Λοιπόν, μετά από καιρό πήγα επιτέλους κινηματογράφο και είδα το My blueberry nights. Προσωπικά μου θύμισε αρκετά την αγαπημένη μου ταινία, το high fidelity, καθώς πραγματεύεται κάποιες παρόμοιες αλήθειες αλλά από πιο δραματική πλευρά. Η πλάκα είναι ότι όση ώρα έβλεπα την ταινία δεν ήξερα πια είναι η πρωταγωνίστρια και ήμουν σε ένα στυλ: ΠΩ ΠΩ γυναικάρα.... αλλά... που την ξέρω; Και είναι η Norah Jones. Και πείτε μου, είναι δυνατόν το θηλυκό αυτό, με την απέραντη φωνάρα, να μην βγάλει συναίσθημα;
Τεσπά, η ουσία είναι ότι είναι ακατάλληλη για όσους γουστάρουν μόνο Hollywood, αλλά το προτείνω ανεπιφύλακτα για όποιον έχει βαρεθεί να βλέπει ατακαδόρικες ταινίες. Μερικές φορές, εξάλλου, μέσα στις σιωπές και τα βλέμματα, ταξιδεύουν όσα δεν περιγράφονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου