Πρώτον, μου κάνει εντύπωση που ο Βάγγος δεν έχει κάνει ένα αφιέρωμα στα μουσικά ντοκιμαντέρ ενώ κάθε χρόνο βγαίνουν αρκετά και κάποια πάρα πολύ καλά. Επίσης, ενώ στην αρχή νόμιζα ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα παίρνουν διανομή μόνο στις ΗΠΑ, διαπιστώνω όλο και συχνότερα ότι αυτό δεν ισχύει.
Τέλος, έχω να πω το εξής: Σταύρο, μετά από πολύ σκέψη και προβληματισμό διαφωνώ με την διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν μέρη να ακούσεις καλή μουσική στην Αθήνα. Εγώ φταίω που σε αφήνω να πηγαίνεις σε μέρη που λιγότερο ή περισσότερο παίζουν μία από τα ίδια. Υπάρχει τρομερό ρεύμα μουσικόφιλων στην Αθήνα, το οποίο ωστόσο είναι πιο δυνατό σε ένταση πάθους για τη μουσική και πιο αδύναμο σε εύρος (αριθμό ατόμων). Ίσως, μάλιστα, ένα από τα αίτια του δεύτερου να είναι το πρώτο.
Σαν υστερόγραφο, αφιερώνω στο Βάγγο το παρακάτω βιντεάκι, επειδή τον τράβαγα πρωινιάτικα σε δημοσιογραφική προβολή για παρέα στα δικά μου χούγια.
1 σχόλιο:
δεν εχω κανει κωστη λογω ελλειψης χρονου και λογω του οτι παντα στις νυχτες πρεμιερας λειπω τα τελευταια 2 με 3 χρονια . Ειναι κριμα γιατι πολλα απυτα δεν ερχονται ούτε σε dvd στην ελλάδα. Φετος ειδικα ηταν μια χρονια γεματη με ταξιδια.
Δημοσίευση σχολίου