Στην κριτική του προς τον Kaynes ο Hayek διατυπώνει τις εξής σκέψεις: "because Keynes believed that he was fundamentally still a classical English liberal and wasn't quite aware of how far he had moved away from it. His basic ideas were still those of individual freedom. He did not think systematically enough to see the conflicts" Η φράση αυτή διατυπώνει μία βασική αλήθεια. Συνήθως είμαστε τόσο προσκολλημένοι σε μία καθολική έννοια ή σκοπό ώστε να είναι πολύ αργά όταν πια αντιλαμβανόμαστε πόσο μακριά από αυτήν έχουμε απομακρυνθεί εξαιτίας των πράξεων μας.
.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους μετέχοντες στο τρέχον δράμα που εξελίσσεται στην κοινωνικοπολιτική μας ζωή. Η Ν.Δ και οι αυλοκόλακες της υπερασπιζόμενοι τον υπέρ πάντων αγώνα για την διατήρηση της εξουσίας προσπαθούν να μας πείσουν για την "αθωότητα" του σκανδάλου. Οι δημοσιογράφοι στον αγώνα τους για την πρωτοπορία στην αποκάλυψη της αλήθειας λειτουργούν περίπου ως κανίβαλοι πάνω στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Οι ίδιοι οι θύτες-θύματα υπό την επήρεια της έπαρσης της εξουσίας δεν κατάφεραν να δουν την πτώση να πλησιάζει.
.
Γι' αυτό και ίσως αυτό το σκάνδαλο να έσκασε στα μούτρα μας πιο ξαφνικά και πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο. Γιατί κανείς δεν έβλεπε αυτό που ερχόταν. Γιατί είναι τέτοια η αλαζονεία της εξουσίας (δικαιολογημένη εν μέρει αν σκεφτεί κανείς ότι κάηκε η μισή Ελλάδα και απλώς τους ξαναψήφισαν) που αδυνατεί να δει ότι το ίδιο σύστημα που λειτουργεί ως στυλοβάτης του θρόνου της, το ίδιο ακριβώς σύστημα ροκανίζει με απληστία τις βάσεις του.
.
Σε κάθε περίπτωση , δεν καταλαβαίνω γιατί η εξουσία μπορεί να είναι τόσο μεθυστική και μακάρι ποτέ να μην το καταλάβω. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι πριν τρέξουμε όλοι να ρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους στον Καιάδα, ας δούμε πως πράττουμε εμείς στα μικρότερα σκάνδαλα της καθημερινής μας ζωής. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ας σταματήσουμε να θεοποιούμε τους θεσμούς (βλ. Μαξίμου, Δικαστική Εξουσία) και ας σκεφτούμε πως είναι δυνατόν να τους αλλάξουμε ώστε να κάνουμε αυτόν τον τόπο καλύτερο. Για όλους μας..
.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους μετέχοντες στο τρέχον δράμα που εξελίσσεται στην κοινωνικοπολιτική μας ζωή. Η Ν.Δ και οι αυλοκόλακες της υπερασπιζόμενοι τον υπέρ πάντων αγώνα για την διατήρηση της εξουσίας προσπαθούν να μας πείσουν για την "αθωότητα" του σκανδάλου. Οι δημοσιογράφοι στον αγώνα τους για την πρωτοπορία στην αποκάλυψη της αλήθειας λειτουργούν περίπου ως κανίβαλοι πάνω στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Οι ίδιοι οι θύτες-θύματα υπό την επήρεια της έπαρσης της εξουσίας δεν κατάφεραν να δουν την πτώση να πλησιάζει.
.
Γι' αυτό και ίσως αυτό το σκάνδαλο να έσκασε στα μούτρα μας πιο ξαφνικά και πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο. Γιατί κανείς δεν έβλεπε αυτό που ερχόταν. Γιατί είναι τέτοια η αλαζονεία της εξουσίας (δικαιολογημένη εν μέρει αν σκεφτεί κανείς ότι κάηκε η μισή Ελλάδα και απλώς τους ξαναψήφισαν) που αδυνατεί να δει ότι το ίδιο σύστημα που λειτουργεί ως στυλοβάτης του θρόνου της, το ίδιο ακριβώς σύστημα ροκανίζει με απληστία τις βάσεις του.
.
Σε κάθε περίπτωση , δεν καταλαβαίνω γιατί η εξουσία μπορεί να είναι τόσο μεθυστική και μακάρι ποτέ να μην το καταλάβω. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι πριν τρέξουμε όλοι να ρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους στον Καιάδα, ας δούμε πως πράττουμε εμείς στα μικρότερα σκάνδαλα της καθημερινής μας ζωής. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ας σταματήσουμε να θεοποιούμε τους θεσμούς (βλ. Μαξίμου, Δικαστική Εξουσία) και ας σκεφτούμε πως είναι δυνατόν να τους αλλάξουμε ώστε να κάνουμε αυτόν τον τόπο καλύτερο. Για όλους μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου