Η Ελλάδα μετά το μνημόνιο

                     Ώρες ώρες νομίζω ότι ζω σε ένα απέραντο Δαφνί είτε για σοβαρότερα είτε για λιγότερο σοβαρά θέματα. Ας πούμε, έρχεται λέει, στις 13 Δεκέμβρη, λέει, η Chrysta Bell, λέει, στο Fuzz στην Αθήνα. Και ρωτάω· (Δέκα αναρτήσεις θα είχα ανεβάσει μέχρι να μπει αυτή η ρημάδα η άνω τελεία σωστά) Είμαστε ή δεν είμαστε για τα σίδερα; Από το ένα άκρο στο άλλο, από την υποκουλτούρα στα ασήκωτα.

                   Τεσπά, αν βρω παρέα θα πάω να την ακούσω από περιέργεια. Βέβαια, βάζω ένα στοίχημα από τώρα, ότι θα μας τιμήσει με την παρουσία της όλη η κουλτουροθεαθήνα, η οποία θα έρθει επειδή θα ακούσει το όνομα David Lynch (οπότε θα δει φως και θα μπει) η μισή και η άλλη μισή επειδή είναι εναλλακτικό (φωνή 3 εδώ), και φυσικά αμφότεροι θα φύγουν κράζοντας σε τουιτερ και λοιπά σάιτ ειδικών για να πουν αργότερα όταν γίνει πιο mainstream η κατάσταση ότι εμείς το λέγαμε δεν αξίζει και λοιπές τέτοιες μαλακίες.

                      Καλώς να την δεχτούμε στην Ελλάδα της κρίσης!

Υ.Γ: Και Θεσσαλονίκη στις 14. Ξαναείδα τώρα το βίντεο του swing with me. "Κοντέψαμε να ..." που λέει και ο Βάγγος.