Με την ευκαιρία της εκλογής Τσίπρα, που όλοι συζητούν για το νέο και το παλιό μπορώ να σκεφτώ μερικά παραδείγματα για την ουσία των διαφορών αυτών. Γιατί καλά τα νέα πρόσωπα, αλλά η βιτρίνα και οι φιλοσοφικές συζητήσεις έχουν ενδιαφέρον κυρίως για να περνάει η ώρα.
Η Ε.Ε ετοιμάζεται να περάσει μία νέα δέσμη μέτρων για τον έλεγχο στα σημεία εισόδου των χωρών Σένγκεν που θα αφορούν την αποθήκευση βιομετρικών στοιχείων για όσους έρχονται από χώρες εκτός Ε.Ε. Μάλιστα σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο παροχής προνομίων σε συχνούς επισκέπτες και κάποιους "καλούς" συχνούς επισκέπτες της Ε.Ε Στόχος του μέτρου, λέει, είναι η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και ο έλεγχος των διαμενόντων στην Ε.Ε με βίζα ορισμένου χρόνου.
Μέτρα σαν αυτά μου θυμίζουν τις υπέροχες ατάκες Αντώναρου περί φιλήσυχων πολιτών και λοιπά τέτοια διαμάντια. Σίγουρα η Ε.Ε τα τελευταία χρόνια έπασχε στον τομέα της κοινωνικής εμβάθυνσης αλλά δεν νομίζω ότι μέτρα σαν αυτά μας πάνε κάπου καλύτερα. Εκεί, όμως, που θέλω να καταλήξω είναι ότι μέτρα σαν αυτά δείχνουν την παρακμή και το τέλος μίας ολόκληρης γενιάς. Της γενιάς του Πολυτεχνείου για μας, του Μάη του '68 για άλλους ή ακόμη και αυτών της πτώσης του τείχους.
Μέτρα σαν αυτά δείχνουν το πόσο διαφορετικά σκέφτεται μια ολόκληρη γενιά. Ακόμη και μέτρα όπως για παράδειγμα η ανακύκλωση, ή τα πάσης φύσεως περιβαλλοντικά πρόστιμα δείχνουν πως μία ολόκληρη γενιά σκέφτεται και δρα με γνώμονα την καταστολή. Προσωπικά, αποκαλώ αυτή τη γενιά, τη γενιά που πρόδωσε τον Ανδρέα. Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτής της γενιάς, ανεξαιρέτου πολιτικού χώρου, είναι μια γενιά που παρά τις μεταρρυθμίσεις και το κοινωνικό άλμα που έγινε στη χώρα μας από το '80 και μετά απέτυχε να βρει νέες δομές κοινωνικού σχεδιασμού και να βασίσει τις κοινωνικές λειτουργίες πάνω στο σχεδιασμό και την πρόληψη.
Από τη βασική αυτή διαφορά πιστεύω ότι ξεκινά να διαμορφώνεται το χάσμα που χωρίζει εμάς και την προηγούμενη γενιά. Ίσως για αυτό, το παρόν πολιτικό σκηνικό μοιάζει τόσο αποκρουστικό. Το θέμα, όμως, είναι τι σημαίνει καινούριο. Γιατί με το να κατηγορείς ό'τι παλιό δεν σημαίνει ότι προσφέρεις κάτι καινούριο. Με το να αφορίζεις τα προηγούμενα δεν γίνεσαι ο ίδιος καλύτερος. Αυτό που εμείς έχουμε να προσφέρουμε σαν πολίτες αλλά και σαν άτομα σε εμάς τους ίδιους, πιστεύω, είναι το πως θα κάνουμε τα γύρω μας καλύτερα για αρχή, και αν το καταφέρουμε αυτό, μετά όλα γίνονται.
Η Ε.Ε ετοιμάζεται να περάσει μία νέα δέσμη μέτρων για τον έλεγχο στα σημεία εισόδου των χωρών Σένγκεν που θα αφορούν την αποθήκευση βιομετρικών στοιχείων για όσους έρχονται από χώρες εκτός Ε.Ε. Μάλιστα σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο παροχής προνομίων σε συχνούς επισκέπτες και κάποιους "καλούς" συχνούς επισκέπτες της Ε.Ε Στόχος του μέτρου, λέει, είναι η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και ο έλεγχος των διαμενόντων στην Ε.Ε με βίζα ορισμένου χρόνου.
Μέτρα σαν αυτά μου θυμίζουν τις υπέροχες ατάκες Αντώναρου περί φιλήσυχων πολιτών και λοιπά τέτοια διαμάντια. Σίγουρα η Ε.Ε τα τελευταία χρόνια έπασχε στον τομέα της κοινωνικής εμβάθυνσης αλλά δεν νομίζω ότι μέτρα σαν αυτά μας πάνε κάπου καλύτερα. Εκεί, όμως, που θέλω να καταλήξω είναι ότι μέτρα σαν αυτά δείχνουν την παρακμή και το τέλος μίας ολόκληρης γενιάς. Της γενιάς του Πολυτεχνείου για μας, του Μάη του '68 για άλλους ή ακόμη και αυτών της πτώσης του τείχους.
Μέτρα σαν αυτά δείχνουν το πόσο διαφορετικά σκέφτεται μια ολόκληρη γενιά. Ακόμη και μέτρα όπως για παράδειγμα η ανακύκλωση, ή τα πάσης φύσεως περιβαλλοντικά πρόστιμα δείχνουν πως μία ολόκληρη γενιά σκέφτεται και δρα με γνώμονα την καταστολή. Προσωπικά, αποκαλώ αυτή τη γενιά, τη γενιά που πρόδωσε τον Ανδρέα. Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτής της γενιάς, ανεξαιρέτου πολιτικού χώρου, είναι μια γενιά που παρά τις μεταρρυθμίσεις και το κοινωνικό άλμα που έγινε στη χώρα μας από το '80 και μετά απέτυχε να βρει νέες δομές κοινωνικού σχεδιασμού και να βασίσει τις κοινωνικές λειτουργίες πάνω στο σχεδιασμό και την πρόληψη.
Από τη βασική αυτή διαφορά πιστεύω ότι ξεκινά να διαμορφώνεται το χάσμα που χωρίζει εμάς και την προηγούμενη γενιά. Ίσως για αυτό, το παρόν πολιτικό σκηνικό μοιάζει τόσο αποκρουστικό. Το θέμα, όμως, είναι τι σημαίνει καινούριο. Γιατί με το να κατηγορείς ό'τι παλιό δεν σημαίνει ότι προσφέρεις κάτι καινούριο. Με το να αφορίζεις τα προηγούμενα δεν γίνεσαι ο ίδιος καλύτερος. Αυτό που εμείς έχουμε να προσφέρουμε σαν πολίτες αλλά και σαν άτομα σε εμάς τους ίδιους, πιστεύω, είναι το πως θα κάνουμε τα γύρω μας καλύτερα για αρχή, και αν το καταφέρουμε αυτό, μετά όλα γίνονται.
2 σχόλια:
Δεν υπαρχει γενια που προδωσε τον Ανδρεα.Υπαρχει γενια που δεν πιστεψε στον Ανδρεα!!!Κοιταξε τη παρτη της και τιποτα παραπανω.
Οσο για το Τσιπρα, μοδα ειναι θα περασει!!!
Δεν έχουν να κάνουν με τον Τσίπρα αυτά που γράφω. Το παλικάρι μια χαρά φαίνεται να σκέφτεται και υπηρετεί τα δικά του πιστεύω και σκοπούς. Απλά καταγγέλλει το ίδιο σύστημα που τώρα τον στηρίζει και κανείς δεν φαίνεται να αναρωτιέται γιατί;
Ο δικός μου προβληματισμός είναι ότι ως τώρα δεν έχει φέρει τίποτα καινούριο, απλά καταγγέλλει το παρελθόν μόνο και μόνο επειδή αυτός δεν ανήκει σε αυτό, χωρίς όμως να προτείνει κάτι.
Μακάρι η άνοδος της αριστεράς να μην είναι μόδα.
Δημοσίευση σχολίου