Ο χώρος του κινηματογράφου και της μουσικής, αν και πάντα φανταχτερός και λουσμένος με το φως της υπέρμετρης δημοσιότητας, παραμένει ένας χώρος αστείρευτης έμπνευσης όπου το νέο προλαβαίνει να επιβληθεί πριν το παλιό πεθάνει. Οι γνήσιοι εκφραστές του (μουσικοσυνθέτες, σεναριογράφοι, τραγουδοποιοί, ηθοποιοί κ.α...) παρασύρονται μέσα σε αυτό τον υπέροχο κόσμο και έτσι καταφέρνουμε εμείς να απολαμβάνουμε ενίοτε τα νέα διαμάντια της μουσικής σκηνής ή του κινηματογράφου. Στο χώρο αυτό, όμως, υπάρχει και μία άλλη όψη.
.
Το μάρκετινγκ βοήθησε τον κινηματογράφο να ξεφύγει από μια δύσκολη περίοδο, αυξάνοντας τον τζίρο του όλου προϊόντος καθώς επίσης και κάνοντας δυνατή την παραγωγή πολυδάπανων ταινιών. Η ανάδειξη όμως των hi-end multiplex ως βασικό ατού του κινηματογράφου στην ανάδειξη ταινιών δεν έχει καμία σχέση με την ουσία της δημιουργίας. Η σημερινή στροφή του κινηματογράφου σε ιστορίες πιο πολύ ψυχογραφικού χαρακτήρα δεν απαιτούν 50 ηχεία και 20μετρες οθόνες. Οπωσδήποτε ένα κάθισμα της προκοπής και λίγος χώρος για τα πόδια σε κάνουν να νιώθεις πιο άνετα, αλλά ο θεατής του there will be blood και του atonement δεν είναι ο θεατής που επιζητεί το μάρκετινγκ. Ο θεατής αυτός θα προτιμήσει το ήσυχο συνοικιακό σινεμά και δεν θα καταναλώσει τόνους χρωστικής αηδίας για να δει την νέα ταινία των Κοέν. Ίσως για αυτό οι Αμερικανοί ιθύνοντες του χώρου να αποστρέφονται την νέα στροφή του κινηματογράφου.
.
Μετά από χρόνια, κανείς ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ δεν είναι γηγενής. Αλλά ακόμη και αυτοί που τα κέρδισαν εκφράζουν μία κάπως διαφορετική γενιά Ευρωπαίων ηθοποιών. Ο καθένας τους κουβαλάει κάτι από τη δική του κληρονομιά, αν θέλετε, κάτι από το βάρος του λαού τους. Εκφραστικοί ηθοποιοί, αλλά χωρίς να υπερβάλλουν στο συναίσθημα, έχουν ο καθένας τη δική του γοητεία και ένα φρέσκο αέρα. Ίσως όλοι τους να αποτελούν ένα καλό παράδειγμα του γιατί ελάχιστοι Έλληνες κατάφεραν να κάνουν διεθνή καριέρα. Και οι ταινίες που βρίθουν βιωματικών και λαογραφικών στοιχείων για διαφορετικούς λαούς να δείχνουν το γιατί ελάχιστες ελληνικές ταινίες θα περνούν τα σύνορα της μπανανίας.
.
Για μένα η εξήγηση είναι λίγο πολύ απλή. Όταν μιμήσαι άλλους, ξένους προς τη χροιά σου αλλά και τη κουλτούρα σου είναι λογικό να μην καταφέρεις να τους φτάσεις ποτέ. Όταν όμως αποφασίσεις με σεβασμό να αναζητήσεις κάποια δάνεια από τη δική σου πολιτισμική κληρονομιά που τόσο σνομπάρεις, ίσως τότε καταφέρεις να προσφέρεις κάτι πρωτότυπο και αληθινό που να αξίζει και χειροκρότημα και εισιτήρια. Ως τότε.. μάλλον θα παρακολουθούμε άλλους να θριαμβεύουν.
.
Το μάρκετινγκ βοήθησε τον κινηματογράφο να ξεφύγει από μια δύσκολη περίοδο, αυξάνοντας τον τζίρο του όλου προϊόντος καθώς επίσης και κάνοντας δυνατή την παραγωγή πολυδάπανων ταινιών. Η ανάδειξη όμως των hi-end multiplex ως βασικό ατού του κινηματογράφου στην ανάδειξη ταινιών δεν έχει καμία σχέση με την ουσία της δημιουργίας. Η σημερινή στροφή του κινηματογράφου σε ιστορίες πιο πολύ ψυχογραφικού χαρακτήρα δεν απαιτούν 50 ηχεία και 20μετρες οθόνες. Οπωσδήποτε ένα κάθισμα της προκοπής και λίγος χώρος για τα πόδια σε κάνουν να νιώθεις πιο άνετα, αλλά ο θεατής του there will be blood και του atonement δεν είναι ο θεατής που επιζητεί το μάρκετινγκ. Ο θεατής αυτός θα προτιμήσει το ήσυχο συνοικιακό σινεμά και δεν θα καταναλώσει τόνους χρωστικής αηδίας για να δει την νέα ταινία των Κοέν. Ίσως για αυτό οι Αμερικανοί ιθύνοντες του χώρου να αποστρέφονται την νέα στροφή του κινηματογράφου.
.
Μετά από χρόνια, κανείς ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ δεν είναι γηγενής. Αλλά ακόμη και αυτοί που τα κέρδισαν εκφράζουν μία κάπως διαφορετική γενιά Ευρωπαίων ηθοποιών. Ο καθένας τους κουβαλάει κάτι από τη δική του κληρονομιά, αν θέλετε, κάτι από το βάρος του λαού τους. Εκφραστικοί ηθοποιοί, αλλά χωρίς να υπερβάλλουν στο συναίσθημα, έχουν ο καθένας τη δική του γοητεία και ένα φρέσκο αέρα. Ίσως όλοι τους να αποτελούν ένα καλό παράδειγμα του γιατί ελάχιστοι Έλληνες κατάφεραν να κάνουν διεθνή καριέρα. Και οι ταινίες που βρίθουν βιωματικών και λαογραφικών στοιχείων για διαφορετικούς λαούς να δείχνουν το γιατί ελάχιστες ελληνικές ταινίες θα περνούν τα σύνορα της μπανανίας.
.
Για μένα η εξήγηση είναι λίγο πολύ απλή. Όταν μιμήσαι άλλους, ξένους προς τη χροιά σου αλλά και τη κουλτούρα σου είναι λογικό να μην καταφέρεις να τους φτάσεις ποτέ. Όταν όμως αποφασίσεις με σεβασμό να αναζητήσεις κάποια δάνεια από τη δική σου πολιτισμική κληρονομιά που τόσο σνομπάρεις, ίσως τότε καταφέρεις να προσφέρεις κάτι πρωτότυπο και αληθινό που να αξίζει και χειροκρότημα και εισιτήρια. Ως τότε.. μάλλον θα παρακολουθούμε άλλους να θριαμβεύουν.
1 σχόλιο:
τουλαχιστον το δεκα που παιζει στον alpha ειναι μια σειρα (ολοκληρωμενη με δικο της ost απ την Καραινδρου) που δανειστηκε απο την ελληνικη λογοτεχνια εκεινα τα στοιχεια, που ευτυχως, την οδηγησαν στο να αποκτησει την αναλογη ανταποκριση που της αρμοζει απ το ελληνικο κοινο(παραδοξως χωρις να υπαρχει το αναλογο promotion).Μακρια ομως και παλι απ το κινηματογραφο.
Δημοσίευση σχολίου