative Leisure στις 16 Φεβρουαρίου. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ.

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Νέα 'ποχή...

                      Αλλαγές  θα προκύψουν σίγουρα στην κοινωνία μας διαμέσου ενός καινού πολιτικού βίου. Εμείς, χρειάζεται να κάνουμε απλώς υπομονή και να παρατηρούμε προσεκτικά για να καταλάβουμε που οδηγούν. Προς το παρόν, ένα ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Καρελιά για τη σημειολογία της νίκης  και η ανακοίνωση του νέου υπουργού οικονομικών μας ότι θα συνεχίσει το blogging. Ενδιαφέρον...

                       "Το παλιό, το νέο, τα τέρατα…"

                                                                              "Finance Ministry slows blogging down but ends it not"

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Best of 2014

Από μουσική σκοπιά το 2014 ήταν αποκαλυπτικό και ταυτόχρονα βαρετό. Οι κρίσεις για τη μουσική που κυκλοφορεί γίνονται όλο και περισσότερο υποκειμενικές. Η τάση είναι να μην συμφωνούν στα καλύτερα της χρονιάς ούτε το αριστερό με το δεξί αυτί. Οι ακροάσεις είναι μοναχικές. Κατεβάζω και ακούω ένα άλμπουμ, μου αρέσει αλλά δεν το μοιράζομαι ούτε με τον πιο αγαπημένο μου φίλο, δεν έχω χρόνο πλέον, δεν τον συναντώ πλέον, δεν με ενδιαφέρει να μοιράζομαι πλέον, δεν με νοιάζει η γνώμη κανενός πλέον.

1.Swans - To be kind   ( A Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α)
2.the war on drugs - lost in the dream

3.first aid kit - stay gold

4.la roux - trouble in paradise
5.sharon van etten - are we there

6.black keys - turn blue
7.beck - morning phase
8.warpaint - warpaint
9.Ryan Adams - Ryan Adams
10.hiss golden messenger-lateness of dancers

11.future islands - singles
12.sohn - tremors
13.wovenhand - refractory obdurate
14.perfume genius -Too bright
15.todd terje - it's album time
16.mogwai - rave tapes

17.jungle-jungle
18.st vincent - st vincent
19.lykke li - i never learn

20.sia - 1000 forms of fear

Φυσικά απ την ελλάδα  νομιζω οτι είναι απ τα καλύτερα πράγματα που ακούσαμε τα τελευταία χρόνια, επιστροφή και αναζήτηση στις ριζες της παραδοσης και του πολιτισμού μας
 Villagers of Ioannina city - Riza.



Holly Holly...


Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Homus bourdouclous economicus

OMT is compatible with the Treaty, but not with the Troika

     Διαβάζοντας την ανάλυση (δέκα λεπτά ανάγνωση), καταλήγεις στα εξής σημεία:

  • Για να είμαστε σύμφωνοι με το νόμο και όσα οι λαοί έχουμε συμφωνήσει η ΕΚΤ δεν έπρεπε εξαρχής να είναι στη Τρόικα, άρα και να μην υπάρχει Τρόικα.
  • Οι ιδεοληψίες κάποιων (και κυρίως των συντηρητικών κυβερνήσεων της Ευρώπης) ότι υπάρχει "αγνός" τέλειος ανταγωνισμός και ως εκ τούτου η νομισματική πολιτική κανένα άλλο σκοπό και αποτέλεσμα δε μπορεί να έχει παρά τη σταθερότητα των τιμών οδήγησαν όλους τους φορείς της Ευρώπης να φορούν ένα ζουρλομανδύα που κανείς δεν παίρνει την ευθύνη να βγάλει. (κάτι σαν το ελληνικό δημόσιο, εδώ που τα λέμε...)
  • Εάν ήταν να επικρατήσει όλο αυτό το χάλι, να φτάσουμε μετά από πέντε χρόνια, τέσσερις χώρες σε μνημόνιο και δύο υπό στήριξη της ΕΚΤ (αλήστου μνήμης δήλωση Τσίπρα για Χριστόφια που επάξια απέφευγε το μνημόνιο... ακόμα γελάμε), να παριστάνουμε ότι η κρίση δεν είναι ευρωπαϊκή αλλά ελληνική, τότε γιατί τόση κομμάρα με το τι θα κάνει ο Draghi; γιατί ο μίσος κόσμος κρέμεται από τα καλαμπαλίκια του; Μήπως τελικά έχει δίκιο ο Παπανδρέου όταν μιλούσε από τότε για ευρωομόλογα; Κάτι που αφενός δε θα ενέπλεκε την ΕΚΤ οπότε δε θα ήταν κολάσιμο με βάση τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ενοποιημένη Απόδοση) και θα προωθούσε την πραγματική οικονομική ενοποίηση; Αλλά τώρα μας τάζουν μισθούς, δώρα, γήπεδα, δικαστήρια, κρεμάλες... άρτο και θεάματα για τους πληβείους, για πολιτική θα μιλήσουμε τώρα;

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Vacant Space - George Maple


Πάγωμα...

        Κατά τη διάρκεια ενός αχταρμά σκέψεων πάνω στο γιατί οι άνθρωποι αναμασούν αυτά που τους παπαγαλίζουν, γιατί παύουν να βάζουν τις δικές τους σκέψεις μέσα σε μια συζήτηση, γιατί παύουν να βάζουν τις σκέψεις τους κάτω σε ένα χαρτί ή έστω σε ένα ρημαδοπληκτρολόγιο (καλή ώρα) ώστε να δομήσουν κάτι συγκεκριμένο από αυτά που τους απασχολούν, ήρθε και αυτό στη Γαλλία για να μου θυμίσει τις τραγικές συνέπειες.
         Αν εδώ στην Ελλάδα, ίσως επειδή τα πράγματα εδώ έχουν την τάση να γίνονται και πιο αργά, είμαστε ακόμη στο επίπεδο τα γραπτά μας να περιορίζονται στο να παράγουμε κουβάδες άχρηστων σχολίων στο twitter και στο facebook ή ακόμη χειρότερα να σκυλοβρίζουμε τους πάντες κρυπτόμενοι (νομίζουμε...) πίσω από ένα ψηφιακό προφίλ, κάποιοι άλλοι αγανάκτησαν με την "υπερβολική" για αυτούς ελευθερία της έκφρασης και στην καρδιά της Ευρώπης είπαν να μας δείξουν ότι αυτό δεν είναι ανεκτό. Ας σκεφτούμε λοιπόν, όλοι εμείς εδώ, που βολευόμαστε για παράδειγμα στο να σιγοντάρουμε ή απλώς να σιωπούμε βολικά στα προδότη Γιωργάκη, κρεμάλες, ψόφα..., στις ακροδεξιές κορώνες Σαμαρά για μοιράσματα ιθαγενειών κλπ κλπ, όταν αύριο δούμε τα ανάλογα στην Ελλάδα, από όποιο άκρο και αν προέρχονται, που φταίμε. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε γιατί φτωχαίνουμε έτσι πνευματικά, γιατί τεμπελιάζουμε αρνούμενοι να αφιερώσουμε χρόνο στην πολιτική που στο κάτω κάτω αφιερώνεις χρόνο στην κοινωνία και τελικά στον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί νομίζουμε ότι χρέος μας είναι μόνο η ψήφος, γιατί αφήνουμε τρομαγμένους τραμπούκους να διαφεντεύουν το πολιτισμικό μας μέλλον; 
         Για εμένα καλό θα ήταν να καταλάβουμε ότι όλα πηγάζουν από εμάς και καταλήγουν σε εμάς. Μαζί όμως...

Υ.Γ: Και για να θυμηθούμε και τις δικές μας ομορφιές.

Waitin'...