Κατά τη διάρκεια ενός αχταρμά σκέψεων πάνω στο γιατί οι άνθρωποι αναμασούν αυτά που τους παπαγαλίζουν, γιατί παύουν να βάζουν τις δικές τους σκέψεις μέσα σε μια συζήτηση, γιατί παύουν να βάζουν τις σκέψεις τους κάτω σε ένα χαρτί ή έστω σε ένα ρημαδοπληκτρολόγιο (καλή ώρα) ώστε να δομήσουν κάτι συγκεκριμένο από αυτά που τους απασχολούν, ήρθε και αυτό στη Γαλλία για να μου θυμίσει τις τραγικές συνέπειες.
Αν εδώ στην Ελλάδα, ίσως επειδή τα πράγματα εδώ έχουν την τάση να γίνονται και πιο αργά, είμαστε ακόμη στο επίπεδο τα γραπτά μας να περιορίζονται στο να παράγουμε κουβάδες άχρηστων σχολίων στο twitter και στο facebook ή ακόμη χειρότερα να σκυλοβρίζουμε τους πάντες κρυπτόμενοι (νομίζουμε...) πίσω από ένα ψηφιακό προφίλ, κάποιοι άλλοι αγανάκτησαν με την "υπερβολική" για αυτούς ελευθερία της έκφρασης και στην καρδιά της Ευρώπης είπαν να μας δείξουν ότι αυτό δεν είναι ανεκτό. Ας σκεφτούμε λοιπόν, όλοι εμείς εδώ, που βολευόμαστε για παράδειγμα στο να σιγοντάρουμε ή απλώς να σιωπούμε βολικά στα προδότη Γιωργάκη, κρεμάλες, ψόφα..., στις ακροδεξιές κορώνες Σαμαρά για μοιράσματα ιθαγενειών κλπ κλπ, όταν αύριο δούμε τα ανάλογα στην Ελλάδα, από όποιο άκρο και αν προέρχονται, που φταίμε. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε γιατί φτωχαίνουμε έτσι πνευματικά, γιατί τεμπελιάζουμε αρνούμενοι να αφιερώσουμε χρόνο στην πολιτική που στο κάτω κάτω αφιερώνεις χρόνο στην κοινωνία και τελικά στον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί νομίζουμε ότι χρέος μας είναι μόνο η ψήφος, γιατί αφήνουμε τρομαγμένους τραμπούκους να διαφεντεύουν το πολιτισμικό μας μέλλον;
Για εμένα καλό θα ήταν να καταλάβουμε ότι όλα πηγάζουν από εμάς και καταλήγουν σε εμάς. Μαζί όμως...
Υ.Γ: Και για να θυμηθούμε και τις δικές μας ομορφιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου