Χτες, λοιπόν, βγήκε ο Παπανδρέου και είπε μία από τα ίδια. Δεν έβγαλε καμία είδηση απολύτως. Τίποτα το ενδιαφέρον. Διάβασα διάφορα ,λοιπόν, όπως δεν τραβάει το επικοινωνιακό επιτελείο, οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τα ίδια αλλά απάντηση δε πήραν (όχι δηλ. αυτή που απαιτεί ο μέσος τηλεθεατής), ο Παπανδρέου αναμασούσε τα ίδια και τα ίδια κλπ κλπ.
Το μόνο που με απογοήτευσε είναι που δεν βγήκε να πει στο κόσμο το απλό... ψηφίστε όποιον είναι καλύτερος και χρησιμότερος για τον τόπο σας. Όσο για τα άλλα εγώ πιστεύω το εξής. Τα προβλήματα δεν είναι τηλεοπτική σεζόν. Δεν τελειώνουν μόλις έρχεται ο Μάης. Αν δεν λυθούν εμμένουν. Τα προβλήματα επίσης δεν λύνονται όλα εν μέσω μίας τηλεοπτικής σεζόν. Αν χρειάζεται βάθος χρόνου και ένα και δύο και τρία χρόνια ο πρωθυπουργός οφείλει να σου τα πρήξει μέχρι να το πάρεις απόφαση ότι αν δεν λυθούν αυτά θα ακούς. Είναι σαν το άπλυτο ποτήρι στο τραπέζι - μέχρι να πλυθεί εκεί θα το βλέπεις. Βαρετό, δεν σας αρέσει, έτσι είναι. Τα διαρθρωτικά προβλήματα κατά 99% απαιτούν χρόνο για να εξαλειφθούν ακόμα και αν το θεσμικό πλαίσιο έχει αλλάξει. Σε όποιον δεν αρέσει ας πάρει τη θέση του στη "φλύαρη τάξη". Συνεπώς καλά έκανε και επανέλαβε τα ίδια.
Και εγώ έχω μείνει με 13,40 μέχρι το τέλος του μήνα. Και εμένα δεν μου αρέσει. Και βαρετό είναι να σκέφτεσαι συνέχεια πως θα λύσεις αυτό το πρόβλημα. Και αν δεν βρω δουλειά, και στο τέλος του άλλου μήνα πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση με κόβω. Βαρετό; Βαρετό. Καλως ήρθατε στην πραγματική ζωή. Τουλάχιστον εγώ έχω την πολυτέλεια να ξεμένω στο τέλος του μήνα με μόνο βάρος την αφαίμαξη των γονιών μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου