Κάθε άνθρωπος ονειρεύεται. Και αυτό είναι πολύ καλό. Για τον ίδιο αλλά και τους γύρω του. Γιατί οι άνθρωποι που ονειρεύονται συνήθως χαμογελούν περισσότερο, όταν γυροφέρνουν τα όνειρα τους γίνονται πιο ευχάριστοι και όταν βάλουν πλώρη για αυτά η επιμονή τους χαρίζει αισιοδοξία και στους άλλους.
Όταν όμως το όνειρο πραγματώνεται έρχονται οι πειρασμοί. Και ένας πειρασμός μπορεί να αποδειχθεί δύσκολος να τον ξεφορτωθείς. Ειδικά αν και ο ίδιος ο πειρασμός θεωρεί πρόκληση να σε απομακρύνει από το όνειρο σου. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μάλλον χιλιοειπωμένη ιστορία. Το θέμα είναι τι δίνει αξία στον πειρασμό, και αυτό δεν είναι άλλο από το όνειρο που με τόσο κόπο κάνει κανείς πραγματικότητα. Για παράδειγμα:
Αν ο Ηρώδης δεν είχε τη μάνα της Σαλώμης, η Σαλώμη δεν θα ήταν πειρασμός αλλά απλώς πόθος.
Μερικές φορές ο πειρασμός δεν υπάρχει καν, αλλά είναι απλώς η ανάγκη του μυαλού να πηγαίνει μακρύτερα. Γενικά ο άνθρωπος έχει την τάση να μανουριάζει τον εαυτό του. Καλό είναι λοιπόν, που και που να χαλαρώνουμε, να αράζουμε πίσω στην καρέκλα μας, και να σκεφτόμαστε τι έχει αξία για μας. Γιατί ο πειρασμός έχει και αυτός τα ωραία του, αλλά όσο παραμένει πειρασμός, χωρίς συνέπειες και λοιπά παρατρεχάμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου