Εδώ και καιρό, σε διάφορες συζητήσεις με την Όλγα , έχουμε καταλήξει ότι οι Ευρωεκλογές είναι εξίσου και ίσως σημαντικότερες από τις εθνικές. Οι κατευθυντήριες γραμμές πολλών πολιτικών πλάνων διαμορφώνονται στο Ευρωκοινοβούλιο και οπότε μεγάλο μέρος της εθνικής πολιτικής επηρεάζεται από αυτές. Η χαλαρή, λοιπόν, ψήφος των κεντροαριστερών στοίχισε και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και στα υπόλοιπα μέλη του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Ίσως ,μάλιστα, ένα εδώ και μία δεκαετία δεξιό ευρωκοινοβούλιο να είναι μία σημαντική συνισταμένη στη φθίνουσα πορεία τους και στην αντιδιαστολή εθνικών πολιτικών και μίας σφιχτής ως πρόσφατα δημοσιονομικής Ευρώπης.
Σήμερα όμως που η καυτή πατάτα των προβλημάτων έχει μεταφερθεί στα εθνικά δεξιά κόμματα το συμβούλιο των υπουργών δείχνει να είναι πιο ελαστικό στις δημοσιονομικές ατασθαλίες. Τελικά, όμως, μήπως και οι προηγούμενες κεντροαριστερές κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν την Ευρώπη σαν άλλοθι στις δικές τους αρνήσεις, οπότε και δίκαια η πτώση τους στα εκλογικά ποσοστά; Όπως και να 'ναι τουλάχιστον μία αριστερή Ευρώπη οπωσδήποτε θα αντιμετώπιζε το μέλλον λιγότερο φοβικά από ότι το ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα. Πάρα πολύ ενδιαφέρον του άρθρο του Μ.Μητσού "Οι Βρυξέλλες δεν υπάρχουν".