Από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι για να επιβιώσεις σε αυτή τη χώρα πρέπει να αμφισβητείς όσα βλέπεις. Πρέπει να πιστεύεις ότι μπορείς καλύτερα και ότι αυτό που βλέπεις είναι κάτι προσωρινό. Γιατί είσαι Έλληνας. Και σαν Έλληνας δεν θες να μοιάσεις στο μίζερο γύρω σου. Θες να μοιάσεις μόνο σε ότι λάμπει. Θες να βγάλεις από μέσα αυτό που κουβαλάς στο DNA σου. Την περιέργεια, την όρεξη, την επιθυμία να οδηγήσεις τα πράγματα στο τόσο γοητευτικό και άγνωστο μέλλον.
Οπότε σαν τέτοιος άνθρωπος αυτό σήμαινε πρώτα από όλα ένα πράγμα. Έπρεπε να αλλάξω εμένα τον ίδιο. Και το έκανα. Έβγαλα την εσωστρέφεια που με χαρακτηρίζει και την αλαζονεία και αποφάσισα να συνεργαστώ με όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται για να γίνει κάτι σε αυτό το τόπο. Αρχικά στο σχολείο, μετά στο χωριό και μπαίνοντας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ θέλησα να βοηθήσω στο πως ο κόσμος βλέπει τα πράγματα. Αυτό συνοδεύτηκε πολλές φορές από απογοήτευση αλλά ενίοτε από ικανοποίηση και ευτυχία.
Φτάνοντας στα σημερινά, δηλαδή την αποπομπή Σημίτη από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, και αναλογιζόμενος τις αντιδράσεις έφτασα δυστυχώς ή ευτυχώς σε κάποια συμπεράσματα για πολλοστή φορά:

1. Σε αυτή την χώρα μετράει μόνο η εικόνα. Κανείς δεν νοιάζεται για το κατά πόσον ο Κώστας Σημίτης νοιαζόταν πλέον για το κόμμα και κατά πόσον είχε όρεξη για συνεργασία. Σαν πρώην πρωθυπουργός με σημαντικότατο έργο ( που άλλωστε τώρα διαφημίζει ακόμη και η Ν.Δ), για το μιντιακό σύστημα και για την εστέτ της χώρας αποτελεί μία ιερή αγελάδα. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί αν ο κόσμος αξιολογεί τον καθένα με το έργο του, την όρεξη του για δουλειά και την προθυμία του για συνεργασία, πολλοί στενόμυαλοι γέροντες της πολιτικής και των καναλιών θα πήγαιναν σπίτι τους;
2. Πρόεδρο πλέον στο ΠΑ.ΣΟ.Κ έχουμε τον Γιώργο. Και όταν σαν παλιός πρόεδρος ξέρεις τι σημαίνει διοίκηση πρέπει να σέβεσαι κάποια πράγματα. Αν έχεις καφενειακές διαθέσεις μπορείς να πας στο καφενείο της γειτονιάς. Γιατί όταν αμφισβητείς μόνιμα τον πρόεδρο σου μπροστά σε υφιστάμενα κομματικά στελέχη και στον κόσμο μάλλον κάτι τέτοιο δείχνεις.
3. Είναι πολιτική συνέπεια όταν εφαρμόζεις ευρεία δημοκρατία στο κόμμα σου, το ίδιο να θες και για τη χώρα όσον αφορά τα σοβαρά θέματα. Και πρωτοβουλίες για σοβαρά θέματα υπάρχουν πολλές από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αν βέβαια ο καθένας μας περιμένει από το δελτίο των 8 να του καθορίσει τις προτεραιότητες του, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
4. Η πολιτική δεν ανήκει στους πολιτικούς. Εκφράζεται από αυτούς. Είναι δικαίωμα όλων να μάθουν για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως η συνθήκη της Λισαβόνας και ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία για τα κόμματα να φέρουν πάλι τον κόσμο κοντά στην πολιτική και στα σημαντικά θέματα.

Τελικά καταλήγω ότι σε αυτή τη χώρα θέλει ακόμη πολύ υπομονή. Η κοινωνία μας προσπαθεί απεγνωσμένα να μην είναι συντηρητική αλλά χρειάζονται μεγάλα σοκ ακόμη. Ίσως μέχρι την τελευταία στιγμή να συνεχίσουμε να κοιτάμε την πάρτη μας και να το καταλάβουμε αργά. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ποτέ δεν θα βαρεθώ. Θα παλεύω αυτό το πράγμα να αλλάξει όσο μπορώ. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να ζουν σε αυτή την τηλεκρατούμενη Ελλάδα. Πολίτες που πέρα από τη κουβέντα κάνουν πράξεις. Και για αυτούς αξίζει να κουράζεσαι και λίγο παραπάνω.