Το βασικό μου κριτήριο πάνω στις ταινίες, πέρα από την αισθητική και την υποκειμενικότητα που διέπει τον καθένα μας, είναι τί περιμένω να δω και τί βλέπω τελικά.
5. Wasted Youth : Δε ξέρω αν είμαι πολύ αυστηρός γιατί από ελληνικό σινεμά σκαμπάζω ελάχιστα αλλά με απογοήτευσε η επιφανειακή προσέγγιση της ταινίας στα προβλήματα του σήμερα. Το πλήρως ασύνδετο τέλος με την προηγούμενη 1μιση ώρα που παρακολουθούσα με έκανε να αναρωτιέμαι για τις προθέσεις του σκηνοθέτη. Ήθελε να προβληματίσει ή να καπηλευτεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της περασμένης δεκαετίας, φτιάχνοντας ένα πυροτέχνημα που θα αγγίξει τις ηλικίες 12-17; Η απάντηση είναι εύκολη.
4. Adjustment Bureau : Sorry Matt ήσουν και είσαι απ΄τους αγαπημένους μου αλλά δεν κατάλαβα το λόγο ύπαρξης αυτού του film. Υπερτιμημένο sci-fi με σενάριο για γέλια.
3. Margin Call : Έχεις Kevin Spacey και Jeremy Irons αλλα δε σε σώζουν με τίποτα φίλε σκηνοθέτα. Με πρόσχημα την προ 5ετίας κρίση στην αμερική μας παρουσιάζονται τα "βαθιά" αίτια του credit crunch. Διαγράμματα που ακούμε σε όλη την ταινία αλλά δε βλέπουμε ποτέ κι ένα πολυπληθές cast που δικαιολογεί την έλλειψη σεναρίου και τη διάθεση Αρπαχτής. Χαίρομαι που δεν πλήρωσα cent.
2. Super 8 : Εξαιρετικά τα κεφτεδάκια στο Σινε Παράδεισος στον Κορυδαλλό. Δυστυχώς JJ θες πολλά ψωμιά ακόμα για να γίνεις Spielberg. Καλύτερα να βλεπα για 10η φορά Goonies.
1. Resident : Όταν μια ολόκληρη αίθουσα ξεσπάει σε γέλια αυθόρμητα κάπου στα μισά της ταινίας, κάθε περεταίρω σχόλιο περιττεύει. Δεν έκλαψα τα 9 ευρώ, αν μη τί άλλο το διασκέδασα.
Εκτός συναγωνισμού: The skin I live in Δεν έχω καταλήξει ακόμα τί συναισθήματα μου άφησε αυτή η ταινία. Θα μπορούσα με την ίδια ευκολία να την κατατάξω σε top και bottom list.
Σίγουρα δε θα ξεχάσω όμως το remix που ταιριάζει γάντι στην παράνοια του αλμοδόβαρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου