.Είχα υποσχεθεί να δω και λίγο παραέξω από το κουτί και να ξαναασχοληθώ με πολιτικά το Πάσχα. Αλλά αν είσαι καμένος δεν την γλυτώνεις.
Λοιπόν, ο αρθρογράφος που εκτιμώ περισσότερο για τις συγγραφικές του αρετές, την οξύτητα της σκέψης του και το θάρρος της γνώμης του είναι ο Δημήτρης Μητρόπουλος των Νέων. Σε σημερινό του άρθρο κάνει μία πολύ ειλικρινή κριτική για τα τεκταινόμενα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:
"ΟΛΑ ΑΥΤΑ συμβαίνουν, ενώ το ΠΑΣΟΚ μικραίνει. ΄Η μάλλον, το ΠΑΣΟΚ μικραίνει επειδή συμβαίνουν όλα αυτά. Το σκορ των δημοσκοπήσεων είναι αποκαρδιωτικό. Η ενότητα δεν είναι πολιτική. Και, δυστυχώς, εκεί υστερεί το ΠΑΣΟΚ- των μεν ή των δε."
Και κάπου εδώ διαφωνώ. Ναι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ στις δημοσκοπήσεις μικραίνει. Ναι, η ενότητα δεν είναι πολιτική. Αλλά τι εννοούμε πολιτική; Το να έχουμε κάποιους μπαμπάδες να μας λένε καθημερινά τι πιστεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ; Το να πρέπει ντε και καλά να έχουμε στα παράθυρα δέκα εκπροσώπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ να μας ξαναλένε αυτά που ξέρουμε; Ή να βάλουμε και εμείς ένα χαμογελαστό παιδί να μας λέει πόσο προοδευτικό είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ;
Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι αυτό που σκέφτεται ο Μητρόπουλος όταν επικαλείται έλλειψη πολιτικής αλλά τέλος πάντων ας μας πει κάποιος τι θέλει όταν αναζητεί σημάδια πολιτικής. Γιατί κάτι που θα ειπωθεί μεταξύ μας δεν είναι πολιτική; Γιατί το πρόγραμμα που υπάρχει δεν είναι ένας ενδεικτικός μπούσουλας πρόθεσης πολιτικής; Γιατί πρέπει αυτός που θα μιλάει για το ΠΑ.ΣΟ.Κ να κατέχει μία καρέκλα και όχι απλό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ;
Σίγουρα πολλά ερωτήματα έχουν πολλές απαντήσεις. Ο δικός μου προβληματισμός είναι ότι το 2008 ο Έλληνας εξακολουθεί να έχει μία δουλοπρεπή στάση απέναντι στους θεσμούς, αντίληψη που εμένα με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Η καρέκλα δεν δίνει σοφία και εξουσία. Η αιρετή καρέκλα δίνει δυνατότητες και εξουσιοδότηση. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσουμε ως λαός και ως κοινωνία.
Λοιπόν, ο αρθρογράφος που εκτιμώ περισσότερο για τις συγγραφικές του αρετές, την οξύτητα της σκέψης του και το θάρρος της γνώμης του είναι ο Δημήτρης Μητρόπουλος των Νέων. Σε σημερινό του άρθρο κάνει μία πολύ ειλικρινή κριτική για τα τεκταινόμενα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:
"ΟΛΑ ΑΥΤΑ συμβαίνουν, ενώ το ΠΑΣΟΚ μικραίνει. ΄Η μάλλον, το ΠΑΣΟΚ μικραίνει επειδή συμβαίνουν όλα αυτά. Το σκορ των δημοσκοπήσεων είναι αποκαρδιωτικό. Η ενότητα δεν είναι πολιτική. Και, δυστυχώς, εκεί υστερεί το ΠΑΣΟΚ- των μεν ή των δε."
Και κάπου εδώ διαφωνώ. Ναι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ στις δημοσκοπήσεις μικραίνει. Ναι, η ενότητα δεν είναι πολιτική. Αλλά τι εννοούμε πολιτική; Το να έχουμε κάποιους μπαμπάδες να μας λένε καθημερινά τι πιστεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ; Το να πρέπει ντε και καλά να έχουμε στα παράθυρα δέκα εκπροσώπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ να μας ξαναλένε αυτά που ξέρουμε; Ή να βάλουμε και εμείς ένα χαμογελαστό παιδί να μας λέει πόσο προοδευτικό είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ;
Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι αυτό που σκέφτεται ο Μητρόπουλος όταν επικαλείται έλλειψη πολιτικής αλλά τέλος πάντων ας μας πει κάποιος τι θέλει όταν αναζητεί σημάδια πολιτικής. Γιατί κάτι που θα ειπωθεί μεταξύ μας δεν είναι πολιτική; Γιατί το πρόγραμμα που υπάρχει δεν είναι ένας ενδεικτικός μπούσουλας πρόθεσης πολιτικής; Γιατί πρέπει αυτός που θα μιλάει για το ΠΑ.ΣΟ.Κ να κατέχει μία καρέκλα και όχι απλό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ;
Σίγουρα πολλά ερωτήματα έχουν πολλές απαντήσεις. Ο δικός μου προβληματισμός είναι ότι το 2008 ο Έλληνας εξακολουθεί να έχει μία δουλοπρεπή στάση απέναντι στους θεσμούς, αντίληψη που εμένα με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Η καρέκλα δεν δίνει σοφία και εξουσία. Η αιρετή καρέκλα δίνει δυνατότητες και εξουσιοδότηση. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσουμε ως λαός και ως κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου