Μέτρο, Ύβρις , Κάθαρση

Υπάρχει μία προσωπικότητα της αρχαιότητας με την οποία μπορώ να παρομοιάσω ως προς πολλά σημεία τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο Αλκιβιάδης , μία αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της αρχαιότητας, μοιάζει να συγκεντρώνει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα του διαπρεπή πολιτικού του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
.
Ξεχωρίζοντας από αρκετά νέος, θαρραλέος αλλά και νάρκισσος, πατριώτης αλλά με ισχυρά ψήγματα συντηρητισμού. Προστατευόμενος του Περικλή, έχοντας κερδίσει το θαυμασμό του Σωκράτη για τη γοητεία του, ο Αλκιβιάδης κατάφερε να αναρριχηθεί νωρίς στην κοινωνία των Αθηνών, αποκτώντας τόσο φίλους όσο και εχθρούς. Εκφράζοντας την δίψα των νέων των Αθηνών για ενδυνάμωση της Αθηναϊκής δύναμης προέτρεψε τους Αθηναίους για την πραγματοποίηση της Σικελικής εκστρατείας. Συντηρητικός, εχθρός των δημοκρατικότερων δυνάμεων των Αθηνών, προτίμησε να καταφύγει στη Σπάρτη παρά να γυρίσει και να δικαστεί στην Αθήνα. Εκεί, ενδεχομένως και από πατριωτισμό (πίστευε πιθανόν ότι μόνο αυτός ήξερε το καλό της Αθήνας) βοήθησε τους Σπαρτιάτες να καταστρέψουν τους Αθηναίους στη Σικελία ενώ προέβη και σε άλλες ενέργειες εναντίον της Αθήνας. Επειδή όμως ήταν καλό παιδί, πήρε πόδι και από εκεί για να καταλήξει κοντά στον Τισσαφέρνη, από εκεί στον Ελλήσποντο, και όταν οι Σπαρτιάτες επικράτησαν εντελώς, εξόριστος και από εκεί, δολοφονήθηκε καθ' οδόν προς τα Σούσα, στη Μέλισσα της Φρυγίας.
.

Έτσι και σήμερα, ο διαπρεπής συνταγματολόγος Βαγγέλης δείχνει μία ιδιαίτερη αγάπη στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το θέμα είναι πως την αγάπη του αυτή την εκμεταλλεύονται τα γνωστά παπαγαλάκια-τηλεπροστάτες της δημοκρατίας μας για να βλάψουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ σαν κόμμα και την δημοκρατία έμμεσα, παρεμβαίνοντας χωρίς αιδώ στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σε κοινή πορεία με τον Αλκιβιάδη, ο Βενιζέλος, φαίνεται να μην είναι ικανός να αποδεχθεί ότι κάποιος άλλος, ο οποίος δεν διαθέτει την καθηγητική του ευφυΐα είναι ικανότερος από αυτόν να οδηγήσει αυτό το κόμμα και την χώρα σε μία προοπτική πολύ καλύτερη από τη σημερινό νεοδημοκρατικό της χάλι. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, μετά την ήττα του είναι άφαντος, ενώ οι παρεμβάσεις των συνεργατών του είναι το λιγότερο ατυχείς. Όχι απλώς δεν έχουν το θάρρος να παραδεχτούν ότι έκαναν αντάρτικο, αλλά μόλις ο Γιώργος μίλησε για μικρομάγαζα και λευκή απεργία, η παρθενογένεση από την οποία προέρχονται αδυνατούσε να καταπιεί αυτά τα "βαριά" λόγια. Με αρχιτηλεπρόσωπο, τον έτερο συνταγματολόγο του κόμματος μας Λοβέρδο οι προσκείμενοι στον Βαγγέλη προσπαθούν να τον πείσουν να ακολουθήσει ένα μονοπάτι μακριά από το ενωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο ίδιος ο Βενιζέλος ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, ξέρει την βιογραφία του Αλκιβιάδη πολύ καλύτερα από εμένα.


Το αν θα διαλέξει το κατηφορικό μονοπάτι του προγόνου μας, η πορεία των γεγονότων θα δείξει. Το αν θα διαλέξει να κλείσει τα μάτια στην κάθαρση της ήττας, μη αποδεχόμενος την κοινή πορεία ενός ενωμένου ΠΑ.ΣΟ.Κ μένει να φανεί. Προσοχή όμως, αν ο ίδιος δεν διαβλέπει το νόημα πίσω από τις προοικονομίες της ιστορίας τότε ρόλο αναλαμβάνει η μοίρα για να τιμωρήσει την ύβρι. Και οι φωνές για διαγραφή από μια νεολαία που δεν είναι οι γονείς της, αλλά πρόλαβε αρκετά τον Ανδρέα και το πως αυτός χειριζόταν τα πράγματα, θα πληθαίνουν συνεχώς. Γιατί και η υπομονή έχει τα όρια της. Και ο διάλογος και η διαφορετική γνώμη έχουν νόημα όσο γίνονται για να συμβάλλουν και όχι για να πριονίζουν την καρέκλα του Γιώργου. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο, για να βγει σύντομα ο τόπος μας από αυτό το βούρκο που κολυμπάμε.