Καθαρά είναι μόνο τα σώβρακα

Αν υπάρχει μία λέξη που μισώ στην γλώσσα του σημερινού πρωθυπουργού, είναι οι καθαρές λύσεις. Έρχονται στα αυτιά μου ρήτορες ακραίων καθεστώτων που, έχοντας ως απώτερο σκοπό τον εντυπωσιασμό και το διαίρει και βασίλευε, φρόντιζαν με την καθαρότητα και απολυτότητα των προτάσεων τους να αναδιατάξουν την πολιτικά και ταξικά διαστρωματωμένη κοινωνία με ηθικούς όρους. Μαύρο ή άσπρο. Χριστιανός ή αλλόθρησκος. Φιλήσυχος ή ταραξίας; Με εμάς ή με τους άλλους. Ανάμεσα δεν υπάρχει και καλά θα κάνει ο καθένας να το χωνέψει.

.

Στο ρόλο του σωτήρα και του δυναμικού ρεύματος που θα παρασύρει τα πάντα και θα μας προστατέψει από την κακούργα παγκοσμιοποίηση, η κυβέρνηση της ΝΔ. Στο ρόλο του ηρωικού αναχώματος που προβάλλει το διαφορετικό και φέρει μαζί του την επιστημονική γνώση που θα μας βγάλει από το Μεσαίωνα της νεοδεξιάς λαίλαπας, ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

.

Διότι όπως μας ενημερώνουν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του συντηρητικού αλλά και του προοδευτικού ρεπορτάζ, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει να προσφέρει τίποτα πια. Το ΠΑΣΟΚ ξώφλισε. Η ιδεολογία που φέρει μαζί του ξώφλισε. Γιατί για τους μεν η ιδεολογία πέθανε (βασικά γιατί αυτοί ποτέ δεν είχαν μία ή γιατί δεν κατάλαβαν ποτέ τι σημαίνει), και για τους δε το ΠΑΣΟΚ έχει φθαρεί και πρέπει να πεθάνει (Μπρρρ... Το κόψατε τόσο αριστερά το τιμόνι ρε παιδιά που κοντέυετε να βρείτε στο άλλο άκρο).

.

Από την δημιουργία τους, αλλά και στην πορεία της εξέλιξης τους, οι κοινωνίες επιβίωσαν για ένα και μόνο λόγο. Γιατί είχαν πολλά περισσότερα να προσφέρουν μέσω της ένωσης ανομοιογενών συνόλων και τη μερική ομογενοποίηση αναγκών και επιθυμιών τους, από ότι ένα άναρχο χαός. Το ότι συνυπάρχουμε σε μία κοινωνία, ή σε ένα κόμμα στην προκειμένη περίπτωση, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε στα πάντα. Αλλά συμφωνούμε σε τόσα ώστε:

• να μπορούμε να οραματιστούμε μαζί ένα κοινό μέλλον


• και να διαφέρουμε αισθητά από κάποιον άλλο χώρο ή κοινωνία ώστε να κατανοούμε γιατί δεν γίνεται να συγχωνευτούμε με αυτόν.

Το γεγονός αυτό, ήταν μία από τις σημαντικές αλλαγές που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και που εξακολουθεί να το εκφράζει καλύτερα και, ίσως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, εντονότερα από κάθε άλλον. Η σύμπτυξη των υλικών μας αναγκών με την ανάγκη για συνέχιση της ανθρωπιστικής μας κληρονομιάς και της διατήρησης του φυσικού μας περιβάλλοντος είναι αξίες για τις οποίες το ΠΑΣΟΚ ,ως πολιτικός χώρος, έπεισε ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων να αγωνιστούν προς την επιτευξή τους. Άλλαξε πολλά, (προσωπικά πιστεύω ότι χωρίς το ΠΑΣΟΚ εγώ σήμερα δεν θα ήμουν εδώ να γράφω αυτά τα λόγια), καλυτέρευσε πολλούς τομείς της ζωής μας και μας έδωσε την ευκαιρία να βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική θέση στην παγκόσμια πολιτικοκοινωνική γεωγραφία. Αλλού απέτυχε.. Οικτρά. Δεν κατάφερε να δώσει στην κοινωνία την ώθηση που χρειαζόταν για να αφήσει πίσω της μεσοπολεμικές διαμάχες και συμπεριφορές. Δεν κατάφερε να μας πλησιάσει σε μοντέλα πιο υγιών, πιο μορφωμένων κοινωνικά κοινωνιών. Σε επίπεδο πολιτών παραμένουμε άξεστοι και βαθιά ανατολίτες, αλλά όχι με τη ρομαντική έννοια του πράγματος.

.
Αλλά η μη υλοποίηση δεν δηλώνει την έλλειψη οράματος, προτάσεων και ιδεών. Το ΠΑΣΟΚ ως χώρος είναι μία αστείρευτη πηγή διαλόγου. Είναι ένα ζωντανός χώρος όπου ο επιστήμονας θα μιλήσει με τον εργάτη και η φιλοσοφία τους θα αναδείξει στον καθένα ξεχωριστά αλλά και στους δύο μαζί ένα κοινό τόπο δράσης. Και αυτό για μένα σημαίνει ευρεία συνεναίνεση.

.
Το φασισμό της αγοράς δεν γίνεται να τον εκφράσει ένας τέτοιος χώρος. Στην κοινωνική αναλγησία του φιλελευθερισμού αντιπαραβάλλεται ο τρίτος δρόμος. Για να προστατεύσεις δεν χρειάζεται να καταπιέσεις και για να παρέχεις ελευθερία στην πρωτοβουλία δεν χρειάζεται να συρρικνώσεις το κράτος. Χρειάζεται να μορφώσεις τον άνθρωπο και να αλλάξεις το κράτος. Χρειάζεται να δείξεις στον καθένα πως να διαχειρίζεται το μερίδιο της ευθύνης του και στο κράτος πως να γίνει εξωστρεφές ώστε να σταματήσει να αναπαραγάγει τον εαυτό του.

.

Την αλαζονεία της μορφωμένης επιστημονικά αριστεράς δεν γίνεται να την εκφράσει ένας χώρος που θέλει να υλοποιήσει τις προτάσεις του. Γιατί όταν προτείνεις κάτι, δεν το προτείνεις μόνο για αυτούς που το καταλαβαίνουν. Το προτείνεις για τον καθηγητή πανεπιστημίου όσο και για το μωρό που μόλις γεννήθηκε σε ένα μαιευτήριο. Και όπως λέει και ένας φίλος,... το σύστημα δεν το νικάς γινόμενος ένα μικρό μέρος του που προσπαθεί να το εκτρέψει, αλλά προσπαθείς να γίνεις μεγαλύτερος από αυτό ώστε να αναγκαστεί το σύστημα να ακολουθήσει εσένα και ότι νέο έχεις να προσφέρεις.

Τελικά, αυτό που είναι κατανοητό είναι ότι οι κοινωνίες είναι όπως οι ζωές μας.. πολύπλοκες. Όσο πιο μονόπλευρα τις αναπτύσσεις, τόσο χάνουν την ισσοροπία τους με τα γύρω. Και επειδή σε ένα τέτοιο μονοπάτι δεν θέλω να βαδίσω, προτιμώ να παλέυω για αυτό που πιστεύω, και ας με λένε οι μεν υποκριτή και οι δε διεφθαρμένο. Τουλάχιστον τις θέσεις μου, θα τις διέπει η έκβαση μίας συλλογιστικής και συναισθηματικής πορείας και όχι η ηθική ή η επιστημονική καθαρότητα.