Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΜΑΓΚΕΣ!

Μέσα στο παραλήρημα που ζει ο χώρα μας κάποιοι καταφέρνουν να βρίσκονται στον κόσμο τους και να περνούν υπέροχα μέσα σε αυτόν! Ευχαριστώ τον Θεό γιατί είμαι ένας απο αυτους! Όταν η πιο αγαπητή, σε εμένα, περιοχή της Ελλάδας είχε παραδοθεί στις φλόγες, εγώ βρισκόμουν σ΄ενα νησί του Αιγαίου και βάφτιζα τον ανιψιό μου... Όταν άρχισαν οι παραφιλολογίες και τα πάρε-δώσε των ευθυνών στα κανάλια για την κατάντια της Πελοποννήσου και της Εύβοιας, εγώ συναρμολογούσα τα νέα μου έπιπλα... Όταν όλοι ασχολούνταν με την Φώφη Γεννηματά και την επιβαλλόμενη από τον Άρειο Πάγο αποπομπή της από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, εγώ καθάριζα τα ντουλάπια της νέας μου κουζίνας... Και όταν ο Καζναφέρης σφύριξε την σέντρα στο πρώτο μεγάλο ντέρμπι της χρονιάς στην Λεωφόρο, εγώ άναβα το πρώτο αρωματικό κερί στο νέο μου σπίτι... Και το ευχαριστιέμαι όσο δεν φαντάζεστε! Τίποτα δεν μπορεί να με χαλάσει: μένω μόνη μου, μακριά απο την Αθήνα, ξεκινάω το μεταπτυχιακό μου και όσο προχωράω προς τα βόρεια, τοσο μειώνω τα χιλιόμετρα που με χωρίζουν από την Θεσσαλονίκη... Δεν πίστευα ποτέ οτι θα το σκεφτόμουν αλλά ομολογώ οτι το σκέφτηκα: μήπως η απάθεια προς την καταστροφολογία, και όχι την καταστροφή, είναι η καλύτερη λύση? Γιατί να ασχολειθώ με τα κανάλια που παρουσιάζουν το θέμα του εμπρισμού όπως γουστάρουν, όταν μπορώ να έχω αγκαλιά τον 9μηνο ανιψιό μου? Γιατί να ασχολειθώ με τις εκλογές τους - όλοι τους τα ίδια χάλια έχουν, όταν για πρώτη φορά στην ζωή μου οργανώνω μόνη μου τον δικό μου χώρο? Γιατί να ασχολειθώ με το ματς, ήδη από την πρώτη αγωνιστική έπεσε ξύλο μεταξύ οπαδών ΠΑΟΚ και αστυνομίας στην Ξάνθη - όμορφα άνοιξε η αυλαία(!!!), όταν μπορώ να ασχολειθώ με την βελτίωση του προσωπικού μου χώρου και να τον ομορφύνω?
Όταν η δημόσια ζωή γίνει πιο ενδιαφέρουσα, λιγότερο προαναγγελθείσα και καθόλου συνδεδεμένη με τα μίντια, τότε και μόνο τότε θα υπάρξει σοβαρός λόγος να αποχωριστώ τον μικρόκοσμό μου...
Καλό χειμώνα παιδιά, φιλιά από Βόλο!!!

1 σχόλιο:

nasopoulos είπε...

Γιατί δυστυχώς όλοι αφωσιωνόμαστε στην ευτυχισμένη προσωπική μας ζωή και αναζητούμε σωσίβιο και ευθύνες στο δημόσιο βίο μόνο όταν δυστυχούμε. Τρανό παράδειγμα; οι τελευταίες πυρκαγιές. Γιατί; Γιατί αν δεν ασχοληθείς με τα γύρω σου κάποια στιγμή θα ασχοληθούν αυτά μαζί σου. Και όχι πάντα για καλό.